De weg van de profeet III

Auteur•Hans Korteweg

De Tien Geboden.

Deze keer heb ik het met name over de laatste twee Geboden. Maar ik wil het ook hebben over de ‘geur’ van de hele Tien Geboden en over de patronen die ik daar in herken.

Ik lees uit de vertaling van I. Dasberg de laatste twee Geboden voor:

Het negende Gebod: Treed niet als valse getuige op tegen je naaste.

Het tiende Gebod: Begeer niet het huis van je naaste. Begeer niet de vrouw van je naaste, noch zijn slaaf of slavin, zijn rund of zijn ezel of wat dan ook van je naaste is. (Dit is een duidelijk aflopende reeks, hè?)

Ik begin nu met een boek dat ik dertig jaar geleden las. Het heet De Aleph, een heel mooi boek vind ik nog steeds. Het titel-verhaal heet ook De Aleph. Er wordt verteld, dat er een punt is waar de hele kosmos/het hele universum in dat ene punt samenkomt. En als ik me niet vergis, is dat bij iemand onder zo’n wenteltrap. Daar komt het hele universum samen. Als je naar dat punt kijkt, dan zie je alles. Alles wat er is – leven en dood -, is daar te herkennen. En het is daar ook één-en-al licht, omdat alle lichten van het universum daar samenkomen. De persoon die erover vertelt, zegt: “De Aleph, herhaalde ik, ja, de plaats waar zonder in elkaar over te lopen, alle plaatsen van de wereld samenkomen, vanuit alle hoeken te zien.” Dus het zijn niet alleen alle plaatsen van de wereld, maar ook is alles vanuit alle kanten van de ruimte te zien; een goddelijk punt. “Onderaan de trap aan de rechterkant, zag ik een kleine bol met wisselende kleuren van een bijna ondragelijke schittering. Eerst dacht ik dat hij ronddraaide. Dan begrijp ik, dat de beweging gezichtsbedrog was, veroorzaakt door de duizelingwekkende schouwspelen die er in besloten lag. De doorsnee van de Aleph was misschien twee of drie centimeter, maar de kosmische ruimte was daar te zien, in heel haar eenvoud.”

Dat is een thema wat bij deze schrijver vaker voorkomt. En dat heeft mij sindsdien, – nadat ik dat gelezen had, – gefascineerd: dat er dus in ons tijdruimtelijk bestaan iets zou zijn waarin je alles kunt zien en alles kunt terugvinden. Feitelijk ben ik, in mijn zoektocht/in mijn leven op zoek geweest naar mensen die in hun totaliteit als een Aleph waren, hun totaliteit van het bestaan tot uitdrukking brachten, en dat ook wisten. Tegelijkertijd ben ik ook op zoek geweest naar de ‘Steen der Wijzen’ waarin alles terugkeert.