…voor inspiratie, levenswijsheid en bezinning

Hemel en hel en alles daartussen

AuteurHans Korteweg

Eerst is er stilte. Dan is er muziek. En uit die muziek komt een woord. En hopelijk komt uit het woord een daad.

Dat is de volgorde die ik steeds weer beleef als een natuurlijke, God gegeven volgorde.

Eerst is het stilte. En in die stilte mag ik, mag je, alles vergeten wat daarvoor vaststond, wat daarvoor continuïteit was, wat voortgezet moest worden. Je mag de gedachten vergeten, de gevoelens die je had, naar binnen gebogen of naar buiten. Je bent in de stilte met het leven. In de stilte is het mogelijk de stem van het leven te vernemen. Het is mogelijk in de stilte God te horen. Het is zelfs mogelijk in de stilte met God te wandelen. Het is zelfs mogelijk in de stilte te vergeten wie je was, wie je meende te zijn, en op te lossen in God.

Elke stilte weer. Elke grens tussen ieder moment, elke cesuur in de tijd biedt een mogelijkheid om herschapen te worden in de stilte. Steeds weer.

Er is geen eindeloze schuld, er is geen eindeloze angst. Steeds weer vindt de mogelijkheid van verlossing plaats in de stilte.

En daar komt muziek uit voort. Daar komt muziek uit voort die expressie is van dat gesprek, van dat oplossen in stilte, expressie in ruimte en tijd – hoorbaar. En het kan ook zijn dat er muziek uit voortkomt die expressie is van de weerstand tegen het gesprek, van de angst voor het gesprek, maar er komt muziek uit voort.

En dan neemt de muziek gerichtere vorm aan. En neemt de vorm aan van een meneer, met een colbertje en een overhemd en een microfoon voor zich, die een woord spreekt. En daarin buigt de muziek in een specifieke richting. Er vindt ook een vernauwing plaats. Terwijl de muziek nog golvend, bevrijdend was, neemt die meneer, misschien op een mooie manier, je toch mee in een bepaalde richting en weg uit een andere richting. En daarin vindt indaling in ruimte en tijd plaats. Via het woord. Via de manifestatie.

Wat ik nou voortdurend weer zo verwonderlijk vind, verheugend, verblijdend, dat is dat het mogelijk is om te spreken in overeenstemming met de stilte. Dat vind ik een wonder. Dat vind ik genade. Dat het mogelijk is ruimte en tijd in te gaan en je kenbaar te maken, je uit te drukken, expressie te geven aan, zonder dat er een breuk hoeft te ontstaan. Zonder dat je je schuldig hoeft te voelen ten aanzien van het primaire gesprek met de onbekende, de stilte. En dat het zelfs mogelijk is dat dat woord daad wordt, en dat de daad in overeenstemming is met het woord, met de muziek, en met de stilte. Vergaande expressie in ruimte en tijd.

Waar dat gebeurt, is – in mijn woorden – het paradijs op aarde, daar is de hemel. Daar, waar de daad in overeenstemming is met de stilte en toch daad is.

Heel vaak, kun je zeggen, is dat niet zo. Maar je kent het wel. Ik denk dat iedereen het kent: het samenvallen van handeling met weten en datgene wat voorbij het weten is. Manifestatie zijn van datgene wat niet te benoemen is, dat verder gaat dan theologie, dan filosofie, dan psychologie, en toch manifestatie is.

Hel, hemel en wat daartussen is.

 

0 beoordelingen op: Hemel en hel en alles daartussen

Er zijn nog geen beoordelingen.

Wees de eerste om “Hemel en hel en alles daartussen” te beoordelen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *