De weg van verlichting I

Auteur•Hans Korteweg

In deze eerste lezing over de Tien Geboden behandel ik van de Tien Geboden er een paar. Ik wil ook iets algemeens zeggen over de Tien Geboden en over mijn manier van kijken naar de Bijbel en waarom ik er zo naar kijk.

Vandaag, bij de voorbereiding hiervan, bedacht ik hoelang ik deze lezing eigenlijk al aan het voorbereiden ben, namelijk: vanaf het moment dat mijn oudste dochter een maand of vier was (1968). Toen kreeg ik een droom en die wil ik vertellen.

Ik droomde dat ik met mijn dochtertje van vier maanden naar buiten liep en daar zag ik een boekwinkel. (Zolang als ik mij kan herinneren, ben ik altijd heel erg gesteld geweest op boeken.) Ik zag een boekwinkel – de etalage – en ik liep er naar toe. Ik zag, dat er allemaal boeken uit de Neder-landse literatuur lagen. (Ik had in die tijd – en nog steeds – altijd lijstjes op zak van boeken die ik zocht en die ik hoopte te vinden; en van boeken die ik niet kon betalen, maar altijd wel aan mensen kon vragen; je kent die volgorde van wensen wel.) Ik haalde dat lijstje te voorschijn en ik zag tot mijn verrassing, dat een aantal van de boeken die ik zocht in de etalage lagen. Zo kijkend, met mijn dochter op mijn arm, schoot ik de hoek om en daar was een nieuwe etalage. In die etalage lagen allemaal boeken in het Duits, Frans en Engels. Weer haalde ik mijn lijstje te voorschijn en weer lagen er een aantal boeken die ik al heel lang zocht. Weer schoot ik de hoek om en zag opeens allemaal boeken liggen in modern-Hebreeuws. En dat kon ik niet lezen. Ik wist alleen dat het modern-Hebreeuws was. Ik keek er naar en ik was er ademloos door geboeid. Ik sloeg weer de hoek om en toen zag ik daar een etalage met boeken in oud-Hebreeuws.

Opeens bemerkte ik, dat ik mijn dochtertje (Merel) was vergeten. Ik keek om mij heen en toen zag ik opeens, dat ze in een plas zat en dat haar sokjes waren uitgeschoten en even verderop lagen. Ik pakte die sokjes en trok haar haar sokjes aan en ik dacht: “Het is te koud voor haar.” Ik tilde haar op en ik maakte me los van de etalage en ging naar binnen. Toen kwam er iemand aan, een vrouw waar ik veel waardering voor had, en ze zei: “Maar je komt toch wel terug!”