De beperktheid van het wetenschappelijke denken

Met veel interesse heb ik de discussies tussen Maurice de Hond, Ab Osterhuis en Andreas Voss virologen over de besmettingsgevoeligheid van het Covid-19 virus, gevolgd. Maurice de Hond deed onderzoek naar het belang van schone lucht met luchtfilters die de aerosolen uit de lucht moeten halen. De virologen willen in deze discussies bewijzen dat de anderhalve meter afstand meer resultaat opleveren, dan het zuiveren van lucht.

Dan is er nog een strijd tussen de onderlinge virologen zelf, waarvan de een onderzoekt hoe vochtdruppeltjes zich verspreiden, en de andere groep wil zich alleen maar richten op hoeveel besmettelijk virus er in die druppeltjes zit. [Bron: Volkskrant 7 juli 2020].
Zelf ben ik gefascineerd geraakt in kaartjes van intensieve veeteelt en luchtvervuilings gebieden in Nederland, waar tevens ook het Covid-19 virus het meest heeft toegeslagen! Maar deze visie ben ik vrijwel niet tegengekomen in de media. Het zou ook grote gevolgen hebben voor de landbouw en de industrie. Waar ik voor zou willen pleiten is niet te duaal te denken, het één tegenover het ander, maar breder te kijken naar wat dit virus ons te zeggen heeft.
Wat nu zo bijzonder is, is dat in principe iedereen voor een deel gelijk heeft, maar dat de discussie een ondertoon heeft van gelijk willen hebben; dit is zie je bij Maurice de Hond, waarschijnlijk omdat hij zich niet gehoord voelt; dus wel begrijpelijk.
Wat überhaupt opvalt in discussies over welke ziekte dan ook, is dat er niet verder wordt gekeken dan naar de fysieke verschijnselen van een ziekte; weerstand opbouwen en waarom de één de besmetting als een licht griepje ervaart, terwijl de ander op vreselijke manier stikkend er aan dood gaat.
Persoonlijk ben ik nog altijd verwonderd over het feit dat er tijdens de lockdown, bij de demonstratie op de Dam tegen rassendiscriminatie, er geen besmettingen hebben plaatsgevonden, terwijl de anderhalve meter afstand regel, met voeten werd getreden; dit pleit in principe voor de visie van Maurice de Hond, maar ook dat is wat eenzijdig.

In mijn boek: Ziekte een weg naar bewustwording beschrijf ik dat het coronavirus een uitwas zou kunnen zijn van een eenzijdige vorm van (wetenschappelijk) denken; zoals de ziekte dementie te maken heeft met pijnlijke gevoelens die diep zijn weggestopt zijn in het onbewuste, en zich openbaren op latere leeftijd. In mijn boek: Dementie de ziekte van het verleden, beschrijf ik dit proces. Mijn theorie vindt zijn oorsprong in de elementenleer waar vooral de psychiater C.G Jung veel onderzoek naar heeft gedaan. De vader van de temperamentenleer is Paracelcus die leefde in de vijftiende eeuw. Jung die deze studie verder uitwerkte, wees er op dat ieder mens een neiging heeft een bepaalde voorkeur voor één van de elementen te hebben, zich vertalend in een temperament. Hij maakte de volgende indeling:

• de intuïtie die zich uitdrukt in vuur; de onbewuste invloed is aarde.
• de gewaarwording die zich uitgedrukt in de aarde; de onbewuste invloed is vuur.
• het denken dat zich uitdrukt in het lucht element; de onbewuste invloed is water
• het gevoel dat zich uitdrukt in het water; de onbewuste invloed is lucht.

In een horoscoop kun je zien welk van de vier element het sterkst is; automatisch ligt het polaire teken dan in het onbewuste en werkt trager, inferieurder.
Het kan in sommige gevallen zo zijn, dat twee polaire elementen om de voorrang strijden en dat kan dan de kans op problemen en of ziekte, vergroten. Vaak is het teken waar de Zon in staat toonaangevend voor het bepalen van het sterkste element in de horoscoop. Omdat de tijd waarin we nu leven haastig is en weinig geconcentreerd, bestaat er een grote kans dat het dominantste element zich sterk in het leven van de betreffende uitvergroot. Dientengevolge kan het ziekteverwekkend werken.

Zo zie je dat bij de corona uitbraak in de lockdown, vooral de oudere mens het slachtoffer werden; niet alleen door het virus, maar ook door grote eenzaamheid. Vanuit de regelgeving van de overheid was weinig gevoel en empathie voor deze stille niet direct actieve groepering. Een groep die heel bewust gevoelsmatig door de jongere generatie gedragen zou moet worden.

Als denken dominant dreigt te worden, dan ligt volgens Jung, het voelen automatisch in het onbewuste en kan niet goed zijn werk doen. De strenge maatregelen bedacht door wetenschappers, neigen er dan ook naar onbewust gevoelloos te zijn. Dit is niet alleen nu bij de corona-uitbraak, maar is de tendens van de wetenschap an sich, gewoon omdat het denken te veel is doorgeschoten in zijn eenzijdigheid. Daarom zou het goed zijn dat de holistische wetenschappen, die overigens niet erkend worden als wetenschap, – en dat is in het kader van eenzijdigheid van het element lucht verklaarbaar -, meer betrokken zouden moeten worden in de wetenschap.

In mijn jarenlange samenwerking met mijn echtgenoot die antroposofisch arts was, hebben we vele diepere verbanden gevonden. Zo ben ik bij elke ziekte er van overtuigd dat je naar de biografie van de betreffende zou moeten kijken om een goed zicht te krijgen op de diepere oorsprong van ziekte. Zoals eerder gezegd, is dit niet mogelijk als een huisarts maar krap tien minuten voor een consult heeft. Hierdoor krijg je vervlakking en oppervlakkigheid en wordt een arts gedegradeerd tot een soort ‘fietsenmaker’ die het betreffende blokkerende onderdeel weer aan de gang moet krijgen.

Nu er op dit moment zoveel planeten retrograde lopen ten opzichte van de positie van de aarde, en we net uit de onze isolatie ontwaakt zijn, is een retrospectieve kijk op ons leven belangrijker dan ooit te voren. De titel van de nieuwsbrief is: de beperktheid van de wetenschap, betreft niet alleen de medische wetenschap, dit proces van eenzijdigheid is eigenlijk op elke vorm van wetenschap in ons leven van toepassing. Het is tijd om onze eigen eenzijdigheden te analyseren niet alleen in het denken maar ook hoe onze intuïtie soms los gezongen raakt van de gewaarwording. Wordt vervolgd zullen we maar zeggen.

Bron: https://wilmatermull.nl/