Charles Eisenstein over Charles Eisenstein.

Hoeveel wil ik kwijt in deze openbare biografie?

Het is een beetje een dilemma. Ik zou je de gecensureerde versie kunnen geven, de dingen die je in een CV zou kunnen zetten, maar waarvan de lezer aanvoelt dat er iets niet klopt. Ook ben ik huiverig om aan totale vreemden te veel over mezelf te vertellen, (om geen aanstoot te geven). Dus zal ik mijn best doen om met je te delen wat voor deze website nuttig is.

Ik ben geboren in 1967, en was een heel gevoelig, intellectueel en dromerig kind. Ik vroeg me voortdurend dingen af als: “Waar kom ik vandaan?”, “Waarom ben ik hier?”, “Waar ga ik naartoe”? Omdat ik was ingebed in een cultuur die wetenschap en ratio ziet als de bron van alle kennis, probeerde ik achter de ‘antwoorden’ te komen op deze vragen. Ik studeerde af aan de Yale Universiteit met een graad in wiskunde en filosofie. Maar de ontwikkeling van mijn ratio en intellect bracht me niet dichter bij welke belangrijke waarheid dan ook.

Mijn zoektocht had ook een emotionele dimensie. Al op jonge leeftijd had ik het gevoel dat er iets mis was met de wereld. Als ik in mijn klaslokaal zat maakte ik werkbladen, terwijl een deel in mij daar tegen in opstand kwam. “Zo zouden we dit niet moeten doen”. Het was niet meer dan een vage gedachte, ingebed in een wolk van verontwaardiging en verbijstering. Dit gevoel, aangewakkerd door een groeiend bewustzijn over ecologische verwoesting en sociale onrechtvaardigheid, weerhield me van het verlangen om een maatschappelijke carrière na te streven.

Ik wist niet wat ik zocht, maar ik wist wel dat geen van de gebruikelijke opties die Yale afgestudeerden biedt me aantrok. Ik ging naar Taiwan, leerde Chinees, en merkte al snel dat ik terloops vertaler was geworden. Toen ik in de twintig was heb ik daar de meeste tijd mee doorgebracht. Ik leidde mezelf breed op, (maar niet rigoureus – het was meer door osmose, zoals in oosterse spirituele tradities).

Ik las ook gulzig boeken over gezondheid, voeding, globalisering, spiritualiteit, fysica en biologie. Vertalen bracht ook zakelijke kansen, en ik kreeg inzichten in deze dimensies van de menselijke ervaring. In Taiwan ontmoette ik mijn dierbare vriendin, en inmiddels ex-vrouw, Patsy, met wie ik drie kinderen heb, allemaal jongens. Ik ben hertrouwd en heb een vierde zoon. Niemand heeft me ooit de procedure voor het versieren van meisjes uitgelegd.

Toen ik eind twintig was, begon een lange periode van toenemende crisis. Het begon toen al mijn professionele werk ondraaglijk voor me werd. Het werd onuitstaanbaar om werk te doen waar ik niets om gaf. Hoewel een miljoen redenen me vertelden waarom het onverantwoordelijk, onpraktisch en dwaas was om te stoppen, kon ik het niet meer opbrengen. Een onweerstaanbaar gevoel van “Ik ben hier niet gekomen om dit te doen!” Het kreeg teveel controle over mijn leven. Dus begon ik aan een lange periode van zoeken. Ik deed een yoga-lerarenopleiding en ontdekte dat ik absoluut géén yoga wilde geven. Ik heb in een zeer marginale positie les gegeven aan de Penn State University – mijn officiële functie was “tijdelijke werknemer type 2” – en dat bevestigde mijn aversie tegen de academische wereld. En ik ben in die periode veel thuis gebleven om voor onze kleine jongens te zorgen.

Wat wilde ik dan wèl doen? Ik was 36 en wist het nog steeds niet. Evenmin wist ik een antwoord te geven op mijn levensvraag: “waarom gaat er in de wereld altijd alles fout?” Op zekere dag werden beide vragen tegelijk beantwoord, toen het antwoord op mijn vragen zich plotseling aandiende. Zoals vaak met dergelijke vragen was het antwoord omvangrijker dan de vraag. Het loste vooronderstelingen op en begon mijn wereld te herschikken. Ik zal je nu niet het uitvoerige antwoord vertellen dat deze vraag overstijgt, maar ik bracht de volgende vier jaar met hart en ziel door met het schrijven van mijn boek, The Ascent of Humanity, dat beschrijft wat op die dag kristalliseerde.

Het ‘herschikken van mijn wereld’ was niet alleen intellectueel. De volgende vijf jaren had iets weg van een geboorteproces. De oude wereld loste op, en de weeën die me in het nieuwe deed belanden zorgden voor een ineenstorting van alles waar ik eens aan vasthield. Ik ging door mijn echtscheiding heen, door faillissement en uitputting. Ik moest een ‘leven onder controle’ loslaten. In mijn hulpeloosheid accepteerde ik hulp. Ik kreeg de dingen die ik had opgegeven; ik ontmoette bijvoorbeeld Stella, en we kregen een baby. En er is veel liefde onder ons allemaal, inclusief mijn ex-vrouw Patsy. Ik ben rijk geworden, niet in geld, maar wel in verbindingen met andere mensen. Vrienden en onbekenden van over de hele wereld schrijven me om te vertellen hoe mijn boeken hen hebben beïnvloed; ze ondersteunen mijn levensbeschouwingen en ze geven voedsel aan mijn passie voor het werk dat ik doe.

Dit is het deel van een biografie waarbij men kan denken dat iemand die succes heeft behaald, als vanzelfsprekend ook al zijn fouten veilig in het verleden kan opbergen. Nou, ik ben niet de man die het allemaal zo goed heeft begrepen. Ik weet dat mijn boeken en ander werk uit een diepe, geïnspireerde bron komen, maar die bron ben ik niet zelf! Het is meer alsof ik verbinding maak met een ‘kennisveld’, of met een verhaal dat verteld wil worden. Deze kennis is net zozeer mijn leraar als de leraar van iemand anders. Ik ben nogal gewoontjes, in vergelijking met een paar geweldige mensen die ik heb ontmoet. Ik moet net zo goed het leven leren begrijpen als ieder ander. Zo goed als ik kan bewegend naar “de betere wereld waarvan mijn hart weet dat die mogelijk is”, maar die wordt belemmerd door de programmering en de wonden van onze beschaving.

Nog een ding: omdat ik zelf niet de bron ben van mijn schrijven, geef ik er de voorkeur aan om wat ik doe niet als ‘mijn’ werk te benoemen. Als ik het niet zou doen, zou iemand anders ‘het’ doen. Dat is ook de reden waarom ik er de voorkeur aan geef om wat ik maak niet op te sluiten binnen muren van intellectueel eigendom. Alles wat ik je vertel is gratis beschikbaar. Ik nodig je uit om er gebruik van te maken. Doe het op de manier die het beste past bij dat wat we allemaal nastreven, en til het op naar het volgende niveau.

Eisensteins’ nieuwste boek

Een Betere Wereld, waarvan we in ons hart weten dat die mogelijk is. ( Verschijnt juni 2019)

Lees ook het artikel  over Eisenstein dat je hier kunt vinden  op deze site: Niet-Handelen: De Ruimte Tussen het Oude en het Nieuwe door Charles Eisenstein

Eisensteins’ Podcast: https://charleseisenstein.org/podcasts/