Ingrid.hoet@telenet.be •zo 14 februari 2021 om 21:40
Dag Hans,
Ik beluisterde vandaag tot 3 maal toe uw interview met betrekking tot Hanneke ,uw vrouw,die Alzheimer heeft.
Dit raakte mij diep omdat mijn man ook Alzheimer heeft en ik tot nog toe enkel rouw ervaar en dit ondanks begeleiding en na een jarenlange spirituele zoektocht..
In uw gesprek kwam weinig aan bod over de “schil” en de rouw…
Daar zit ik na 2 jaar nog steeds in .
Mijn man is 82 jaar en ik zelf 67.
We hadden een rijk ,goed leven …
Enfin, dank voor uw openhartige verklaringen,uw spirituele blik op deze ziekte en uw oeuvre in het algemeen.
Hoe gaat een mens om met deze “schilsgewijze”aftakeling?
Met het alleen zijn,niets meer kunnen delen,de angst voor wat nog komt…
En we moeten niet onnozel doen,wat is mijn(ons) leven nog?
Vriendelijke groet,
Ingrid Hoet.
Om ervoor te zorgen dat onze site goed werkt, deze te kunnen analyseren en verbeteren, gebruiken wij cookies. Hierdoor kunt u informatie delen via social media en kunnen we de inhoud van de site en advertenties afstemmen op uw voorkeuren. Wilt u liever niet dat wij cookies plaatsen, pas dan uw instellingen aan of klik op weigeren. Lees ook ons privacystatement.
Dag Hans,
Ik beluisterde vandaag tot 3 maal toe uw interview met betrekking tot Hanneke ,uw vrouw,die Alzheimer heeft.
Dit raakte mij diep omdat mijn man ook Alzheimer heeft en ik tot nog toe enkel rouw ervaar en dit ondanks begeleiding en na een jarenlange spirituele zoektocht..
In uw gesprek kwam weinig aan bod over de “schil” en de rouw…
Daar zit ik na 2 jaar nog steeds in .
Mijn man is 82 jaar en ik zelf 67.
We hadden een rijk ,goed leven …
Enfin, dank voor uw openhartige verklaringen,uw spirituele blik op deze ziekte en uw oeuvre in het algemeen.
Hoe gaat een mens om met deze “schilsgewijze”aftakeling?
Met het alleen zijn,niets meer kunnen delen,de angst voor wat nog komt…
En we moeten niet onnozel doen,wat is mijn(ons) leven nog?
Vriendelijke groet,
Ingrid Hoet.
Vriendelijke