…voor inspiratie, levenswijsheid en bezinning

Gustave Meyrink

AuteurHans Korteweg

Deze lezing gaat over een schrijver, die helaas veel te weinig bekend is. Het is vandaag noodweer, een thema waarover Meyrink veel geschreven heeft. Hij schreef veel over de nood en het leven en het licht, dat door de nood heengaat en eruit voortkomt. Aan het eind van Het groene gezicht schrijft hij een magistraal stuk over noodweer en de ondergang van de wereld van de hoofdpersoon;

Slechts zolang de heuvel het huis tegen een botsing met de orkaan beschermde en de kamers door de gesloten deuren als in bijencellen verdeeld bleven, kon het de vernietigende storm trotseren. De lucht in de kamer was ijskoud en ijl geworden, als in een vacuüm. Een velletje papier fladderde van de schrijftafel, drukte zich tegen het sleutelgat en bleef er vastgezogen tegenaan kleven. De storm was tot een onstuimige stroom aangezwollen en blies het water tot buiten de dijken op, zodat het als sproeiregen in de lucht verstoof. De weilanden leken wel van platgeplet grijs glimmend fluweel en waar de populier gestaan had, stak nog slechts een wapperend vezelig stronkje uit de grond.

Nou dat gaat zo door tot op een gegeven moment de grafzerken door de lucht vliegen en dan gaat de Nicolaaskerk in Amsterdam eraan en hoort hij de klokken luiden:

Daar, was het niet een illusie, wankelden de beide torens van de Sint Nicolaaskerk. De ene stortte plotseling in elkaar. De andere vloog tollend hoog de lucht in, als een vuurpijl uit elkaar gebarsten. De reusachtige klok zweefde een ogenblik vrij tussen hemel en aarde. Dan suisde hij geluidloos neer.

Dit is het einde van een van zijn geliefde boeken. Daar kom ik straks nog op terug. Ik zal vanavond vertellen over Meyrink en over mijn verhouding tot Meyrink. Tussendoor zal ik voorlezen uit zijn boeken.

 

0 beoordelingen op: Gustave Meyrink

Er zijn nog geen beoordelingen.

Wees de eerste om “Gustave Meyrink” te beoordelen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *