Ons hogere zelf en ‘het lagere zijn’

We zijn in grote getalen bezig met ontwaken en bewustwording. Omdat we het pad van bevrijding bewandelen wordt het contrast in deze tijd steeds groter met mensen of groepen die angstvallig vasthouden aan eeuwenoude geloofssystemen, generaties-oude moraliteit en in steen gebeitelde beelden over goed en kwaad. Ook wordt steeds meer zichtbaar wie nog handelt vanuit ‘service to self’, machtsstreven en afgescheidenheid.

Door dit vergrootte contrast lijkt het soms alsof we juist weer richting de Middeleeuwen gaan, maar dat is niet zo. Toen ik als uitgever in de 2e helft van de jaren-70 langs de boekhandel ging met mijn spirituele boeken werd ik meewarig aangekeken en kon ik meestal onverrichter zake weer verder. Nu is spiritueel-zijn en psychologisch-kijken zelfs tot in de sport, defensie en onderwijs doorgedrongen, de velden waar de (mannelijke) traagheid en weerstand het meest voelbaar is. En misschien dringt spiritualiteit en ‘wijsheid is koning’ ooit tot de politiek door.
Het kan van betekenis zijn dat we beseffen dat er werkelijk veel mensen in ascensie zijn. Omdat ascensie in essentie een individueel pad is, kunnen we vaak niet goed waarnemen dat veel anderen dezelfde weg bewandelen.

Ik vond op het internet een samenvatting van de betekenis van ascensie, die ik niet zou kunnen verbeteren: ‘Ascensie is het transformatieproces dat je doormaakt, wanneer je transformeert van een onbewust leven naar een bewust leven. Eigenlijk is het alsof je wakker wordt uit een lange slaap. Je verandert van passief, onbewust, hulpeloos en niet-gereflecteerd naar actief, zelfbewust, bewust, gereflecteerd en zelfverantwoordelijk. Ascensie is de naam voor het onderweg zijn van een ‘oude’, nog niet ontwaakte jij – naar een ‘nieuwe’ verlichte jij.’

Ik ben mijn hele beroepsmatige leven, als spiritueel uitgever, groepsbegeleider, soefi-priester en coach, gemarineerd in ‘het spirituele’. Je zou me als een spirituele hoogvlieger kunnen beschouwen, maar zolang mijn vrouw, kinderen en hond me zonder de bijpassende egards behandelen, lijkt me dat van weinig betekenis. Zij verkeren dagelijks in mijn veld en zien blijkbaar geen reden me te behandelen naar mijn verheven status.

Hiermee wil ik iets aangeven en dat gaat er heel simpel over dat wij als mensen alles belichamen. De waarheid van wie, wat en waar we zijn belichamen we. Ons verleden, onze geestelijke oriëntatie, onze psychische volwassenheid belichamen we. Veel meer dan onze status zijn we ons ‘veld’. We kunnen niks ontlenen aan mooie woorden, een studie, hard hebben gewerkt aan onszelf, want het is ons veld dat de waarheid ‘spreekt’. En zo kunnen we ons meer thuis voelen bij een laagvlieger dan een hoogvlieger want daar kunnen we onszelf zijn.

Wat er bij sommigen in de ascensie-drift lijkt te gebeuren is dat de onderste chakra’s (waar de belichaming plaats vindt) worden vergeten. Alsof het dagelijkse leven, de interactie met de ander, het spelen en vrijen er minder toe doen en er een (te) grote oriëntatie plaatsvindt naar ‘het hogere’.

afbeelding Albert Hennipman

Het lastige is dat het leven zeker zal meewerken naar het steeds verder samenvallen met ons hogere zelf, maar dan wel als het een belichaamde ontwikkeling is. We zijn op aarde geïncarneerd en niet ergens anders (er zijn vast andere existenties en bestaansvormen) en we hebben een lichaam gekregen waarin alles besloten ligt van wie we zijn en waar we zijn en waar we doorheen zijn gegaan. Dus ja, dat lichaam hoort er echt bij.

Als we ons niet ten volle verhouden tot wat zich aandient in ons leven, en als we geneigd zijn om ons leven te willen spiritualiseren, dan zullen er mogelijk zaken op ons pad komen die ons juist willen aarden. Je kunt ons als magneten zien waarin datgene dat tot ons komt spiegeling is van wie en waar we zijn, dan wel wat we nodig hebben. Zo binnen, zo buiten.
Als we ongeaard gaan hoogvliegen dan kunnen we gedoe krijgen in de familie, onze kinderen gaan heftig puberen, collega’s gaan opeens onvolwassen reageren, onze partner zet alsmaar zijn hakken in het zand en een neefje is zwaar verslaafd etc. Karma kickt in.
Ook al zijn we gericht op ‘het hogere’ of ons hogere zelf, we kunnen ons niet onttrekken aan het aardse toneel. We houden onszelf dan ook nog eens af van het werkelijk ervaren en beleven van het leven en er is een risico dat we gedissocieerd raken of zelfs psychotisch worden.

In een doorgeving van Hans Korteweg uit het boekje Tot Zover wordt dit met andere woorden nog eens geformuleerd:

‘De weg omhoog gaat het snelst via omlaag. Het streven op zich naar de lichtere, zogenaamde hogere dimensies leidt meestal slechts tot obstructie. Alleen indien de mens de liefde leert voor het nabije en het waagt tegelijkertijd vrij te blijven van het nabije, vindt een opheffing plaats die niet wegneemt van, maar vergroot naar. De gedachte dat het erom gaat dat de mens ontheven wordt aan het tijdelijke vlak van lijden en lust is een kinderlijke, egoïstische gedachte die zelfs niet leidt tot opheffing. De mens dient te leren om te zijn waar hij is en daar zijn lichtkern te wekken en zo stralend middelpunt te worden, zodat hij van beneden tot boven ingeschakeld is in het hoog energetisch proces. Hij bestaat niet meer en heeft slechts zo bestaansrecht.

Levenloos is hij die het hogere tracht te bereiken.’

Ook in deze tekst wordt nog eens herhaald dat het hier gaat over de belichaming van de weg die we gaan: De mens dient te leren om te zijn waar hij is en daar zijn lichtkern te wekken en zo stralend middelpunt te worden, zodat hij van beneden tot boven ingeschakeld is in het hoog energetisch proces. Wat een briljante formulering!

Mijn pleidooi is dus om ons lichamelijke mens-zijn centraal te laten zijn en in die zin de bescheiden weg te bewandelen. Kunnen we ons lichaam ervaren? Kunnen we onszelf voelen? Staat ons hart centraal? Kunnen we hartstochtelijk zijn? Hoe staan we in de balans tussen service to self – service to others? Kunnen we zelf-standig zijn, onszelf dragen?

Als karma zich in het ‘zo binnen, zo buiten’ magnetisch tot ons verhoudt, dan zul je merken dat in het belichaamd ontwikkelen naar het samenvallen met je hogere zelf er steeds meer flow in je leven komt. Dat het soms gaat lijken of alles ‘op tijd’ tot je komt en je intenties direct een verbinding maken met de realiteit. Ja, volg zeker je verlangen om samen te vallen met je hogere zelf, maar blijf mens en leef je leven in al zijn aspecten ten volle.