Levensvraag over verslaafd zijn aan lijden

Hol Felix, via een email van een kennis kwam ik op jullie website uit. Op dit moment staat mijn leven op zijn kop: een existentiële crisis kan je het wel noemen. Na vele traumatische ervaringen, destructief huwelijk, nu in scheiding. Daar komt bij dat ik mijn atelier, glaskunst, ook kwijt raak en op zoek ben naar een woning binnen 4 maanden. Al met al leegte, en loskomen van een afhankelijkheid, verslaving aan “lijden?” Zo gehecht aan afwijzing, aan pijn, dat het haast onmogelijk lijkt niet meer te kunnen leven zonder. In mijn werk als kunstenares heb ik getracht mijn hart te volgen en dat zichtbaar te maken wat onzichtbaar, verborgen was. Het zou zo bevrijdend zijn als ik het vertrouwen had, al is het maar het begin van voelen dat ik nu werkelijk voor me zelf kan gaan. Geen werk, geen relatie, geen tot weinig “vrienden” meer, geen atelier….maar wat dan wel? De soefi’s zeggen zo mooi: I was an hidden treasure and wished to be found. Ooit heb ik eens geschreven: ik ben geboren in het sterven onderweg. Maar de vraag is of dat lijden, of misschien wel de geconditioneerde mindset dat groeien pijn moet doen, nodig is.

Met vriendelijke groet Els

******

Hoi Els,

Na je vraag kreeg ik nog een paar foto’s van kunstwerken van je en een rap song die je geschreven had. En die hielpen me ook op weg om je te antwoorden op je vraag.

Als we het leven zoals dat zich ontvouwt op een ontspannen wijze ook kunnen zien als een spiegel, dan kunnen we met dat wat zichtbaar wordt in de spiegel spelen. En echt die twee zaken, ontspanning en spel zijn voorwaarden. Het interessante is dat in jouw kunst harmonie, evenwicht en spiegeling heel belangrijke elementen zijn.

Als we geen sterk zelfbeeld hebben, of als we een zekere angst hebben voor onze eigen kracht en intensiteit dan kunnen we geneigd zijn om relaties aan te gaan met dominante mensen. Of we gaan vriendschapsrelaties aan die niet gebaseerd zijn op echte vriendschap, maar op onze zelfbevestiging. We kunnen ons zicht op de ander gaan onderdrukken en ons veel ‘onderdaniger’ gaan gedragen dan goed voor ons is – en voor de relatie. Onze onechtheid of onnatuurlijk gedrag komt er altijd vroeg of laat uit. En dat kost dan ook altijd vriendschappen.

Je kunt ongelijkwaardigheid of onechtheid in een relatie opmerken als de relatie of jij energetisch stroperig wordt, of dat je er telkens over moet nadenken.

Lijden is een gegeven in dit leven. Dit kan zo heerlijk wijsneuzerig hier weer worden gesteld, maar om het leven werkelijk op te nemen zoals het zich aandient is toch echt een vaardigheid, een keuze en een opgave. Pas als wij met ons volle bewustzijn en ons hart tot overgave komen naar het leven kan er harmonie ontstaan in de chaos, kunnen we pijn ten diepste ervaren, evenals vreugde en kunnen we ons leven zijn natuurlijke verloop laten nemen. Doen we dat niet dan blijven we op verschillende fronten strijden.

Het kan heel goed zijn, zoals je zelf aangeeft, dat je verslaafd bent aan lijden. Dan zal je dat inderdaad in ruime mate in de spiegel/je leven tegen komen. Zoals je weet werk ik ook met verslaafden en dan gaat het er altijd weer om dat als je eerlijk naar jezelf wilt leven er een liefdevolle keuze nodig is om bepaald gedrag achter je te laten. Daar zijn geen woorden voor, maar is krachtdadige actie nodig. Dan volg je gewoon simpel de diepe wens om fris en open in het leven te staan, zonder door een sluier van zelfkastijding heen te hoeven kijken.

Als laatste: een ware killer voor open in het leven staan is elke vorm van zelfmedelijden. Slachtofferschap is iets anders dan ons in liefde verhouden tot wat het leven ons aanbiedt inclusief de tegenslagen. Dit vraagt gewoon om open zelfonderzoek. Dit fenomeen kent namelijk veel subtiele gedaanten. Er valt ook niks te vergelijken met anderen over de mate lijden. Het handigste is: slachtofferschap, weg ermee.

Het is duidelijk dat je kunst hulp is en mogelijk is hulp je kunst. Ik zou jezelf en je kunst als schatten beschouwen. Niks verborgen, ze zijn er al.

Allerbeste, Felix

ps alle beelden zijn van Els

Je kunt ongelijkwaardigheid of onechtheid in een relatie opmerken als de relatie of jij energetisch stroperig wordt, of dat je er telkens over moet nadenken.