De laatste tijd komen er opvallend veel mannen voor een energetisch consult.
Het is altijd eervol wanneer iemand wat van zichzelf laat zien. Zowel in het echt als tijdens een energetisch consult. Voor veel vrouwen is de ‘ongeziene’ wereld vertrouwd terrein en zij weten er vaak aardig de weg. Voor mannen is dat anders en ik begin steeds beter te begrijpen waarom. Naast dat het angstig kan zijn als je ergens niet zo goed de weg weet, geeft het je ook het gevoel dat je tekort schiet. Omdat je dan afhankelijk bent van de welwillendheid van anderen om je te ‘gidsen’. Dat is voor veel mannen een onmogelijke positie om comfortabel mee om te gaan.
Van jongs af aan dien je ‘het’ als man zeker te weten en als je ‘het’ niet zeker weet moet je toch tenminste laten zien dat je er alles aan doet om tot een eindconclusie te komen. Het ontkennen van ongeziene dimensies van onze realiteit is by far de snelste manier om tot zo’n eindconclusie te komen. De mannen die ik spreek, willen dat echter niet (meer). Meestal komt deze wens op een punt dat er eindelijk rust en ruimte is om tijd alleen door te brengen, in stilte met zichzelf. Zoals na de verkoop van een bedrijf, na een scheiding, na een pensioen, na een ziekteperiode… etc.
Wat me opvalt is dat veel mannen kampen met een schaamte over wie ze nog meer zijn. Een schaamte over de persoonlijke delen die nog niet helder, afgebakend, gedefinieerd, of hapklaar zijn. Het gevolg is dat deze mannen een maatschappelijk masker hebben doorontwikkeld dat functioneert en waaraan een heleboel opgehangen is. Het masker is slechts een kopie van zichzelf. Ze laten de wereld een papieren versie van zichzelf zien; alsof die uitklap-poster hem op ware grootte voorstelt. Op het moment dat ze niet langer kunnen ontkennen dat ze het contact met hun echtheid missen, zit er niets anders op dan op zoek te gaan… Rugdekking voor het moment dat de uitklap-poster in elkaar zakt.
De ‘reparatie economie’ bestaat voornamelijk uit vrouwen maar de meeste vrouwen zijn helemaal niet in staat om mannen bij hun eigen hart te brengen. (De plek waar zij hun ‘echtheid’ kunnen vinden.) Zonder papieren versie van zichzelf kunnen mannen pas tot volle grootte komen.
De angst dat het ware mannen-‘ik’ een klein, onzeker jongetje is, dat niets voorstelt, weerhoudt veel mannen ervan om zichzelf volledig te laten kennen. Terwijl de mannen die ik zie juist prachtig, veelkleurig, multidimensionaal en warmhartig zijn, met een grote innerlijke diversiteit en diepgang. Veel meer dan ze in hun dagelijkse leven tonen aan de buitenwereld. Hun poster versie verbleekt naast die héle man.
De wereld heeft de héle man nodig. De man die contact met je maakt vanuit zijn volledigheid. De man die zich zonder zijn uitklap-poster groot voelt. Veel mannen hebben nog veel meer te geven dan ze denken.