Vragen van deze tijd

Auteur•Hans Korteweg

Het centrale thema waar ik het over wil hebben is: vragen van deze tijd, vragen waar volgens mij heel veel mensen die bewust trachten te leven mee worstelen, mee spelen, mee bezig zijn.

Centraal voor mij daarbij is, ik zat net twee en een half uur in de auto hier naartoe, en ik dacht zoals ik dat wel vaker denk: vijftig kilometer, je komt aanrijden met honderd, je ziet het bord vijftig kilometer, inderdaad opletten, zachter rijden. Dan merk ik dat mijn voet de neiging heeft om harder te rijden, mijn voet wil door blijven gaan, wil zeventig rijden of negentig en ik denk: eigenlijk is vijftig inderdaad te snel; stel je voor dat ik een kind aanrijd. Ik denk dat eigenlijk iedereen die wel eens in een auto rijdt die gedachte heeft van stel je voor dat ik een kind aanrijd, of stel je voor dat ik een ongeluk veroorzaak. En ik denk feitelijk ook dat bijna iedereen ook in werkelijkheid dat moment kent dat hij in een bepaald opzicht is doorgeraasd, verder is gegaan dan hij wist dat hij kon gaan en dat hij daarmee een ongeluk heeft veroorzaakt – of het nou is met een auto of in een relatie, in het werk of in alle mogelijke situaties, dat je sneller of verder bent gegaan dan eigenlijk bij je past. En dat je daarin iets hebt gedaan waar je eigenlijk ontzettend veel spijt van hebt, waar je je ontzet-tend schuldig of beroerd voelt.

Ik denk dat iedereen dat wel kent op de een of andere manier. Ik denk ook dat eigenlijk iedereen het kent, dat na die eerste schrik als dat gebeurd is – en die eerste pijn, dat hartzeer, dat berouw, die schaamte – dat je daarna de neiging krijgt om dat op te bergen, om daar niet meer naar te kijken. Tòch steekt het steeds weer de kop op, komt het weer uit het doosje te voorschijn – je ligt ‘s nachts wakker of vlak na het ontwaken, in die onbewaakte momenten, daar komt het terug. Dat wat je niet wilt weten maar wat je tòch doet, toch gedaan hebt, het komt terug, het klopt aan. Gaandeweg, in je leven, begin je dat dan dat toch toe te laten, dat je ook zo bènt, ook zo was, en dat er dan iets optreedt dat je verzoening kunt noemen, dat er iets optreedt waarin je heel langzaam aan begint samen te vallen met datgene wat je absoluut niet wenst van jezelf.