Zo gewend om te denken dat er iets mis is…..

Ken je dat: Van die dagen dat je alleen maar bezig bent lange lijsten af te werken en dat je niet meer toekomt aan jezelf omdat je alleen maar aan het zorgen bent voor anderen?

Gisteren was zo’n dag. Tot ‘s avonds heel laat vroeg kind na kind aandacht. Met zes kinderen tikt dat aardig aan: de een gilde omdat ze het licht aan wilde op de gang, de ander gilde omdat ze juist het licht uit wilde. De een wilde nog even samen een stukje in zijn dagboek schrijven en de ander moest nog even vertellen wat ze vandaag op school had gedaan… Om tien uur was de oudste pas klaar met zijn huiswerk. Toen ging ik ook naar bed.
“Mijn ogen voelen zwaar en mijn lijf voelt stijf van het slaapgebrek. Toch is alles goed, ook op dit moment. ”

Ik lag in bed en herkende een vertrouwd gevoel: ontevredenheid. Een gevoel dat samenging met de gedachte dat ik alleen maar achter de feiten aanhol. Dat ik alleen maar voor anderen zorg en zelf nergens aan toe kom. Dat ik nooit tijd heb om even alleen met mijn vriend te chillen. Dat de dagen verstrijken terwijl ik niets nuttigs voortbreng.

Het drong weer eens tot me door dat ik erg gewend ben aan de gedachte dat er iets mis is. En ik wist: ik kan nu kiezen. In plaats van boos of gefrustreerd te worden, koos ik om dit moment te omarmen. Inclusief ontevreden gevoel. Mijn hart werd zacht en er kwam rust in mijn hoofd. Er was niets mis. Ik kon geen enkele reden vinden waarom dit moment niet deugde en dat voelde goed!

‘s Nachts werden we wakker omdat een kind groeipijn had. Nu zit ik brak achter mijn laptop. Mijn ogen voelen zwaar en mijn lijf voelt stijf van het slaapgebrek. Toch is alles goed, ook op dit moment. Het nu is alles wat er is en als ik het verzet tegen ‘wat er is’ opgeef, dan komt er ruimte. Het is geen trucje: het werkt zo! Probeer maar…

Mijn ogen voelen zwaar en mijn lijf voelt stijf van het slaapgebrek. Toch is alles goed, ook op dit moment.