Jippie
Hartelijke groet, A. van Blokland
De vraag hoe om te gaan met het onvervulde blijft in deze levensperiode een van de kernvragen.
Er is nu echter een grotere mildheid, en de erkenning komt dat het onvervulde niet goed gemaakt behoeft te worden door een ander of in ruimere zin door het leven. Het gaat er niet om dat de frustratie uit de wereld wordt geholpen, maar dat er de bereidheid is, hoe de omstandigheden ook zijn, vrucht te dragen.
Frustratie, het onmogelijke dat toch wordt gewenst, noodlotsgevoelens, gebondenheid – het is niet iets op zich en het is zeker geen rechtvaardiging voor een bepaald gedrag of een bepaalde levenshouding. De gehechtheid van de persoonlijkheid die altijd zijn zin wil hebben, maakt het onmogelijke tot een probleem.
Als de persoonlijkheid zich buigt voor de werkelijkheid van het onvolmaakte, wordt het onmogelijke beginpunt van stille aanschouwing. Deze onmogelijke mogelijkheid nu biedt 47. Dan is 47 waarneming zonder oordeel. Wat men doet, doet men niet meer in de eerste plaats voor het vervolg. De handeling rust in zichzelf.
Uit: Nog vele jaren, de symboliek van elk levensjaar, Hans Korteweg
