De grote sprong: ‘groei en inwijding’

Auteur•Hans Korteweg

Er is muziek en in de muziek is de beweging van het leven te horen. Er komt stilte. En in de stilte verschijnt een persoon. Dat ben ik. Daar sta ik, met een jasje, schoenen en een broek aan. Kennelijk een man, met een stropdas en een microfoon. Zou die werken…, zou die niet werken…? Hij werkt! Een persoon die van alles meemaakt. Die uit een omgeving komt, in een auto. Die hier ontvangen is en een kopje koffie heeft gedronken met één klontje suiker. Dat is de persoon. En wat hier óók staat – waar die persoon zich voor tracht te openen, terwijl ik tegelijkertijd die persoon ben, dat wat spreekt door de persoon – is niet de persoon. Dat wat zich uitdrukt en zich tracht te manifesteren, dat ben ik niet als persoon. Het vindt mogelijk herkenning bij personen die daar zitten, door die personen heen. Er vindt mogelijk aansluiting plaats zodat het zich manifesterende leven, door de persoon heen, contact vindt met zichzelf.

Mogelijk vindt het wonder van het woord plaats. Het wonder van het leven. Het wonder van het mysterie. Het enige wat ik daar aan kan doen (ik als persoon) is dat ik mijn eigen wijsheid in dienst stel van datgene wat zich voortdurend weer pulserend door mij heen wenst uit te drukken. En het enige wat u daar aan kunt doen, is dat u iets specifieks van uw persoonlijkheid, een bepaalde karaktertrek, tot OOR laat worden, tot actieve ontvankelijkheid, zodat er een wonder kan plaatsvinden. Dat is wat mij betreft het begin. Daar gaat het steeds over.

Ik merk steeds meer in mijn leven dat er een diep weten is. Een diep weten wat ik ook kan terug sporen tot in mijn kindertijd. Een weten waarin de dingen zijn zoals ze zijn, zonder dat er een aparte toeschouwer is. Zonder dat er iets is wat zich daar uit losmaakt en daar naar kijkt. Een weten waarin verbondenheid, eenheid en liefde is. In mijn werk, in mijn leven ga ik ervan uit dat dát het uitgangspunt van iedereen is; dat er geen mens is zonder die basale ervaring van eenheid, van verbondenheid. Tegelijkertijd ga ik ervan uit dat iedereen die afsplitsing ook kent, maar hij het vergeten en kwijtgeraakt is. Ik denk dat voor velen van ons – voor mij was het in ieder geval zo – er een mythische herkenning ligt in het verhaal van Adam en Eva in het paradijs.