…voor inspiratie, levenswijsheid en bezinning

Archive for the ‘Artikel’ Category

Wat is waar?

Mijn leven lang stel ik mezelf de vraag: “wáár kijk ik nou eigenlijk naar?” Het is een ergerlijke vraag want het antwoord is nooit volledig noch bevredigend en vaak overweldigend. Het is ook de startvraag bij elke energetische vraag. Hoe meer ik de grootsheid van het antwoord durf te erkennen, hoe kleiner ik me voel en hoe minder toereikend mijn gewone intellect blijkt als verwerkingssysteem. De gelaagde informatie die je op een dergelijke vraag kunt ontvangen, is veel te gecomprimeerd om netjes door je denken te laten sorteren. En voordat je de boel van ‘instant weten’ naar ‘denken’ hebt overgeheveld, is het antwoord weer vervlogen….

Verwant aan deze vraag is: “wat is hiervan de bedoeling?” Gaandeweg ben ik die vraag gaan herformuleren naar “wat kàn een bedoeling zijn geweest?” zodat ik mezelf ruimte gaf om op zoek te gaan naar de oorsprong van hetgeen ik waarnam. De zogenaamde bron. Het ontstaanspunt van de uiteindelijke verschijning. Op dit beginpunt vind je ook het beste antwoord op je vraag.

WETENSCHAP ALS WAARHEID?

De plek waar ik dergelijke grote vragen hoopte te stellen en beantwoorden was in eerste instantie de universiteit. De manier waarop ik kennismaakte met de wetenschap, o.a. via psychologie, meetmethodieken en wetenschapsfilosofie, voelde helaas verre van bevredigend. Onbewust schakelde ik wetenschap gelijk aan waarheid maar ik zag na mijn afstuderen geen mogelijkheden voor mezelf binnen de muren van de universiteit. Het voelde te krap, te bevoogdend en eigenlijk daarmee te dogmatisch. Alsof een onzichtbare en eensgezinde macht aanstuurde op één geaccepteerde weg richting de waarheid. De weg van het controleren van omstandigheden, het isoleren van vraag en context en het reproduceren van resultaten. Dat kon ik helemaal niet en dus ging ik wat leukers doen. Inmiddels zien we vele wetenschappers de academische grenzen opzoeken, over de schreef gaan en in zichzelf wetenschappelijk onverenigbare tegendelen samenbrengen.  Innerlijke (en uiterlijke) vereniging van tegendelen vereist het overstijgen van de tegendelen vanuit een steeds ruimere waarheid.

Na mijn afstuderen ging ik op zoek naar zo’n omvattende waarheid en ik heb me sindsdien toegelegd op het bestuderen van energie. Ik wilde tegendelen leren verenigen en verwoorden via het intellect omdat het wat mij betreft onbestaanbaar is dat er iets ontkent of uitgesloten moet worden om een bruikbare waarheid te kunnen beschrijven.

IS ENERGIE WAARHEID?

Wanneer je energie beschrijft, beschrijf je eigenlijk de vormvrije dimensie van het leven, het fluïde aspect van de werkelijkheid. Met wetten, patronen en werking. Het deel van de realiteit dat altijd in beweging is en waar enerzijds-anderzijds de wetmatigheid is die alles beïnvloedt. Denken in goed en kwaad of waar en onwaar helpt je niet wanneer je energie beschrijft. Je moet het hebben over waardevol en beperking, mogelijkheid en remming, creatie en afbreuk of potentie en manifestatie. Het één leidt tot het ander. De ene kant creëert de andere kant. De angst maakt de motivatie mogelijk. De liefde maakt de pijn van verlies mogelijk. Unieke identiteit maakt afwijzing mogelijk. De aanwezigheid van iets toont de afwezigheid van al het andere. Dwangmatige wenselijkheid van het één duwt al het andere in de hoek van onwenselijk. Behoefte aan controle maakt afhankelijkheid, onbetrouwbaarheid en machtsmisbruik mogelijk. Wanneer je energie in kaart brengt gaat het altijd om een vollediger perspectief dan de waarneembare feiten. Het gaat over de beweeglijke realiteit die de feiten heeft voortgebracht en voortdurend zal veranderen.

Wanneer je energie beschrijft, beschrijf je eigenlijk de vormvrije dimensie van het leven, het fluïde aspect van de werkelijkheid. Met wetten, patronen en werking.

Aan de energetische kant van de realiteit kun je bovendien een hiërarchie van beweeglijkheid of snelheid onderscheiden; (intuïtief) weten is sneller dan denken, het zijn flitsen van informatie. Denken is sneller dan voelen en voelen is sneller dan handelen. Via voelen kun je in een enkel moment zeer veel ervaringsdetails opnemen. Je voelt weerstand, vaak ook redenen, wanneer iemand geen zin heeft om naar je te luisteren of je instructies op te volgen. Je voelt direct de hele karakterstructuur die achter de weerstand schuilgaat; vermoeidheid, rebellie, eigenwijsheid, arrogantie etc. Iedereen ontvangt op alle lagen informatie over de realiteit maar iedereen heeft zo zijn of haar ‘voorkeursingang’.

Mensen die graag en snel kunnen denken ergeren zich vaak aan de traagheid van voelers en doeners. Voelers en doeners houden meer rekening met de (on)mogelijkheden van het moment. Ze herkennen aspecten van de weerbarstige realiteit omdat ze degenen zijn die de immateriële plannen en ideeën moeten realiseren; materialiseren. ‘Weters’ hebben vaak ontzettend veel woorden en ‘werkgeheugen’ nodig om de grote hoeveelheden informatie te ‘vertragen’ naar woorden, zodat de informatie via het intellect met anderen gedeeld kan worden. Voelers voelen zich vaak opgejaagd door denkers en weters. Ze houden alvast rekening met de weerstand die ze al aanvoelen. Gedachten en verbeelding zijn nog zonder consequenties. Weerstand uit de realiteit vertraagt vervolgens de ‘informatiesnelheden’ die je kunt bereiken in de dagelijkse wereld.

Kortom, op het werkelijkheidsniveau van de voelers en de doeners, ontmoeten de materiële en de immateriële snelheden van de realiteit elkaar. Dat geeft frictie omdat de immateriële wereld veel sneller beweegt dan de materiële.

Om deze beweeglijke kant van de realiteit te kunnen beschrijven en te delen met elkaar, gebruiken we sinds mensenheugenis symbolen; archetypes, goden en godinnen, mythologie, metaforen, analogieën, spreekwoorden. Zodat ons intellect deze niet-logische, gelaagde en vaak chaotische dimensie van het bestaan kan volgen. Het symbool bevat een veel groter deel van de realiteit en kan vervolgens door het intellect rustig worden ‘uitgepakt’.

DE WAARHEID IN JE HART

Gelukkig kunnen we ons als mens in beide ‘kanten’ van de realiteit bevinden. Je hart vertegenwoordigt het bewustzijn in onszelf waar je zowel de beweging als de vorm kunt leren verdragen. Je hart combineert de materiële met de immateriële kanten van het leven. Het weten van je geest en de behoeften van je lichamelijke vorm. Je hart heeft respect voor de uniciteit van de ziel enerzijds en voor de behoefte aan zekerheid en wereldse erkenning van het ego anderzijds. Voor je spirit en voor je mens-zijn. Je hart gunt je de liefde en de lessen van je pijn. Je hart is potentieel in staat om alles te verenigen zodat niets en niemand meer ontkent hoeft te worden om je ‘veilig’ te voelen. Door je liefdeskwaliteiten te ontwikkelen, kun je in je hart innerlijk ruimte maken voor een steeds grotere waarheid. Een innerlijke ruimte die plaats biedt aan talloze perspectieven op de realiteit en deze verenigt.

En daar zouden we collectief bij gebaat zijn. Vanuit een ruim hart en vanuit ruimhartigheid kunnen we bijvoorbeeld de recente verkiezingsuitslag zien voor wat ze nog méér is en de vraag blijven stellen: “waar kijken we nou eigenlijk ècht naar?” Ik zie de uitslag als symbool voor o.a. de uitsluiting, angst voor tekorten en het gebrek aan invloed op het eigen leven die grote groepen mensen binnen onze samenleving ervaren. Bovendien zou je er het gedrag van ontevreden kinderen in  kunnen herkennen. Kinderen die zich nog individuele rechten toe-eigenen en zichzelf als middelpunt van het universum beschouwen. Tot een bepaalde leeftijd natuurlijk helemaal ok maar als je daarna niet verder emotioneel opgroeit, blijf je de rest van je leven stampvoetend eisen stellen. Op een abstracter niveau zie je hoe sinds de tweede wereldoorlog machtsstructuren veranderen; de kernboodschappen van religies en grote leiders worden bekender en toegankelijker. Individuen kunnen daardoor innerlijke autoriteit opbouwen en ontsnappen aan controle systemen. Degenen die willen, worden zich bewuster van hun vermogen om zelf vorm te geven aan hun leven en daarmee zelf de verantwoordelijkheid te dragen voor hun realiteit. Als je jezelf niet zo capabel voelt, zoek je echter altijd naar iets of iemand buiten jezelf om de schuld te geven.

Je zou deze groepen de symbolische spreekbuis kunnen noemen voor hen die deze verantwoordelijkheid niet kunnen, willen of durven dragen. Uitsluiting en tekorten waren er altijd al maar deze groep draagt impliciet deze boodschap uit namens hen die ook veiligheid, liefde, zorg, koestering en financiële zekerheid zouden willen ontvangen maar er geen toegang meer toe hebben. Deze spreekbuis groep is bovendien fysiek en geestelijk fit. Angstaanjagend dus! Als je goed luistert, hoor je voor- en tegenstanders dezelfde energetische noodkreet verkondigen.

Je hart vertegenwoordigt het bewustzijn in onszelf waar je zowel de beweging als de vorm kunt leren verdragen. Je hart combineert de materiële met de immateriële kanten van het leven. Het weten van je geest en de behoeften van je lichamelijke vorm.

BEWEGING ALS WAARHEID?

Onze leermodellen, zowel vanuit academische als religieuze voorschriften, hebben als vertrekpunt dat er een te kennen waarheid bestaat. Om deze te leren kennen volg je bepaalde richtlijnen en leefregels. Dit in tegenstelling tot de weg van de mysticus die ervan uitgaat dat er een niet-te-kennen waarheid bestaat. De mystieke tradities wijzen daarmee naar de eeuwig durende verandering als enige waarheid en leggen de nadruk op jouw innerlijke relatie tot die verandering. Deze relatie is door niemand anders te kennen noch te verifiëren. Deze relatie verdiept niet via regels maar via leegte, stilte en fases. Het steeds opnieuw afstand nemen van wat je denkt dat waar is zodat je het steeds opnieuw te weten kan komen.

Wanneer we deze fundamenteel verschillende zienswijzen toepassen op de huidige versplintering in de maatschappij, zien we dat we geen bewustzijnsmodel hanteren waarin waardering is voor ieders waarheid. Laat staan politieke, economische of spirituele besturingsmodellen. Vanuit mijn individuele perspectief kan ik verschrikkelijk dankbaar zijn dat ik nu niet in Mozambique leef en daarmee ieder ander die zeurt als ‘verwend’ bestempelen. Maar dat telt niet niet als je in je huidige individuele menselijke perspectief tekorten ervaart, zoals gebrek aan liefde, waardering, geld, veiligheid, vrijheid, aandacht, kansen, creativiteit, zelfexpressie etc etc. Dan is dat je waarheid en je perspectief. Vanuit het perspectief van tekort, heb je niets aan de ethiek van een ander, de verheven opvattingen van een wetenschapper of de strenge intellectuele dooddoeners van een politieke elite. Dat zijn ceremoniële dansjes die jouw realiteit niet verbeteren en je niet helpen. Het model van waar en onwaar, goed en slecht, verifieerbaar of herhaalbaar voegt niets toe wanneer er niet integraal gekeken wordt naar de niet verifieerbare beleving van mensen als reële vormkracht achter de feiten.

Wanneer we deze fundamenteel verschillende zienswijzen toepassen op de huidige versplintering in de maatschappij, zien we dat we geen bewustzijnsmodel hanteren waarin waardering is voor ieders waarheid.

DE HOLOGRAFISCHE WAARHEID

Ik pleit daarom voor een herdefiniëring van het bewustzijnskader waar en onwaar naar het zichtbare en onzichtbare deel van de werkelijkheid; beide kanten zijn tegelijkertijd waar èn incompleet. Enkel door ook de onzichtbare en altijd beweeglijke realiteit voor ‘waar’ aan te nemen, kun je de dynamiek van deze realiteit bestuderen en positief beïnvloeden. We hebben allemaal zintuigen die met deze onzichtbare kant contact maken en ik ben van mening dat we het aan onszelf verplicht zijn deze serieus te nemen en te ontwikkelen. Immers, enkel wanneer je bewustzijn en de energetische kant van het bestaan onderkent, kun je er in onderwezen worden. Dit gegeven maakt waarheid voor mij holografisch en dat betekent toch ten minste dat we als mens vanuit een 4e dimensie van waarnemen naar de immer veranderlijke 3D realiteit kunt kijken.

Tijdens energetische sessies werkt het precies zo. Ik spreek nooit namens dè waarheid en hetgeen ik vertel heeft als enige referentie naar waarheid de ‘resonantie’; herken je het en helpt het je? Helpt het je om een ander perspectief toe te voegen aan je huidige verhaal? Zodat je meer mogelijkheden gaat zien? Alleen door iemands verhaal uit te breiden, i.p.v. te ontkennen, krijgen emoties, frustraties, motivaties etc. een andere en hopelijk meer constructieve i.p.v. destructieve waarde voor iemand. Iemand verruimt daarmee zijn of haar hart en kan dan meer aspecten van het leven zonder weerstand ervaren. Zo blijft er meer energie over voor het ‘zelf’ en stroomt er minder weg naar het in stand houden van weerstand. Zo nemen uiteindelijk ook eigenwaarde en zelf-liefde toe. Iemand die zichzelf gelukkig kan maken, gunt dat anderen ook.

Ruimhartigheid, en ruimte voor andermans realiteit, begint als eerste bij jezelf. Niet bij anderen veroordelen omdat ze iets anders vinden of stemmen dan jij. Bijna iedereen heeft een goede reden om, vanuit hun individuele perspectief, bang, controlerend, haatdragend, verwond of beperkt naar het leven te kijken. Vanuit ruimhartigheid kun je vervolgens herkennen wat iemand kan helpen om het eigen tekort en gebrek aan te vullen. Ieder vredesaanbod in oorlogstijden begint met een gift, een cadeau, een zoenoffer om vereniging überhaupt mogelijk te maken.

Bijna iedereen heeft een goede reden om, vanuit hun individuele perspectief, bang, controlerend, haatdragend, verwond of beperkt naar het leven te kijken. Vanuit ruimhartigheid kun je vervolgens herkennen wat iemand kan helpen om het eigen tekort en gebrek aan te vullen.

Het is een collectief ‘verhaal’ dat we in strijd met onszelf en anderen moeten leven en niet als één soort, één geheel en in één waarheid met vele verschijningsvormen zouden kunnen samenleven. Het staat ons vrij om alles en iedereen vanuit goede intenties tegemoet te treden. Accepteren dat iets of iemand een onderdeel is van de huidige realiteit, ook als je het zelf liever anders ziet. Dat is niet naïef of romantisch; je hoeft de ander niet te wòrden, aan te moedigen of goed te keuren. Dat is wijsheid; een bewuste handeling om van daaruit de realiteit te beïnvloeden. Dat moet je niet alleen denken, dat moet je ook voelen en doen. Je moet het tot zichtbare realiteit maken. Daarmee draag je bij aan het herschrijven van het individuele en collectieve verhaal over de onverenigbare tegendelen. Energetisch kan het een niet zonder het ander bestaan. De groepsbundeling van woede kan niet voortbestaan als de ‘andere’ kant niet terug vecht maar oplossingen biedt. Diep luisteren naar de onderliggende individuele behoefte, nieuwsgierigheid en je afvragen waar je nou werkelijk naar kijkt, zorg dragen voor de ander zoals je voor jezelf zou willen zorgen geeft haat en polarisatie minder voeding. Zo werkt de energetische wet van communicerende vaten.

Aukje van de Vorstenbosch

https://aukjevandevorstenbosch.com/ 

 

Oog in oog met het Ongeborene

Teisho’s uitgesproken door Maurice Genko Knegtel Roshi tijdens de Izen Intensive 2018 in Eerbeek. Laatste deel (deel 7)

Om de zaak in deze teisho af te hechten, enkele dialogen van Bankei:

A party of monks came to stay at the temple. After meeting with Bankei each of them gave his understanding of the dharma. There was one who offered no opinion. Je hebt een groep mensen die uitdrukken waar ze mee bezig zijn en een persoon doet dat niet. Je denkt: arrogant!

What about you, asked Bankei. The monk answered: When I am cold, I put on some more cloth. When I am hungry I eat. When I get thirsty I have something to drink, that is all there is.

Well, then, Bankei said. Can you look at the others here and tell the depth of their understanding?

I can, the monk said.

Then tell me about the people next to you there. How do you size them up?

The monk said: Why don’t you say something about me personally?

Bankei: every word I have been speaking has been about you.

En waar spreekt Bankei over: het Ongeborene. Je kunt alleen een werkelijke connectie met iemand hebben in het Ongeborene, waar die ander intiem verbonden aanwezig is. Waar Bankei in veel dialogen aan refereert is zijn uitdrukking van de dharma, het heel precies kunnen duiden, schouwen waar iemand staat in het proces. Dat kan alleen op basis van het Ongeborene, het zit in je, onder je huid. Dat is intiemer dan ‘ík’. Op basis van het Ongeborene dragen we elkaar.

Er is tussen intieme vrienden, partners, leraar en leerling, op bepaalde momenten, als we uit onze groeven zijn gestapt en er ruimte ontstaat, dan is er dat ‘zeker weten’ waar die ander staat en hoe die ander is. Je weet dan ook wat je te doen hebt en moet zeggen. Je bent moeiteloos afgestemd.

I have been reciting the Lotus sutra for many years, says Shingetsu.

Who recites the sutra, asks Bankei. The one who pronounces the words, says Singetsu.

Who pronounces the words? Singetsu: eyes horizontal, nose vertical.

Wat is dit? Wat gebeurt hier? Dit is geleend. Dit is wat Dogen zei toen hij na drie jaar terugkwam uit China op Japanse grond.

Bankei says: Don’t give me that, swindler, ‘mafkees’. Now tell me, who pronounces the words?

Shingetsu hesitates.

Bakei says: If the teachers of our school do not posses the all discerning dharma eye, they can never become the teachers of man. Do have a share of that eye?

Singetsu: Well, I believe I have my share of it now.

Bankei says: Can you give me an assassment of each person at this galery?

Shingetsu: There is no one here. Each and every person sitting here is distinguished by certain qualities.

Niemand hier is ook de Ongeborene, alles is precies zoals het is. Als je daarin blijf hangen is er niemand hier. Maar dan zien we niet dat het Ongeborene is geïncarneerd in een vleesjas. Shingetsu zit vast in dat Ongeborene.

Aren’t you able to assess that? Bankei asks. Zie je die ander niet? Kijk nou!

Dan zegt Shingetsu: Can you?

Bankei zegt dan: If I couldn’t I might not even blunder into someone like you.

Als ik dat niet zou kunnen, dan zou ik niet eens kunnen zien waar jij vast zit. Dan zou ik niet kunnen zien of de pruim rijp is. Dat is precies voelen, op het juiste ogenblik. Dat is afstemmen, intunen, vanuit intimiteit de ander aannemen, de ander zijn voor wie hij of zij is. De ander dragen, invoelen, bij je houden, echt zien.

Het Ongeborene handen en voeten geven, laten incarneren in jouw vleesjas. Dat is ‘van de berg afdalen’. We kunnen ons realiseren dat we Boeddha zijn, maar pas als we dat werkelijk kunnen manifesteren in ons dagelijks handelen, als al onze handelingen werkelijk de handelingen van de Boeddha zijn, pas dan vallen we samen. Breng het Ongeborene terug naar de keukenvloer, breng het naar huis. Dit is de boodschap van Zen Meester Bankei.

Ik dank jullie!

Stromen en stokken

Teisho’s uitgesproken door Maurice Genko Knegtel Roshi tijdens de Izen Intensive 2018 in Eerbeek. Deel 6

‘In the Unborn, all things are prefectly resolved. I can give you a proof that they are. While you’re facing me listening to me speak like this, if a crow cawed or a sparrow chirped, or some other sound occurred somewhere behind you, you would have no difficulty knowing it was a crow or a sparrow; or whatever, even without giving a thought to listening to it, because you were listening by means of the Unborn. (…)’ The Ryumon-ji sermons, The Unborn, Zen Master Bankei, p. 40.

Het doel van spirituele pad is eenvoudigweg genieten. Eigenlijk is het vreemd dat we het doel van onze geestelijke beoefening zelden zo verwoord zien. En tegelijkertijd is het zo vanzelfsprekend. Als we stoppen met het vastzetten van onze energie op een object in de toekomst en stoppen met voorbij aan onszelf leven, dan keren we terug naar een ongehinderd functioneren vanuit het Ongeborene, waarin we worden gedragen en waardoor we worden bewogen. We leven niet meer in een kramp, maar als een ‘soepel lopend wiel’, de etymologische betekenis van sukha, ‘vreugde’. Deze vreugde wordt niet door objecten van buiten ons leven geconditioneerd, maar zit in ons leven zelf, in ons ongehinderde functioneren. Wanneer we weer werkelijk met onszelf samenvallen, genieten we onszelf, ons leven en alles wat zich daarin aandient.

Niet alleen genieten we ons leven, maar we zien de dingen ook zoals ze zijn. We zijn niet meer gefixeerd op onze eigen harde oordelen en hermetische denkbeelden, maar bewegen ons flexibel van situatie naar situatie, van denkbeeld naar denkbeeld, van gedachte naar gedachte. Levend vanuit het Ongeborene, zien we alles wat zich daarin aandient, precies zoals het is: zo, open, onbepaald, sunyata, ‘zonder substantie’. Anderen en situaties komen niet van buiten, ze verschijnen in het Ongeborene. Ze zijn niet gescheiden van mijn aanwezigheid op dit moment en ze zijn dus intiem met mijn leven verbonden. Als ik terugkeer naar mezelf, keer ik terug naar de werkelijkheid, precies zoals ze is. Vanuit die werkelijkheid beweeg ik mee op wat zich aandient, afgestemd in gevoel en gedachten op wat er is en wat ik heb te doen. Dit terugkeren naar mezelf, ondanks alles wat ik me onophoudelijk in mijn hoofd haal, tja, dat noem ik de ware levenskunst.

Zo levend, niet in een kramp, gescheiden van mezelf en gestrand in mijn eigen harde denkbeelden, maar vrij functionerend vanuit de eeuwigheid en openheid van het Ongeborene, word ik bewogen in vreugde en ontvang ik de schittering van alles wat is. Ik ben vrij om flexibel te bewegen van perspectief naar perspectief en geniet mijn intiem en aan den lijve ervaren. Ook als het allemaal niet meezit, is er voldoende innerlijke ruimte om mezelf nergens aan vast te pinnen. Totdat…

Totdat een oud patroon zichzelf weer uitrolt, ik vastloop in de oude, diepe sporen van bepaalde denkwijzen, ik mezelf andermaal afscheid van wie ik werkelijk ben en mijn energie vastzet in solide objecten buiten mijn leven in deze eeuwigheid. Nee, het doel is nooit voorgoed bereikt, maar het ligt hier, om telkens weer naar terug te keren.

Bankei spreekt (The Unborn, p. 56) op een ongekend heldere wijze over ons bevangen raken in onze concepten, oordelen, denkbeelden en verhalen. Het creëren van onwetendheid en illusie is de epistemologische oorzaak van duhkha, ‘lijden’, ze heeft te maken met wat we kennen en weten en in het bijzonder met onze onvermurwbare kennis en ons hard geworden weten.

Bankei analyseert ons creëren van illusie als volgt. Allereerst is er de ervaring zoals ze is, de ontmoeting met de ander, het zich voordoen van een situatie. Beide rijzen op uit het Ongeborene, zoals Bankei het noemt, ze ontstaan niet, ze komen niet, ze zijn er eenvoudigweg, ‘binnen’, niet onderscheiden van ons bestaan op dat moment en ze zijn zo, precies wat ze zijn, onbepaald, pre-reflectief, voorwoordelijk.

Dan treedt de natuurlijke beweging van ons bewustzijn op. We realiseren ons iets, de ander, de situatie die zich in onze aanwezigheid voordoet en dit is altijd dualistisch. Daarmee plaatsen we de ander of de situatie buiten onszelf. We zijn er nu van gescheiden. Vervolgens projecteren we een concept, oordeel, denkbeeld of verhaal op de ander of de situatie. Datgene dat van ‘buiten’ af op ons toekomt, doet ons denken aan iets soortgelijks, dat we in ons verleden hebben meegemaakt, of waarover we kennis menen te hebben. Bij de ander denken we: ‘Ah, dat is er zo een’, en plakken een oordeel op de ander zoals die is. Bij de situatie die zich aandient, denken we, ‘dit heb ik eerder meegemaakt, dit zal zich zus of zo voltrekken.’ Dit projecteren gebeurt vrijwel altijd volgens de strenge en diep ingesleten sporen van onze denkpatronen, onze gewoonte mensen en situaties nu eenmaal zo te zien en niet anders (onze ‘wijze van zien’, Sanskriet: drsti).

Wanneer we dit oordeel over de ander, of ons verhaal van de situatie fixeren, vastpinnen en vastleggen, en denken ‘zo is het’, dan identificeren we de onbepaalde en intieme oorspronkelijke ervaring met een bepaald en beperkt oordeel, denkbeeld of verhaal. Vervolgens maken we dit oordeel of verhaal tot realiteit en solidificeren daarmee onze eigen gedachteconstructie. Vanaf dit moment bevinden we ons in een illusoire werkelijkheid. We zijn bevangen en onwetend.

Als we vervolgens onze energie richten op en vastzetten in zo’n hermetische gedachteconstructie die we zelf tot werkelijkheid hebben gemaakt, verliezen we onze openheid en functioneert onze energie niet meer vrijelijk. We hebben geen contact meer met het Ongeborene, de bron, ons thuis, ons zelf en niet meer met de werkelijkheid zoals ze is. Ons leven verkrampt in hard geworden oordelen en denkbeelden, solide bakens die we ofwel najagen, ofwel uit de weg gaan. We zijn niet meer in staat om ons leven en wat zich daarin op intieme wijze aandient te genieten en waarderen.

 

(Wordt vervolgd)

We kunnen Europa helen

Dit is niet een loze belofte van een politicus tijdens een EU-top, maar de boodschap van Hans Andeweg. Met zijn organisatie Center for ECOintention brengt hij de energie van allerlei plekken weer in balans. Een praktisch voorbeeld van mind over matter op grote schaal.

Als hij de kamer binnenkomt gebeurt er iets. Of is het maar verbeelding? Deze vriendelijke man met indringende ogen en een aanstekelijke lach voelt niet alleen de energie van zijn omgeving, maar hij helpt ook om deze te verbeteren. Op de vraag wat hem dagelijks bezighoudt, krijgen we een ogenschijnlijk ambitieus antwoord. ‘Het gaat erom dat we de wereld waarin we leven weer energetisch in balans brengen. Dat kan op verschillende manieren. ECOintention, de methode die wij ontwikkeld hebben, is daarvoor een goed middel.’

Andeweg vertelt hoe ECOintention is voortgekomen uit ECOtherapie en Reso­nantietherapie. De methode is ontwikkeld om natuurgebieden en bedrijven ener­getisch in balans te brengen. Hij legt uit: ‘Alles is energie. Alle oude culturen had­den een naam voor deze levensenergie: Ch’i, prana, mana, ki enz. De wetenschap spreekt van nulpuntenergie. Energie straalt uit. Alles heeft daarom een uitstra­ling; een mens, een dier, een boom, een bodem en gewas. Bij de mens noemen we deze uitstraling de aura. De grootte van de uitstraling is een maat voor gezondheid en vitaliteit. Ook een gebouw heeft een uitstraling. Deze beïnvloedt de stemming en de gezondheid van iedereen die daar woont of werkt.’ Hij vervolgt: ‘Het gaat erom die energie te harmoniseren, te herstellen of te verbeteren. Levensenergie wordt gevoed door aandacht en gericht door intentie. Zo kan iedereen de gezondheid van bedrijven en de natuur verbeteren. De kern is de mens zelf. We beschikken over een “energetische huisapotheek”, want het is fijn om goede hulpmiddelen te gebruiken om te kunnen healen. Denk daarbij aan Reiki, Bachbloesems, mandala’s kleuren, mu­ziek, symbolen, graancirkels, de Flower of Life en nog veel meer. In de opleiding tot ECOintention Practitioner leer je dit gereedschap bewust, bezield en beheerst in te zetten, omdat alles anders werkt en elk ‘medicijn’ een gericht effect heeft.’

Dat klinkt als een doordachte aanpak. Maar hoe kom je erachter wat het beste werkt? Andeweg verklaart: ‘Alles is energie en alles heeft bewustzijn. Het klinkt wellicht gek, maar het is mogelijk om aan een bos of bedrijf te vragen wat het nodig heeft om weer gezond te worden. Dat kan energie zijn, of meer gronding, of dat er blokkades opgelost moeten worden. Zo’n “gesprek” met het veld van een bedrijf doen we nooit alleen, maar altijd met andere ECOintention Practitioners, die het proces borgen en controleren. Het lijkt een beetje op het proces bij een familie- of bedrijfsopstelling. Daar hebben tegenwoordig veel mensen ervaring mee. Enerzijds werken we met de energie van het hele bedrijf. Daarnaast begeleiden we het managementteam. We leren hen hoe ze zelf het bedrijf goed in zijn energie kunnen zetten, hun doelen kunnen realiseren en blokkades kunnen transformeren. Dat maakt onze aanpak uniek.’

Oorsprong

Een van de grondleggers van dit gedach­tengoed was natuurgenezeres lrene Lutz, die jarenlang Prins Claus behandelde in haar praktijk in Frankfurt. Andeweg heeft nauw met haar samengewerkt. Zij voelde al in de jaren tachtig van de vorige eeuw, dat onze omgeving vitaal zwakker werd. Van een gezond bos en gebouw krijg je energie, maar tegenwoordig neemt het energie omdat onze leefomgeving uit balans is. Toen bedacht ze dat ze haar helende gaven beter kon besteden aan het genezen van de natuur en onze steden. Wat heb je er aan als je mensen geneest en ze komen in een negatief milieu? Op dat moment was er nog geen methode waarmee dat op grote schaal kon. Samen ontwikkelden we de resonantietherapie. Hieruit kwamen de ECOtherapie en ECOintention voort. Bij elke stap werd de methode krachtiger en werden de mensen ter plekke er meer bij betrokken.’

Het Europese project vindt zijn oorsprong zo’n twintig jaar geleden. ‘Lutz zag Europa als een organisme dat uit elkaar viel. De Europese landen vorm­den in de 19e eeuw nog een energetisch geheel, maar in haar dagelijkse meditaties ervoer ze, dat er veel plekken waren waar de energie lekte of blokkeerde. De huidige vluchtelingenstromen en spanningen in Europa heeft Lutz begin jaren ’90 al voorspeld. In die periode vonden haar spirituele inzichten bij Europese leiders en daarbuiten gehoor. Zo hebben we toen een project gedaan met voormalig president Gorbatsjov. Hij wilde een project op een belangrijk “acupunctuurgebied” in Rusland. Door dat gebied te helen kon de uitstraling transformerend werken op grote delen van de omgeving. Het was het Niznesvirsky Reservaat van 40.000 ha ten noorden van St Petersburg. Mijn boek Scheppend Leven begint met dit project.’

Van een gezond bos en gebouw krijg je energie, maar tegenwoordig neemt het energie omdat onze leefomgeving uit balans is.

Mensenwerk

‘Eind jaren negentig zijn we met het Europese project gestopt omdat de methode nog niet ver genoeg ontwikkeld was. Tevens waren er onvoldoende men­sen opgeleid om mee samen te werken. We waren toen maar met z’n zessen. Dat is een beetje weinig voor heel Europa’, zegt hij met een grijns.

‘Het healen van Europa is mensen­werk. Dat doe je met elkaar. We hebben het werk in 2016 voortgezet. De methode is nu uitgerijpt. We balanceren jaarlijks meer dan honderd natuurgebieden en bedrijven over de hele wereld. Er zijn significante verbeteringen en er is een groot veld met gemotiveerde afgestu­deerden. We hebben hen gevraagd of ze mee wilden doen aan dit Europaproject. Ze antwoordden unaniem “ja!”. Dat was een ontroerend moment na zoveel jaren voorbereiding. We zijn nu zover dat we met elkaar, en in samenwerking met bevolkingsgroepen ter plekke, kunnen bijdragen aan het helen van Europa. Ge­lukkig staan we als Center for ECOinten­tion niet alleen. We werken daarbij samen met bijvoorbeeld de Club van Budapest, de Ubiquity University uit de VS en de Integrale Beweging van Ken Wilber.’

De vraag rijst hoe dat in z’n werk gaat, zo’n Europees project. ‘We hebben samen met onze ECOintention Practitioners een energiescan van Europa gemaakt om de huidige situatie beter te begrijpen. We ontdekten dat Europa energetisch verdeeld is in 33 verschillende delen, zogenaamde “holonen”. De meeste holonen hebben een (zeer) lage energie; er zijn veel desintegrerende krachten aan het werk. De holonen vormden de basis van onze energetische zoektocht, omdat we de belangrijkste “acupunctuurgebieden” wilden vinden om dit ambitieuze project te starten. Waar kan het herstel van het energetisch evenwicht het meeste effect hebben op lokaal, nationaal en internationaal niveau? In welke holon is healing als eerste nodig om het gehele systeem te voorzien van goede energie?’

‘De Europese energetische hotspot blijkt holon 29 te zijn. Het nummer betekent niets. Holon 29 beslaat delen van Hongarije, Slowakije, Polen en Roemenië. Hierbinnen zijn wij drie projecten gestart in belangrijke energetische gebieden; twee in Hongaarse nationale parken en een in Polen, vlakbij Krakau. We werken daar samen met de lokale bevolking, met mensen die zich van harte betrokken voelen bij het wel en wee van hun bos­sen, hun land en van Europa. Wij zorgen vanuit Nederland voor de energie en ter plekke richten zij hun intentie op de doe­len die zij voor ogen hebben. Die spreken ze dus onderling af’. Zodra de energie in deze drie gebie­den is hersteld, gaat Andeweg met zijn team aan de slag om de geheelde plekken energetisch met elkaar te verbinden. Hun transformerende werking wordt daardoor nog groter. Daarnaast worden er projecten in andere Europese holonen ontwikkeld.

‘Het sturen van positieve gedachten kun je vergelijken met een gebed. Wie kan je kwalijk nemen dat je bidt voor het herstel van een gebied?’

Boerenverstand

In 1999 trainde Andeweg zijn eerste groep geïnteresseerden: boeren. ‘Ik heb een achtergrond als bioloog en kende veel boeren. Het mediteren en energetisch werken met hen functioneerde fantastisch. Ze hadden hogere opbrengsten en gezonde koeien. Simpelweg omdat ze leerden hun gewas en dieren te vragen wat ze nodig hadden. Dat was het start­schot om een opleiding voor ECOinten­tion Practitioner op te zetten. We hebben inmiddels veel mensen opgeleid. De me­thode zit goed in de vingers en is erkend door de Nederlandse overheid.’

Hans Andeweg is enthousiast over zijn werk: ‘ECOintention verbindt oude wijsheid met moderne wetenschap tot een praktische methode. We hebben al twintig jaar goede resultaten en werken onder andere met grote bedrijven in het Midden-Oosten en Scandinavië. Afstand speelt geen rol. Het is wetenschappelijk te verklaren en te leren hoe je via een plattegrond op afstand energie kunt sturen. Er moet wel een ontvangststation zijn, dat ter plekke de energie richting geeft. Bijvoor­beeld de CEO, die de energie met zijn intentie op zijn doelen richt. Je kunt dus wereldwijd werken. We weten inmiddels dat iedereen energie kan voelen, meten en verbeteren. Echter, het is geen koud maar een warm kunstje. Je doet het met hart en ziel. Tegelijkertijd ben je helemaal neutraal.’

Wat is de achterliggende gedachte achter al die inspanning? ‘leder mens is op weg naar zijn bestemming, zijn hogere doel. We zijn op aarde om onszelf te “verwezenlijken”. Dat geldt ook voor een boom, een dier, misschien zelfs voor een land, een werelddeel en onze planeet. Alles leeft zijn verhaal, maar het hangt in grote mate van onze omgeving af, of dat een nachtmerrie of een sprookje is. Iemand met honger en angst vertoont een ander gedrag dan als hij doorvoed en ontspannen is. Energetisch geldt het­ zelfde; als het energieniveau laag is, krijg je andere gedachtes, andere gevoelens. Er ontstaat behoefte om je af te sluiten. Je gaat je terugtrekken op jezelf. Veel energie geeft win-win. Weinig energie min-min. In de natuur ontstaat dan de strijd om het bestaan. Maar in gezonde ecosystemen is er altijd een ontwikkeling naar een hogere diversiteit, naar meer samenwerking. In een ecosysteem waar de energie weer in balans en coherent is, is alles meer zichzelf. De uitnodiging tot samenwerking is groter. Je hoeft niet samen te werken, iedereen is vrij om te kiezen, maar de kans op meevallers neemt toe. Samen ben je immers sterk. Een plus een is drie. Wat heb je liever? Dat het toeval meevalt of tegenvalt? Dat kun je met energie beïnvloeden.’

En hoe zit het dan met dwarsliggende politici, vragen we ons hardop af. Ook daar heeft Andeweg een antwoord paraat. ‘Neem nou Hongarije, dat gaat binnen Europa z’n eigen gang. Je kunt het gedrag van de Hongaarse president Orban afkeu­ren, maar het is wel verklaarbaar. Hij zit op een van de plekken waar de energie het laagst is binnen Europa. Dan krijg je angst en ga je je afsluiten. Het wekt bij mij eerder een gevoel van mededogen op dan een gevoel van afweer. Hoe kan je de mensen in Hongarije helpen? Dat is de centrale vraag.’ ‘Het gaat niet om goed of slecht. Ik zeg altijd: wil je helen, stop dan met oordelen. Er geldt eco boven ego. Stijg boven het persoonlijke uit, verbind je met het grote geheel en oefen neutraliteit. Je vraagt altijd eerst aan het hogere bewustzijn van het bos of bedrijf: Mag het geheeld worden? Daarna onderzoek je of de doe­len van het management bereikt kunnen worden. Dat lukt niet als het “egodoelen” zijn. Wel als ze in overeenstemming zijn met de bestemming van de organisatie.’

De praktijk

Op de vraag hoe dat helen in z’n werk gaat, krijgen we een praktisch antwoord. ‘ We praten hier over grote gebieden, van zo’n 10.000 hectare per stuk. Die zijn niet op een zonnige namiddag geheeld. Dat duurt wel zo’n acht tot twaalf maanden. Ze hebben een groot, complex veld met veel blokkades uit het verleden. Je vraagt altijd: wat is er nodig? Waar is de energe­tische naald in deze hooiberg? Hoe doe ik meer met minder? Energie is heel snel maar de materie is traag. Er is tijd nodig om tot tastbare resultaten te komen. Daar­entegen doen we de balanceringen, onze healings, maar vijf keer in de week en ook nog heel kort, slechts twee minuten per keer. Zo krachtig is het.’

Onze healer vertelt verder. ‘We maken daarvoor eerst een speelveld, een heilige plek, een coherent veld. De plattegrond van het gebied leg je hierin en je draait hem als een soort antenne. Zo stem je af op het veld van het gebied. Stel nu dat er blokkades zijn, dan gebruiken we bijvoorbeeld de Flower of Life. Dit symbool opent acupunctuurpunten. De Flower of Life heeft ook een veld en zodra ik het symbool op de plattegrond leg en draai, wordt er verbinding gemaakt tussen de twee velden. De zogeheten morfische velden klikken in elkaar en de informatie om de geblokkeerde punten te openen wordt als het ware door bet bos “gedownload”. Je kunt vervolgens de voortgang van het proces checken, want de energetische verbetering is meetbaar met behulp van energetische parameters, zoals de Boviswaarde.’

Hoe objectief is dat ‘checken’? ‘ Een Practitioner werkt op afstand met een plattegrond van het te helen gebied. We werken daarbij in teams; de een maakt contact, de ander houdt het in de gaten. Zo houden we elkaar scherp en blijven we zuiver in onze uitvoering. Is er behoefte aan gronding? Heb je energie nodig? Dat kan via Reiki of reconnective healing. ls er oude energie die dwars zit? Dan bieden harmonizers zoals de shri-yamra uitkomst.’

Andeweg ziet dat het mij begint te duizelen en keert terug naar de eenvoud: ‘Dit is het gespecialiseerde werk van de ECOintention Practitioner, maar eigenlijk werkt elke positieve gedachte. Op het moment dat we als groep een gemeen­schappelijke intentie hebben, is er nog meer effect. De Power of Eight van Lynne McTaggart werkt op een vergelijkbare manier. Daar maken we ook gebruik van. Het sturen van positieve gedachten kun je vergelijken met een gebed. Wie kan je kwalijk nemen dat je bidt voor het herstel van een gebied? Wij sturen de energie en ter plekke stellen de mensen zich gezonde bomen voor. Het is hun land, zij geven richting. Je kunt zeggen: Wij zetten een tent op maar zij bepalen of het een feest-­ of circustent wordt. Het draait allemaal om vertrouwen en samenwerking.’

Eigen energie

Voordat het te technisch wordt vragen we Hans Andeweg naar zijn persoonlijke ontwikkeling en drijfveren. Is hetgeen hij nu doet een ‘roeping’ die hij altijd al heeft willen vervullen? ‘Ik wist vroeger nooit wat ik later wilde doen. Ja, muziek maken en liedjes schrijven. Ik heb nog steeds veel muziek in mijn hoofd, speel gitaar, heb cabaret gedaan, op de Kleinkunst­ academie gezeten, maar ook biologie in Wageningen gestudeerd. lk werkte als onderzoeker in de biologische landbouw bij het Louis Bolk Instituut en leerde in 1989 lrene Lutz en Marion Hoensbroech kennen. Dat was het begin, ik leerde ener­gie waarnemen. Toen werd ik mij bewust dat ik dat eigenlijk altijd al deed, maar tot dan kon ik er niks mee.’

Hij is af en toe verbaasd over zijn huidige mogelijkheden. ‘lk ben blij dat ik toen daarvoor gekozen heb en ben verwonderd over wat er is ontstaan; een methode om op grote schaal de aarde te kunnen helen. Kijk, er zijn veel mensen die mooier zingen en betere liedjes schrijven dan ik, maar wat wij doen met het energetisch balanceren is uniek, dit gaat dieper. Het is ontzettend dankbaar werk. Bovendien is het heel leuk om te doen. Na twintig jaar is dat wel een voorwaarde, want aIleen met plezier hou je het vol.’

En dat plezier straalt hij uit, al verder pratend. ‘Nog een voorbeeld; ECOinten­tion Practitioners hebben in Nederland een imker met 800 bijenvolken en het natuurgebied de Sallandse Heuvelrug van Staatsbosbeheer gebalanceerd. Hoe zij dat doen is te verklaren, te leren en het werkt, maar fysiek gezien vind ik het nog steeds een wonder; ze hebben geen grote apparaten, maar werken met een plattegrond en een symbool. Die twee papiertjes leggen ze in een bepaalde stand op elkaar en dat werkt honderden kilometers verderop. Daar gebeurt het: de natuur floreert. Materieel doen we bijna niets. We zijn als het ware matchmakers, we brengen energetische velden hij elkaar en laten die met elkaar communiceren.

Het is mind over matter in de praktijk. Of zoals wij zeggen: mind moves matter.’ Maar als je de energie zo kunt sturen, is het dan ook mogelijk om bepaalde voorspellingen te doen? ‘De energetische ontwikkeling van een bos of bedrijf is een soort weerbericht. Als de energie goed is, neemt de kans op mooi weer toe. Je hebt dan minder last van misverstanden en “donderwolken” bij de medewerkers. Als we managers coachen, kunnen we bijvoorbeeld zeggen: over een paar weken komt de energie in balans, wacht nog even met die lastige mededelingen. Straks kunnen ze op de werkvloer beter gehoord en ontvangen worden.’

Andeweg is praktisch, energievol en spiritueel. ‘lk geloof dat ieder mens een bestemming heeft. Als ik mediteer en contact maak met mijn hoger zelf, vraag ik regelmatig of ik op het goede pad ben. Tot nu toe krijg ik een volmondig “ja” te horen. Ik ga dus nog even door want daar krijg ik weer energie van. En onderweg zing ik een nieuw liedje.’ •

♥

ECOintention is het waarnemen, interpreteren en verbeteren van (levens)energie in organisaties en natuurgebieden. Het is een methode om gezonde energie en ‘flow’ in organisaties en natuurgebieden terug te brengen. Center for ECOintention past deze methode al meer dan vijfentwintig jaar succesvol toe in talrijke projecten en biedt een opleiding aan tot ECOintention Practitioner.

De natuurgeneeskundige Irene Lutz en Dr. Marion Gräfin Hoensbroech waren de grondleggers van de Resonantietherapie en de oprichtsters van het lnstituut voor Resonantietherapie(IRT). Hans Andeweg leerde hen in 1989 kennen. Hij schreef de boeken Scheppend Leven en In Resonantie met de Natuur. Hierop is ECOintention gebaseerd. Meer informatie: www.ecointention.com

Bron: The Optimist

Brian de Mello

Wu Wei: De Oude Kunst van Niet-Doen

Afstemming op de Natuurlijke Stroom van het Leven 

De natuur haast zich niet, toch is alles al volbracht – Lao Tze

Een paar ochtenden geleden was de golfslag van de branding aan het stijgen, dus reed ik bij zonsopgang naar een van mijn favoriete plekken met het plan om daar enkele heerlijke golven te vangen voordat de wereld wakker werd en het druk zou worden op het water. Blijkbaar was ik niet de enige met dit idee. Terwijl de eerste stralen de oceaan verlichtten, peddelde ik de zee op om daar ongeveer 30 andere surfers tegen te komen die me voor waren. Dat voelde als een achterstand, alsof ik iets had gemist. Dus ploegde ik door het water met een gevoel van haast, en probeerde de verloren tijd in te halen – peddelend om mensen te ontwijken, duikend onder grote golven door,  langs stromingen, zigzag, en op zoek naar mijn persoonlijke koers. Maar op elke golf waar ik naartoe peddelde kwam ik iemand tegen, of brak de golf te snel of te laat om hem te bestijgen. Hoe harder ik het probeerde, hoe moeilijker het leek om mijn ‘flow’ met de oceaan te vinden … Toen ik uiteindelijk te moe werd kon ik niet blijven peddelen. Dus stopte ik even, ging ik op mijn plank zitten, en liet  me gewoon meevoeren met de stroom.

Het duurde niet lang of ik was afgedwaald van de de drukte, waar iedereen naar golven speurde, naar een rustig klein gebied waar ik helemaal alleen was. Terwijl ik rustig ademhaalde, begon het me op te vallen hoe het licht op het water danste, en hoe de dageraad een windje over mijn gezicht streek. Terwijl mijn longen langzamer gingen werken en ik alle inspanningen losliet, begon ik me goed te voelen, gewoon omdat ik daarbuiten was. Ik voel alleen de oceaan waar ik in dreef. Toen ik mijn ogen opende zag ik een mooie hoge golf op me af komen. “Wat kom je hier doen?” Ik glimlachte, draaide me om, ontmoette de golf, dook op in een heldere blauwe muur die ons samen naar de kust voerde. 

Terwijl mijn longen langzamer gingen werken en ik alle inspanningen losliet, begon ik me goed te voelen, gewoon omdat ik daarbuiten was.

In de Flow stappen

Wu Wei is een Chinees concept dat centraal staat in het Taoïsme,  en is een kernthema in de Tao Te Ching (of Daodedjing) van Lao Tze (of Lao Zi). Letterlijk vertaald als ‘niet-doen’, gaat het bij Wu Wei niet zozeer over ‘niets doen’ maar over het afstemmen van onze inspanningen op de grotere stroom van het leven. Vaak wordt dit ‘natuurlijke actie’ genoemd. Wu Wei brengt geen buitensporige inspanning of strijd met zich mee, maar een soort van ‘meegaan met de stroom’, waarbij we ons kunnen bewegen met de energie van het moment en vrijuit kunnen reageren op elke situatie die zich voordoet.

We hebben allemaal zulke momenten in ons leven waarin we toegang tot de flow krijgen. Op deze momenten – door puur gerichte intentie, of absoluut loslaten (of een combinatie van beide) – gaan we een staat van verbondenheid aan met dat wat we doen. En onze inspanningen worden tegelijkertijd heel productief en moeiteloos uitgedrukt. De wereld om ons heen lijkt te vertragen, en in die ruimte is het alsof we één worden met precies hetgeen dat we proberen te doen. De woorden vloeien over de pagina en onthullen wat we moeten schrijven, de golven van de oceaan dragen ons, en we maken er deel van uit. Het ritme van het lied waar we op dansen gaat dwars door ons heen … en wordt een pure uitdrukking van wie we zijn.

Ieder van ons ervaart in piekmomenten een glimp van deze staat van flow, van beweging, liefde en ‘creatief streven’. Toch geloven we dat deze buitengewone ervaringen voorbehouden zouden zijn aan een elite, en uitsluitend toegankelijk via een wonder of Meesterschap. Maar wat als dit gevoel van flow eigenlijk bedoeld is om onze normale manier van zijn beschikbaar te maken voor ieder van ons, en op elk moment? Wat als, naast de vele details en drukke agenda’s van ons dagelijks leven, we elk moment directe toegang zouden hebben naar een gevoel van eenheid en flow? Elke dag, ongeacht wat we aan het doen zijn?

Hoe leren we om te doen, zonder te doen?

Van oudsher kozen veel taoïstische adepten ervoor om de essentie van Wu Wei te verkennen door zich terug te trekken uit de samenleving – en vrij rond te dwalen door bergen, lange tijd in grotten te mediteren, en een dagelijks bestaan te​​ cultiveren dat werd gevoed, en direct geleid door de energie van de natuurlijke wereld. Volgens Lao Tze is de ultieme expressie van Wu Wei niet alleen terug te vinden in de wereld, maar ook in onze ervaring van flow op de manier waarop we erin leven.

“  Als we met onze eigen Innerlijke Natuur leren werken, en met de natuurwetten die invloed op ons hebben, bereiken we het niveau van Wu Wei. Dan werken we met de natuurlijke orde van dingen en werken we volgens het principe van minimale inspanning. Omdat de natuurlijke wereld dat principe volgt, maakt het geen fouten. Fouten worden gemaakt – of ingebeeld – door de mens, door het overbelaste brein, dat zichzelf scheidt van het ondersteunende netwerk van natuurlijke wetten, en door in te grijpen, en te veel ons best te doen.
 – Benjamin Hoff, De Tao van Poeh

Omdat velen van ons ’s morgens wakker worden met een veelvoud van ’te doens’ op onze lijst, en we een gevoel van urgentie in stand houden om die dag veel dingen voor elkaar te krijgen, is het nodig om te beseffen dat er een natuurlijke orde is in alles wat we doen. Als we afstemmen wordt alles effectiever, efficiënter en zonder extra inspanning gedaan. Als we tegen de orde der dingen ingaan, kost het extra tijd en energie om dingen gedaan te krijgen, en in sommige gevallen, (zoals ik in de branding van de zee), leidt dat nergens toe, hoe hard we het ook proberen.

Als we tegen de orde er dingen ingaan, kost het extra tijd en energie om dingen gedaan te krijgen

De Natuurlijke Weg volgen

Hoe onze inzet of resultaten ook mogen zijn, en wat onze geest ook denkt over hoe dringend dingen soms lijken te zijn, Wu Wei vertelt ons dat uiteindelijk de meest effectieve manier om iets te doen is om de Weg van de Natuur te volgen. Als we afstemmen op de natuurlijke stroom van een taak, kunnen we denken dat we dringende acties zouden moeten ondernemen. Maar door onze energie aan te passen aan wat we nastreven, kunnen we vaak veel meer bereiken door minder te doen.

Hoe de de natuur zijn werk doet laten tal van perfecte voorbeelden van Wu Wei zien. De cycli van de zon, de rotatie van de Aarde, de baan van de maan, de stroom van rivieren om valleien te creëren en te voeden, het leven van een boom om te groeien en leven te geven, en vele andere … Ze zijn allemaal heel productief, en geschikt voor het doel, om op een natuurlijke manier te zorgen voor het behalen van het doel van hun bestaan. Ieder doet zijn werk zonder het te doen.

Sommige mensen interpreteren intuïtief ‘niet-doen’ als iets passiefs, relaxed of lui. In de ogen van Tao zijn er momenten voor actie, maar als er geen actie nodig is op basis van de wetten van de natuur, dan kan iets doen ‘overdreven’ zijn. Sterker nog, soms kan actie meer kwaad dan goed doen.

Als we een plant opkweken en we de juiste voorwaarden voor groei hebben geschapen met rijke grond, zon en water, komt er een tijd dat de beste manier om de groei van de plant te waarborgen is om hem met rust te laten. Meer water, meer zon, meer kunstmest zullen niet helpen. Te veel kan de plant verstikken. We blijven aandachtig, en voelen ons verbonden met de behoeften van de plant. Maar vooralsnog is niets doen gewoon wat de plant nodig heeft. Wu Wei leert ons om acties niet te forceren, maar om ze hun natuurlijke weg te laten volgen.

“ Als je met Wu Wei werkt, stop je een ronde pin in een rond gat en een vierkante pin in een vierkant gat. Zonder stress, zonder strijd. Vooringenomen wensdenken probeert de ronde pin in het vierkante gat, en de vierkante pin in het ronde gat te forceren. ‘Slimheid’ probeert manieren te bedenken om pinnen passend te maken, daar waar ze niet horen. Kennis probeert uit te vinden waarom ronde pinnen in ronde gaten passen, maar niet in vierkante gaten. Wu Wei probeert het niet. Denkt er zelfs niet over na. Het doet gewoon. En als het doet, is daar geen inspanning voor nodig. Maar worden de dingen gedaan.
– Benjamin Hoff, De Tao van Poeh .

Het vinden van onze Wu Wei

 “ Als je depressief bent, leef je in het verleden. Als je angstig bent, leef je in de toekomst. Maar als je vrede met jezelf hebt leef je in het heden. – Lao Tze

Als we naar de wereld om ons heen kijken lijkt het dat er veel te doen valt. Door ons streven naar vooruitgang, het leveren van persoonlijke prestaties, en in sommige gevallen onze overlevingsdynamiek, kan het idee van ‘niet-doen’ buiten ons bereik raken. Gelukkig is de essentie van Wu Wei eenvoud, en zijn er enkele kleine dingen die we elke dag wèl kunnen doen, (en niet doen!) Om ons te helpen bij het afstemmen op de natuurlijke stroom van het leven. Hier zijn er een paar suggesties die je zou kunnen proberen:

Breng tijd door in de natuur – Als het ons fundamentele doel is om op één lijn te komen met de natuurlijke stroom van het leven, is er geen betere leraar en geen betere plek om ons met dit aspect van onszelf te verbinden dan in de natuurlijke wereld. Als we de natuur intrekken, (idealiter zonder schoenen met plastic zolen), komen we in een Wu Wei-wereld terecht, daar waar natuurlijke, generatieve, en flow georkestreerde systemen op alle niveaus aanwezig zijn. Door contact te maken met alles om ons heen, kunnen we ons verbinden met alles wat in ons is, wat op een natuurlijke manier ruimte schept voor Wu Wei.

Geven zonder voorwaarde –  Als we in overeenstemming komen met de natuurlijke wereld, worden we herinnerd aan de vrijgevigheid die er is als levende systemen in harmonie zijn met zichzelf en met elkaar. Een enkel zaadje brengt fruit voort dat goed voedsel is, en duizenden extra zaden. De zon geeft alles dat hij heeft, zonder uitgeput te raken. Een rivier geeft leven, en volgt met elke bocht op zijn route zijn roeping om van de berg naar de zee te stromen. Een van onze meest natuurlijke uitdrukkingen van flow die we in ons leven ervaren is om elkaar vrijheid te geven. Als we onszelf toestaan ​​onze spontane roeping te volgen – zelfs in het kleine – stemmen we ons af op de genereuze wijze van het leven zelf en openen we ons zonder te proberen of er naar uit te reiken, op manieren die we ons eerder niet hadden kunnen voorstellen.

Als we de natuur intrekken sluiten we ons aan op een Wu Wei-wereld.

Loslaten van hoe we denken dat de dingen er uit horen te zien –  Er kunnen altijd dingen in ons leven zijn waar we bewust plannen voor maken, maar elke stap langs de weg er naartoe zal steevast belemmeringen en mogelijkheden opleveren die we niet hadden kunnen voorspellen. Soms verhinderen onze pogingen om een plan uit te voeren om een voorspelbaar resultaat te behalen ons om waar te nemen welke àndere mogelijkheden ook haalbaar zouden zijn geweest. Als we merken dat we worstelen, (zoals ik deed in de branding), is dat vaak omdat we een vaststaand idee hebben over hoe de dingen zouden moeten zijn. Volgens onze verlangens of ‘het plan’. Als we onze wensenlijst en gehechtheid loslaten over hoe dingen zouden moeten zijn, en we de dingen laten zijn zoals ze zijn, stellen we ons open voor hoe het werkelijk is … en in die ruimte van die acceptatie worden we toegankelijk om te stromen, om onze flow te vinden!

Openstaan ​​voor spontane gebeurtenissen – Een van de basisprincipes van Wu Wei is dat de essentie van flow niet weloverwogen geconstrueerd is, maar spontaan ontstaat. We kunnen wel ons steentje bijdragen om de juiste omstandigheden te creëren We kunnen de oceaan ingaan, maar we kunnen de golven niet maken. Mijn familie heeft een mooi ontworpen en goed verzorgde groentetuin, maar te midden van onze bewust geplante rijen sla en boerenkool, was een van de meest productieve gewassen dit seizoen een explosie van pompoenen die spontaan uit de compost tevoorschijn sprongen.

Als we stappen nemen op elk gebied van het leven, is een van de geweldige uitnodigingen die Wu Wei ons biedt, om open te blijven voor wat er spontaan naar boven komt (binnen en buiten!).  Een gefluisterde oproep of een nieuwe impuls kan ons op dit moment de gelegenheid bieden om onze beoogde resultaat (en meer!) te behalen, op manieren die we nooit hadden kunnen programmeren.

Welke eenvoudige dingen kun je vandaag ‘niet doen’ om jezelf te openen voor de grotere stroom Wu Wei in je leven?

Wees stil als een berg en stroom als een geweldige rivier – Lao Tze

©  Chip Richards Uplift Connect

Vertaling Hansjelle Dijkstra

Levend in het Ongeborene

Levend in het OngeboreneTeisho’s uitgesproken door Maurice Genko Knegtel Roshi tijdens de Izen Intensive 2018 in Eerbeek. De…Mar 5 2019juwelenschip.nl

Teisho’s uitgesproken door Maurice Genko Knegtel Roshi tijdens de Izen Intensive 2018 in Eerbeek. Deel 5

Ongeborene. Doodloze. Eeuwige. Tathagata. Zo gekomen, zo gegaan.

Hoe is het om Boeddha te zijn? Er is een koan over Bodhidharma, de stichter van zen in China. Van hem wordt verteld dat hij 9 jaar voor een muur van het klooster te Shaolin heeft gezeten. De vraag is, wat was zijn verlichting? Was hij gesloopt? Had hij pijnlijke knieën?  – Ja.

Valt het mee om een Boeddha te zijn? De dag na mijn transmissie was ik de luier van mijn jongste zoon aan het verschonen, vroeg in de ochtend. En ik dacht: is dit het nou? Ik ging naar mijn leraar Genpo en vroeg: ‘Roshi, er is dan niets veranderd?’ ‘Nee’, zei hij. ‘Maar het is ook niet hetzelfde.’

Levend in het Ongeborene, ondergedompeld in het Ongeborene. Het geluid van een kraai, ‘Kraa!’ Het geluid van een poes,’ Miauw’. Gedachten komen op, gedachten gaan, emoties evenzo. Verlangen. Niets wordt er aangeroerd. Het kan stormen en toch is er enkel het geluid van de wind: ‘Shhhhs.’ Volstrekt onbewogen. Maar levend in het Ongeborene van nature, kan er best in situaties een plaatje overheen komen. Een pop-up. En je geeft er een woord aan, of een betekenis, een herinnering, een emotie, een besluit en een handeling. Je komt iemand tegen. Levend in het Ongeborene kom je niemand tegen. Maar in de ontmoeting schuift er een plaatje voor, het is die en die, die ken ik of die ken ik niet. Die zal dit of dat van me willen.

Als dat beeld op komt, dan leggen we daarmee de situatie vast. Dan gaat de persoon, precies zoals die is, schuil achter jouw plaatje. Dat is een ding, maar aan het plaatje, aan die persoon worden meer en meer gedachten gekoppeld. Oordelen, ervaringen worden erbij gehaald en de werkelijkheid raakt meer en meer vertekend. Dat heet illusie. Als dat plaatje werkelijkheidswaarde krijgt, dan bevinden we ons in een illusie.

Bankei (pag 56) zegt:

‘As the Buddha Mind illuminates such things as done and experience with the past can not fail to be reflected.’

Dingen die je hebt ervaren, worden gereflecteerd op de situaties en personen in het Ongeborene.

‘If you fix on to those images you are unwittingly creating, the thoughts do not already exist to the place where those …, they are caused by your past experiences and occur when the things you have seen and heard …’

Je projecteert je ervaringen van weleer op de situaties nu. Geen van die ideeën is aanwezig in de situatie precies zoals die is.

‘But thoughts originally have no real substance. So if they are reflected you should ljust let them reflect. And let them arise when they arise. Don’t have any thought to stop them. Don’t pay any attention tot hem. Leave them alone. And since there are no illusions don’t pay attention to the images, while the images may reflect in the mind.’

‘The reason people misunderstand the difference between thoughts and delusions is that everyone imagines thoughts all exist at the bottom and arise from there; but originally there’s no actual substance at the ‘bottom’ from which thoughts arise. Instead, you retain the things you see and hear, and from time to time, in response to circumstances, the impressions created by these experiences are reflected back to you in precise detail. So when they’re reflected, just let them be, and refrain from attaching to them. Even if evil thoughts come up, just let them come up, don’t involve yourself with them, and they can’t help but stop. Isn’t this just the same as if they didn’t arise? That way, there won’t be any evil thoughts for you to drive out forcefully, or any remorse about having had them.’

Wat zegt Bankei?

In deze koker die hier zit, drukt zich de werkelijkheid uit precies zoals die is. Hoe? Door wat ik zie, voel, hoor, denk, wilsaffecten, en ook gedachten. Alles tezamen bepaalt hoe de wereld op dat moment wordt ervaren. Maar op het  moment dat ik iets ga doen met mijn emoties, mijn gedachten waardoor die niet meer vrijelijk de expressie zijn van de werkelijkheid zoals die is, kom ik in problemen. In bevangenheid verlies je het contact met de werkelijkheid, je komt in een trip. Op het moment dat ik in mijn eigen groef zit, begin ik de werkelijkheid steeds verder uit het oog te verliezen. Als ik daaruit kan komen functioneer ik in openheid. We zien en horen mensen vaak niet. Het is vechten tegen de bierkaai. Als ik mensen echt ga zien en horen, kan er iets gebeuren wat ‘wijs handelen’ heet. Het gaat erom steeds weer contact te maken met de situatie zoals die is. En de situatie zoals die is, is precies wat je hoort, ziet etc. het vrije functioneren van je vrije systeem. Maar niet om delen van dat systeem te willen controleren, vast te zetten en er een hokje van te maken en dat als werkelijkheid te presenteren. Dat zijn dingen die ik zelf doe. Als ik dat minder kan doen, er minder energie in steek, dan heb ik kans dat ik de realiteit zoals die is kan ervaren.

We komen ergens binnen en er ontstaat een plaatje van degenen die er zijn. Dat heeft te maken met hoe ik vanuit verleden allerlei zaken oproep en vastzet. In elke situatie die we binnenstappen zijn we in feite zelf de schepper van de situatie. Hoe ik de zaak inkleur is allemaal op mijn conto te schrijven. Het gaat hier om je eigen bevrijding, de bevrijding van jezelf, je bevrijdt jezelf van jezelf.

Het Ongeborene, daar hoeven we niet aan te werken. Dat werkt met ons en dat moeten we vooral zo laten. Waar we wel aan kunnen werken, dat zijn onze vastgeroeste patronen en groeven, door ze iets te masseren. Dat gebeurt in meditatie, daar lost de soliditeit, het vaste, op. Daar hebben we aan te werken. (Wordt vervolgd.)

De nieuwe Zen Cirkel in Utrecht begint op maandagavond 11 maart 2019. Informatie en opgave via https://izen.nl/zen-meditatie/

De Vier Lagen van het Bewustzijn door Thich Nhat Hanh

Hoe onze Innerlijke Geest werkt

‘Abhidharma’, de Boeddhistische manier waarop de dingen in kaart worden gebracht, wordt soms behandeld als een onderwerp van louter intellectueel belang. “Sterker nog”, zegt Thich Nhat Hanh, “het identificeren met de verschillende elementen van bewustzijn, en het begrijpen van hoe ze met elkaar in relatie staan, is essentieel voor onze meditatiebeoefening” .

(Vertaler: De Abhidharma, (ook wel Abhidharma-pitaka genoemd), is het derde en laatst toegevoegde deel van de Pali Canon van de Theravada traditie van het Boeddhisme. Abhi (Pali) betekent hoog of hoogste; dharma betekent leer of waarheid. ‘Abhidharma’ betekent aldus ‘hoogste waarheid’ of ‘hoogste leer’).

De Vietnamese Zenmeester, Thuong Chieu, zei: “Als we begrijpen hoe onze geest werkt, wordt onze beoefening gemakkelijk.” Om onze geest te kunnen begrijpen moeten we ons bewustzijn begrijpen. De Boeddha leerde ons dat bewustzijn altijd stroomt. Als een rivier. Bewustzijn heeft vier lagen. De vier lagen van bewustzijn zijn Geestelijk Bewustzijn, Zintuigelijk Bewustzijn, Opslagbewustzijn en Manas.

(Vertaler: Manas is noch gevoel (emotie), noch verstand (rede), maar de kracht van onze bewuste en ook onbewuste ik-tendensen, die zich beurtelings met gevoel of verstand identificeert, en zich daarbij uitsluitend laat leiden door de drang om de totaliteit van onze bewustzijnsinhoud, die ons gevoel ‘ik’ verleent, steeds te vermeerderen).

Laag Een – Geestelijk bewustzijn

Geestelijk Bewustzijn is de eerste soort bewustzijn. Het vergt het meest van onze energie. Geestelijk bewustzijn is ons ‘werkend’ bewustzijn dat oordeelt en plannen maakt. Het is het deel van ons bewustzijn dat zich zorgen maakt en analyseert. Als we spreken over Geestelijk Bewustzijn, spreken we ook over Lichaamsbewustzijn, omdat Geestelijk Bewustzijn niet mogelijk is zonder de hersenen. Lichaam en geest zijn slechts twee aspecten van hetzelfde. Lichaam zonder bewustzijn is geen echt levend lichaam. En bewustzijn kan zich niet manifesteren zonder een lichaam.

Geestelijk bewustzijn is het deel van ons bewustzijn dat zich zorgen maakt en dat analyseert.

Het is mogelijk om ons te oefenen om het onderscheid tussen de werking van de hersenen en het bewustzijn te gaan zien. We moeten niet zeggen dat bewustzijn wordt geboren uit onze hersenen, omdat het tegenovergestelde waar is: hersenen worden geboren uit het bewustzijn. Hersenen maken slechts 2 procent uit van ons lichaamsgewicht, maar ze verbruiken 20 procent van de energie van het lichaam. Het gebruik van het bewustzijn door de geest is erg kostbaar. Denken, piekeren en plannen kosten veel energie.

We kunnen zuiniger met onze energie omgaan door ons Geestelijk Bewustzijn te trainen door van oplettendheid een gewoonte te maken. Mindfulness houdt ons in het huidige moment, ontspant ons Geestelijk Bewustzijn, en maakt de energie vrij die we anders zouden kunnen besteden aan het ons zorgen maken over het verleden, of over de toekomst.

Laag Twee – Zintuigelijk Bewustzijn

Het tweede niveau van bewustzijn is het Zintuiglijk bewustzijn, het bewustzijn dat voortkomt uit onze vijf zintuigen: zien, horen, proeven, voelen en ruiken. We noemen deze zintuigen soms ‘poorten’ of  ‘deuren’, omdat alle objecten van waarneming het bewustzijn binnenkomen door ons zintuiglijk contact. Zintuiglijk bewustzijn omvat altijd drie elementen. Ten eerste, het zintuig zelf (ogen, oren, neus, tong of lichaam); ten tweede, het zinsobject, (het object dat we ruiken of het geluid dat we horen), en ten derde, onze ervaring van wat we zien, horen, ruiken, proeven of voelen .

Laag Drie – Opslagbewustzijn

Vertaler:  Deze link brengt je naar 50 verzen over de aard van het opslagbewustzijn

De derde bewustzijnslaag is het diepst. Er zijn veel namen voor dit soort bewustzijn. De Mahayana-traditie noemt dit het opslagbewustzijn, ‘Alaya’ in het Sanskriet. De Theravada-traditie gebruikt het Pali-woord Bhavanga om dit bewustzijn te beschrijven. Bhavanga betekent constant stromend, zoals een rivier. Opslagbewustzijn wordt soms ook wortelbewustzijn genoemd, (Mulavijñana in het Sanskriet) of Sarvabijaka, dat ‘de totaliteit van de zaden’ betekent. In het Vietnamees noemen we het opslagbewustzijn Tang. Tang, dat betekent bewaren en behouden.

Vertaler: Alaya is een samengesteld woord: a, ‘niet’; Laya, van de wortel Li, ‘oplossen’; dus ‘het Onoplosbare’. De universele ziel; de basis, de wortel of de bron van alle wezens en dingen – het heelal, de goden, monaden, atomen, enz. In mystiek opzicht is Alaya identiek met Akasa in zijn hoogste delen, en met de essentie van Mulaprakriti als ‘wortelvoortbrenger’ of ‘wortelnatuur’.
Deze verschillende namen verwijzen naar de drie aspecten van het opslagbewustzijn. De eerste betekenis is van een plaats, een ‘reservoir’, waarin allerlei soorten informatie worden bewaard. De tweede betekenis wordt gesuggereerd door de Vietnamese naam, omdat het opslagbewustzijn niet alleen alle informatie opneemt, maar deze ook vasthoudt en bewaart. De derde betekenis wordt gesuggereerd door Bhavanga, een gevoel van verwerking en transformatie.

Opslagbewustzijn is als een museum. Een museum kan alleen een museum worden genoemd als er dingen in zitten. Als er niets in zit, kun je het een gebouw noemen, maar geen museum. De conservator is degene die verantwoordelijk is voor het museum. Zijn functie is om de verschillende objecten bewaard te houden, en ze niet te laten ontvreemden. Maar er moeten ook dingen zijn die nog moeten worden opgeslagen, dingen die moeten worden bewaard. Opslagbewustzijn verwijst naar het ‘behoeden’ en ook naar wat al is opgeslagen – dat wil zeggen, alle informatie uit het verleden, onze voorouders, en alle informatie die is ontvangen door onze andere ‘vormen’ van bewustzijn. Volgens de Boeddhistische traditie wordt deze informatie opgeslagen als Bija, ‘zaden’.

(Vertaler: Bija is Sanskriet voor zaad en is een metafoor voor de herkomst en de oorzaak van de dingen, zowel in het Hindoeïsme als Boeddhisme. Deze metafoor is onderdeel van de leer van de Consciousness-Only (Slechts-Bewustzijn) definitie van de Vijnanavada-school in het Boeddhisme. Volgens deze theorie produceren alle ervaringen en handelingen Bija. In het esoterisch Boeddhisme en Hindoeïsme wordt de term Bija gebruikt voor de mystieke inhoud en taal in mantra’s. Deze zaden hebben geen precieze betekenis, maar worden gezien als verbindingen met spirituele principes. De bekendste Bija lettergreep is Om, die het eerst werd aangetroffen in de hindoeïstische teksten die bekend staan als Upanishads).

Stel dat je deze ochtend voor het eerst een bepaald lied hoort. Je oren en de muziek ontmoeten elkaar en raken je aan, wat ervoor zorgt dat je opslagbewustzijn vibreert. Die informatie, een nieuw zaad, valt in het opslag continuüm. Opslagbewustzijn heeft het vermogen om het zaad te ontvangen en op te slaan in zijn hart. Opslagbewustzijn bewaart alle informatie die het ontvangt. Maar de functie van het Bewustzijn is er niet alleen om deze zaden te ontvangen en op te slaan; het is ook zijn taak om deze informatie te verwerken .

De verwerking op dit niveau is niet inspannend. Opslagbewustzijn gebruikt niet zoveel energie als bijvoorbeeld Bewustzijn van de Geest. Opslagbewustzijn kan deze informatie zonder veel inspanning van jouw kant verwerken. Dus als je  energie wilt besparen, denk dan niet te veel na, plan niet te veel, en maak je niet al te veel zorgen. Sta je opslagbewustzijn toe om het grootste deel van de verwerking voor jou te doen.

Opslagbewustzijn lijkt op een museum waarin dingen uit je leven worden bewaard.

Als je kamer ’s nachts koud wordt en je door blijft slapen, kan je lichaam de kou toch voelen zonder tussenkomst van het geestelijk bewustzijn. Opslagbewustzijn kan opdrachten aan je armen geven om de deken omhoog te trekken, zonder dat je je daarvan bewust bent. Opslagbewustzijn werkt in de afwezigheid van geestelijk bewustzijn. Het kan veel dingen doen. Het kan veel plannen maken; het kan veel voor je doen, en zonder dat je het weet beslissingen voor je nemen.

Als we naar een warenhuis gaan, op zoek naar een broek of overhemd, hebben we de indruk dat we, terwijl we naar de uitgestalde kledingstukken kijken, een vrije wil hebben en dat, als iets ons bevalt, we vrij zijn om te kiezen wat we willen. Als de verkoper ons vraagt ​​wat we willen, kunnen we naar het object van onze wens wijzen of onder woorden brengen. Waarschijnlijk hebben we de indruk dat we op dit moment vrije mensen zijn en ons bewustzijn gebruiken om de dingen te selecteren die we leuk vinden. Maar dat is een illusie. Alles is al besloten in ons opslagbewustzijn. Op dat moment worden we er door bestuurd en zijn we geen vrije mensen. Ons gevoel van schoonheid, ons gevoel van sympathie of afkeer al besloten in het niveau van ons opslagbewustzijn.

Het is een illusie dat we vrij zijn. De mate van vrijheid die ons bewustzijn heeft is eigenlijk heel klein. Opslagbewustzijn dicteert veel van de dingen die we doen omdat het opslagbewustzijn voortdurend veel beslissingen ontvangt, opneemt, onderhoudt, en verwerkt. Opslagbewustzijn neemt voortdurend beslissingen zonder de deelname van het geestelijk bewustzijn. Maar als we dit doorzien kunnen we ons opslagbewustzijn beïnvloeden. We kunnen helpen bepalen hoe ons Opslagbewustzijn informatie opslaat en verwerkt, om daardoor betere beslissingen te nemen. We kunnen het beïnvloeden.

We zijn nooit volledig vrij. Ons opslagbewustzijn heeft al iets voor ons besloten.

Net als het geestelijk bewustzijn en het zintuiglijke bewustzijn verbruikt het opslagbewustzijn energie. Als je je in een groep mensen bevindt, en je nog zo besloten hebt om jezelf te zijn, neem je hun manieren tòch over en is je opslagbewustzijn je de baas. Ons bewustzijn wordt beïnvloed door het bewustzijn van anderen. De manier waarop we beslissingen nemen, onze sympathieën en antipathieën, hangen af ​​van een collectieve manier om de dingen te zien. Je vindt iets misschien niet zo mooi, maar als veel mensen beweren dat het mooi is, kun je iets ook als mooi accepteren, omdat het individuele bewustzijn deel uitmaakt van het collectief bewustzijn.

De waarde van de dollar wordt mede bepaald door het collectieve denken van mensen, dus niet alleen door objectieve economische factoren. De angsten, verlangens en verwachtingen van mensen doen de dollar stijgen en dalen. We worden beïnvloed door de collectieve manieren van kijken en denken. Daarom is het uitkiezen  van de mensen om je heen erg belangrijk. Het is belangrijk om je te omringen met mensen die liefdevolle vriendelijkheid, begrip en mededogen in zich hebben, omdat we dag en nacht worden beïnvloed door het collectieve bewustzijn.

Opslagbewustzijn biedt ons verlichting en transformatie. Deze mogelijkheid is vervat in de derde betekenis: door het altijd stromende karakter ervan. Opslagbewustzijn is als een tuin waarin we de zaden van bloemen, fruit en groenten kunnen stoppen. En dan zullen daar bloemen, vruchten en groenten groeien. Geestelijk Bewustzijn is niet meer dan een tuinman. Een tuinman kan het land helpen door ervoor te zorgen en de tuinman moet geloven dat inspanningen vrucht zullen dragen. Als beoefenaars kunnen we niet alleen op ons Geestelijk Bewustzijn vertrouwen We moeten ook op ons Opslagbewustzijn kunnen rekenen. Want daar worden beslissingen genomen.

We laten ons beïnvloeden door het Opslagbewustzijn van anderen Daarom moeten we onze vrienden verstandig kiezen.

Stel dat u iets op uw computer typt. Deze informatie wordt opgeslagen op de harde schijf. Die harde schijf is net zoiets als ons Opslagbewustzijn. Hoewel de informatie niet altijd op het scherm verschijnt, is deze er nog steeds. Je hoeft alleen maar te klikken en alles zal weer zichtbaar worden. De Bija, het zaadje in het opslagbewustzijn, lijkt op de gegevens die je op je computer bewaart. Als je wilt, kun je ‘klikken’ om de inhoud op het scherm van je mentale bewustzijn te laten verschijnen. Geestelijk bewustzijn is als een scherm en opslagbewustzijn is als de harde schijf, omdat je er veel in kunt opslaan. Opslagbewustzijn heeft de capaciteit om er veel informatie in op te slaan, te onderhouden en te bewaren, zodat deze niet zal worden gewist.

In tegenstelling tot informatie op een harde computerschijf zijn zaden echter van organische aard en kunnen ze worden aangepast, gekoesterd en verzorgd. Het zaad van haat kan bijvoorbeeld worden verzwakt, en zijn energie kan worden omgezet in een energie van mededogen. Het zaad van liefde kan worden verzorgd en versterkt. De aard van de informatie die door het Opslagbewustzijn wordt bewaard en verwerkt is altijd vloeiend, en altijd aan het veranderen. Liefde kan worden omgezet in haat, en haat kan worden omgezet in liefde.

Laag Vier – Manas Bewustzijn

Opslagbewustzijn is ook slachtoffer. Het is een object van gehechtheid, Het is niet vrij. In het opslagbewustzijn zijn er elementen van onwetendheid: zoals ‘waan, woede, en angst’. Deze elementen vormen samen een sterke energie die je vasthoudt, die je wilt bezitten. Dit is het vierde bewustzijnsniveau, Manas genaamd, dat ik graag vertaal als ‘overpeinzing’. Manas Bewustzijn heeft aan de basis geloof in een gescheiden zelf, geloof in een persoon. Dit bewustzijn, het gevoel en instinct dat ‘ik ben’ wordt genoemd, zit heel diep onder in het opslagbewustzijn. Het is geen opvatting die door ‘het geestelijk bewustzijn’ wordt overgenomen. Diep verscholen in het Opslagbewustzijn leeft het idee dat er een ‘zelf’‘ bestaat dat afgescheiden is van niet-eigen elementen. De functie van Manas is om vast te houden aan het opslagbewustzijn als ‘een afgescheiden zelf’’.

Een andere manier om aan Manas te denken is als aan ‘Adana bewustzijn’. Adana betekent ’toe-eigening’. Stel je een wijnstok voor die een scheut heeft, en dat die scheut vervolgens terugkeert en de stam van de boom weer omhelst. Die scheut is onderdeel van de stam en niet los daarvan. Dit diepgewortelde waanidee – het geloof dat er een afgescheiden zelf is –zit genesteld in het opslagbewustzijn als het resultaat van onwetendheid en angst. Dit leidt tot een energie die zich omkeert, het opslagbewustzijn omarmt, en het tot het enige object van zijn liefde maakt .

De functie van Manas is om het opslagbewustzijn te bestempelen als van zichzelf

De Illusie van Vrijheid

Manas is altijd actief. Het laat het opslagbewustzijn nooit los. Het omstrengelt het, en houdt het opslagbewustzijn constant in zijn greep. Manas gelooft dat het opslagbewustzijn het voorwerp van zijn liefde moet zijn. Het is een illusie dat het opslagbewustzijn ‘mij’ is, mijn geliefde, dus die kan ik niet laten gaan. Dag en nacht is er een geheime, diepe overtuiging dat ik dit ben. Dit is van mij, en ik moet alles doen wat ik kan om het te begrijpen, te beschermen, en het van mij te maken. Manas is geboren en geworteld in het opslagbewustzijn. Het komt voort uit het opslagbewustzijn, draait zich om en omvat het Opslagbewustzijn als zijn object: “Jij bent mijn geliefde, jij bent mij.” De functie van Manas is om het opslagbewustzijn te bestempelen als van zichzelf.

Hoe de lagen samenwerken

We hebben de namen van de vier lagen van bewustzijn gezien, en hebben kunnen waarnemen hoe ze met elkaar omgaan. Opslagbewustzijn is een proces – altijd vloeiend, altijd aanwezig, nooit onderbroken. Maar het bewustzijn van de geest kan wel worden onderbroken. Als we bijvoorbeeld slapen zonder te dromen, functioneert het bewustzijn niet. Als we in coma zijn stopt het bewustzijn volledig. Als het Geestelijk Bewustzijn volledig stopt met werken – is er geen denken, geen planning, er is niets – ook dan blijft het opslagbewustzijn actief.

Sommige neurowetenschappers gebruiken de term ‘achtergrond bewustzijn’ om opslagbewustzijn te beschrijven. Ze noemen geestelijk bewustzijn simpelweg: Bewustzijn. Of je nu wakker bent of slaapt, of je droomt of niet droomt, het verwerken en opslaan van informatie wordt continu gedaan door het opslagbewustzijn, of je het nu wilt of niet.

Wakker of in slaap – het verwerken en opslaan van informatie gebeurt continu.

Er zijn tijden waarop het zintuiglijke bewustzijn samenwerkt met het opslagbewustzijn zonder door de geest heen te gaan. Het is grappig, maar het gebeurt heel vaak. Als u autorijdt, kunt u veel ongelukken voorkomen, zelfs als uw geestelijk bewustzijn aan heel andere dingen denkt. Je denkt misschien zelfs helemaal niet aan autorijden. En toch komen daar meestal geen ongelukken van.

Dit komt doordat de indrukken en beelden van het oogbewustzijn worden ontvangen door het opslagbewustzijn, waardoor er beslissingen voor je worden genomen zonder ooit door het bewustzijn van de geest te gaan. Als iemand plotseling iets in het blikveld van je ogen doet, bijvoorbeeld als iemand op het punt staat om je te slaan, of als iets op het punt staat om bovenop je te vallen, reageer je snel. Die snelle reactie, die beslissing, wordt niet door het geestelijk bewustzijn gemaakt.

’s Nachts in een koude kamer, hoewel je niet droomt, en je geestelijk bewustzijn niet functioneert, dringt het gevoel van kou in je lichaam door op het niveau van het zintuiglijke bewustzijn. Dat veroorzaakt een trilling op het niveau van het opslagbewustzijn, zodat je lichaam wordt aangezet om de deken omhoog te doen om je te bedekken. Of we nu autorijden, een machine bedienen of andere taken uitvoeren, velen van ons laten ons zintuiglijke bewustzijn samenwerken met het opslagbewustzijn, wat ons in staat stelt veel dingen te doen zonder tussenkomst van het geestelijk bewustzijn. Als we ons geestelijk bewustzijn activeren kunnen we ons plotseling bewust worden van de mentale formaties die daarbij opkomen. 

De Mentale Formaties begrijpen

Het woord ‘formatie’, (Samskara in het Sanskriet), betekent dat iets dat zich manifesteert als veel omstandigheden samenvallen. Als we naar een bloem kijken kunnen we veel elementen herkennen die bij elkaar komen om de bloem in die vorm te manifesteren. We weten dat er zonder de regen geen water kan zijn, en de bloem kan zich dan niet zou kunnen manifesteren. En we zien ook dat de zon er is. De aarde, de compost, de tuinman, tijd, ruimte en veel elementen kwamen samen om ervoor te zorgen dat deze bloem zich kan manifesteren. De bloem heeft geen afzonderlijk bestaan; hij is een formatie. De zon, de maan, de berg en de rivier, het zijn allemaal formaties. Het gebruik van het woord ‘formatie’ herinnert ons eraan dat er geen afzonderlijke kern van het bestaan ​​in zit. Er is alleen een samenkomen van heel veel voorwaarden om iets te kunnen manifesteren. Als beoefenaren van het boeddhisme kunnen we er onszelf in trainen om alles als een formatie waar te nemen. We weten ook dat alle formaties voortdurend veranderen. Vergankelijkheid is een van de kenmerken van de werkelijkheid, omdat alles verandert.

Dingen zien als formaties herinneren ons eraan dat alles verandert. Alles is vergankelijk.

Formaties die in het bewustzijn bestaan, worden mentale formaties genoemd. Als er contact is tussen een zintuig, (ogen, oren, mond, neus, lichaam), en een object, ontstaat ‘het bewustzijn van het bewustzijn’. Op het moment dat je ogen voor het eerst een voorwerp waarnemen, of als je voor het eerst de wind op je huid voelt, manifesteert de eerste mentale contactvorm zich. Dit contact veroorzaakt een trilling op het niveau van opslagbewustzijn.

Als de indruk zwak is, stopt de vibratie en herstelt de stroom van het opslagbewustzijn de rust. Je blijft slapen of je gaat door met je activiteiten, omdat die indruk die gecreëerd is door aanraking niet sterk genoeg is geweest om de aandacht te trekken van ‘bewustzijns-bewustzijn’. Het is alsof een vliegend insect op het wateroppervlak terechtkomt en het water een beetje doet rimpelen. Nadat het insect is weggevlogen, wordt het wateroppervlak weer helemaal rustig. Dus hoewel de mentale formatie zich manifesteert, hoewel de stroom van het levenscontinuüm vibreert, is er geen bewustzijn geboren in het bewustzijn van het bewustzijn omdat de indruk te zwak is.

Soms is in de boeddhistische psychologie sprake van negenenveertig of vijftig mentale formaties. In mijn traditie kennen we er eenenvijftig. Van de eenenvijftig mentale formaties is ‘contact’ de eerste, gevolgd door aandacht, gevoel, perceptie en wil. Deze vijf mentale formaties kunnen heel snel plaatsvinden, en hun intensiteit, hun diepte, varieert in elk niveau van bewustzijn. Als we bijvoorbeeld over aandacht spreken, kunnen we de aandacht zien in de context van het opslagbewustzijn, en kunnen we aandacht zien op het niveau van het geestelijk bewustzijn.  De intensiteit, of de diepte van aandacht, is op de twee niveaus heel verschillend.

De eenenvijftig mentale formaties worden ook ‘mentale begeleiders’ genoemd. Dat wil zeggen, ze zijn precies de inhoud van het bewustzijn, net zoals de manier waarop waterdruppels precies de inhoud van de rivier zijn. Woede is bijvoorbeeld een mentale formatie. Geestelijk bewustzijn kan zich zo gedragen dat woede zich kan manifesteert in het bewustzijn van het bewustzijn. Op dat moment is het gedachtenbewustzijn vervuld van woede, en kunnen we het gevoel hebben dat ons bewustzijn van de geest vol is met niets anders dan woede. Maar in feite is het mentale bewustzijn niet alleen maar woede, omdat later ook medeleven ontstaat, en op dat moment wordt geestelijk bewustzijn mededogen. Geestelijk bewustzijn is, op verschillende tijdstippen, alle eenenvijftig mentale formaties tegelijk, hetzij positief, negatief, of neutraal.

Geestelijk Bewustzijn is, op verschillende tijdstippen, alle eenenvijftig mentale formaties tegelijk.

Zonder mentale formaties kan er geen bewustzijn zijn. Het is alsof we een vlucht vogels bespreken. De formatie houdt de vogels bij elkaar en ze vliegen prachtig in de lucht. Je hebt niemand nodig om de vogels vast te houden en ze in een formatie te laten vliegen. Je hebt geen zelf nodig om de formatie te maken.

Als we zeggen dat het regent, bedoelen we dat er geregend wordt. Je hebt niet iemand van boven nodig om het te laten regenen. Het is niet zo dat er regen is, het gaat over degene die de regen veroorzaakt. Als je zegt dat de regen valt, is dat heel grappig, want als het niet zou vallen, zou het geen regen zijn. In onze manier van spreken zijn we gewend aan het gebruik van een onderwerp en een werkwoord. Daarom hebben we het woord ‘het’ nodig wanneer we zeggen: “het regent.” ‘Het’ is het subject, datgene die de regen mogelijk maakt. Maar als we goed kijken, hebben we geen ‘regener’ nodig, we hebben alleen de regen nodig. Het regent en de regen is hetzelfde. De formatie van vogels en de vogels zijn hetzelfde – er is geen ‘zelf’, geen betrokken baas.

Denken zonder een denker. Voelen zonder voeler. Wat is onze boosheid zonder ons ‘zelf?’ Dit is het doel van onze meditatie.

Als we mediteren, oefenen we intensief om licht en helderheid te brengen in onze manier om dingen te zien. Als het visioen van het niet-zelf wordt verkregen, wordt onze misleiding opgeheven. Dat is wat we transformatie noemen. In de boeddhistische traditie is transformatie mogelijk naar diepgaand begrijpen. Op het moment dat de visie van het niet-zelf daar is, valt Manas, de ongrijpbare notie van ‘ik ben’, uiteen en genieten we op dat moment van vrijheid en geluk.

Bron

Vertaler: Hansjelle Dijkstra

De Meester raakt uit zicht

Teisho’s uitgesproken door Maurice Genko Knegtel Roshi tijdens de Izen Intensive 2018 in Eerbeek. Deel 4

In een situatie, bij een ontmoeting is er allereerst het aldus gegevene, de situatie waarmee we volledig samenvallen en pas dan komt het onderscheid en de gedachte erover. De concepten komen later. We onderscheiden wel degelijk, een koe van paard en koffie van thee. Wat luistert er op het moment dat een kraai ‘kraa!’ roept. We proberen in woorden iets uit te drukken wat niet uit te drukken is. Woorden cirkelen ergens om heen. We luisteren door middel van het Ongeborene. Het is er altijd. Waar komt het vandaan? Geen idee. Waar gaat het heen? Geen idee. Het functioneert vrijelijk. Totaal ongebonden. Boeddha is het symbool voor waken, de Sanskriet wortel is budh, ‘waken’. Wie is de wakkere? We zijn allemaal Boeddha’s. allemaal ongeboren. Het Ongeborene zit heel dichtbij. Elk geluid, elke gedachte, elke beweging, alles vindt plaats in het Ongeborene. Dat is concreet wat er gaande is. Nu. En nu. Jullie maken gebruik van de immanente wijsheid van het Ongeborene, jullie kunnen een kraai van een spreeuw onderscheiden.

Een belangrijke zin is: ‘Even if it’s only one sermon, the person who realizes this Buddha Mind that everyone intrinsically possesses, is a living tathagata from that moment on!’

Als iemand voor zichzelf bevestigt dat deze ongeboren, verlichtende wijsheid de Boeddhageest is, dan wordt hij op dat moment de levende tathagatha, ‘de gemanifesteerde Boeddha’.

Dat we allemaal Boeddha’s zijn is inmiddels vastgesteld, maar als je het voor jezelf kunt bekrachtigen, ‘Ja zo is het, al mijn handelingen zijn bijzondere Boeddhahandelingen’, als je dat kunt bekrachtigen, dan ben je een tathagatha. Daarvoor ben je een Boeddha, maar je bent er nog niet helemaal zeker van. Dat is het grote belang van bekrachtiging, voor jezelf op een zeker moment daadwerkelijk vaststellen dat het zo is. Dan is alles wat we doen de Ongeborene.

Nu komt een interessante wending. Alles is Boeddhawerkzaamheid, maar de zaak kan ook vertroebeld raken. Dichtbij deze bron ben je in volkomen rust, zelfs in een storm. Dat is leven in het Ongeborene. Maar dan… Dan loop je levend in het Ongeborene, je loopt in volmaakte rust, je kunt koffie van thee onderscheiden, je beent de koffiezaal in, schenkt in volkomen sereniteit een mok in uit de koffiekan, neemt een slok en stelt vast: dit proeft niet als koffie! Er ontstaat onrust… Ik drink ’s ochtends altijd koffie! Ik heb betaald voor deze retraite, hoe kan ik functioneren als ik geen koffie heb. Wie is daar de schuld van? Hoe kan mij dit overkomen? Enz. De Meester is uit zicht.

Wat er nu gebeurt is: er is gewaarzijn van iets. Ik ben mij gewaar van wel of geen koffie. Er is een splitsing ontstaan in het Ongeborene. We moeten een splitsing kunnen maken, dat is belangrijk. Je moet dualistisch functioneren wil je het overleven. Als we in het Ongeborene blijven, gebeurt er niets. Je gaat niet en komt niet. Je blijft waar je bent. Je moet kunnen onderscheiden, besluiten nemen, etc. Bewustwording leidt tot splitsing. Als we dat vervolgens hard maken en daarop door gaan, dan belanden we in de illusie dat het ‘’ik’’ alles doet. Dan dwalen we af van het oorspronkelijke in rust zijnde Ongeborene. Elke dag komt dat koffiemoment. Van het rusten in openheid maken we een split en wordt het ‘ik’ een magneet waaraan alles blijft kleven. Vervolgens wordt alles naar buiten geprojecteerd. Bankei schrijft daar over:

‘The fact is, you want to get angry, so you’re getting yourself mad. If you hadn’t the least bad thought to begin with, no matter how much others provoked you, you surely wouldn’t get angry. But if, in you, feelings of anger and annoyance have already been formed, then, even though [the other people] don’t set out deliberately to say things to make you mad, you get carried away by the force of your own self-centeredness, lose your temper and insist, ‘I don’t say anything that’s untrue or improper!”

‘Your thoughts create the karma of the Three Evil Realms, while your demonic mind torments you. This is the fiery of self and self-created karma. One day, the Master addressed the assembly: All delusions, without exception, are created as a result of selfcenteredness.’

‘When you’re free from self-centeredness, delusions won’t be produced. For example, suppose your neighbors are having a quarrel: if you’re not personally involved, you just hear what’s going on and don’t get angry.’

‘Not only do you not get angry, but you can plainly tell the rights and wrongs of the case—it’s clear to you as you listen who’s right and who’s wrong. But let it be something that concerns you personally, and you find yourself getting involved with what the other party [says or does], attaching to it and obscuring the marvelously illuminating [function of the Buddha Mind]. Before, you could clearly tell wrong from right; but now, led by self-centeredness, you insist that your own idea of what’s right is right, whether it is or not. Becoming angry, you thoughtlessly switch your Buddha Mind for a fighting demon, and everyone takes to arguing bitterly with each other.’

‘Because the Buddha Mind is marvelously illuminating, the traces of everything you’ve done are [spontaneously]  reflected. It’s when you attach to these reflected traces that you produce delusion. Thoughts don’t actually exist in the place where the traces are reflected, and then arise. We retain the things we saw and heard in the past, and when these come up, they appear as traces and are reflected. Originally, thoughts have no real substance. So if they’re reflected, just let them be reflected; if they arise, just let them arise; if they stop, just let them stop. As long as you’re not attaching to these reflected traces, delusions won’t be produced. So long as you’re not attaching to them, you won’t be deluded, and then, no matter how many traces are reflected, it will be just as if they weren’t reflected at all. Even if a hundred, or a thousand thoughts spring up, it will be just the same as if they never arose. It won’t be any problem for you—no thoughts to ‘clear away,’ no thoughts to ‘cut off.’ So understand this well!’

Het besef van het Ongeborene raken we maar al te gemakkelijk kwijt. Je bijt je vast in iets buiten je, misschien win je en haal je je gelijk naar jouw gevoel, maar waar gaat het uiteindelijk om? Het is er wel, maar je realiseert het je niet meer. Het besef is weg, je bent verblind. Bankei legt dit heel concreet uit. Dit is wat we met onwetendheid bedoelen in het boeddhisme. Het enige wat we zien is onze eigen strijd, ons streven, onze partijdigheid.

Het ego kun je een pop-up venster noemen.  Hoe krijg je je eigen pop-up venster weg? Meester, hoe krijg ik dat venster weg? Hoe kom je terug in je Ongeboren geest. Via je je lichaam bijvoorbeeld. Je ademhaling. Je onderbuik. Je gevoel. Je zintuigen. Kijk, wat zie je nu? Voel wat voel je nu?

‘The moment you do turn into something else, you become an ignorant, deluded person. All illusions work the same way. By getting upset favoring yourself you turn your buddhamind into a fighting spirit and fall into a deluded existence of your own making. So what ever anyone else may do or say, whatever happens, leave things as they are, don’t worry yourself over that, don’t side with yourself, just stay as you are, right in the Buddhamind. Do not change it into anything else. If you do that illusions don’t occur and your are living in the Unborn mind, you are living, breathing firmly established Buddha. Don’t you see? You have a calculable treasure right at hand.’ (Wordt vervolgd)

De nieuwe Zen Cirkel in Utrecht begint op maandagavond 11 maart 2019. Informatie en opgave via https://izen.nl/zen-meditatie/

Maurice Knegtel is op zondag 24 februari te zien in de NCRV / KRO documentaire ‘Zie mij’ van regiseur George Schouten, over de betekenis van selfies. Voor een voorbeschouwing, klik https://bodhitv.nl/2019/01/31/kijk-mij-het-fenomeen-selfie-onder-de-loep/

De Intimiteit van de Veelheid met de Ene

Toen ik een jonge reiziger op het spirituele pad was verlangde ik naar vereniging met de Ene. Ik stelde me voor dat er een einde was gekomen aan deze reis.  Een definitief Thuiskomen in het Goddelijk Licht zodra mijn kleine zelf zou verdwijnen in God’s Zelf. De Soefi aanroeping “Tot de Ene!” was het gebed van mijn hart, mijn marsorde. En dat nam ik letterlijk.

Natuurlijk genoot ik van – en was ik gefascineerd door – de wereld van de zintuigen. Maar mijn metafysische opvatting was dat deze wereld van de Veelheid, hoe betoverend ook, blokken waren aan mijn spirituele benen. Ik dacht dat spirituele vrijheid zou kunnen worden bereikt als deze betovering me niet langer belemmerde.

Misschien was die opvatting dankzij het ouder worden veranderd. Het voelt niet langer een kwestie van “hier” en “daar” – dat onze levens zoiets zijn als verblijven in de school van Veelheid, waar we worden klaargestoomd om te kunnen worden toegelaten tot de Eenheid. Ik kwam tot het inzicht dat dat veel subtieler is en magischer, dan dat. Veelheid en Eenheid zijn niet twee, ook al zijn ze niet aan elkaar gelijk. Ze zijn innig en tegelijkertijd met elkaar verbonden, zoals vochtigheid dat is met water en de dans met de danser.

De Eenheid waar ik volgens mij naar op weg was is niet ver verwijderd – en wacht niet tot ik verlicht zou zijn, of zich voor mij zal openen als ik sterf. Eenheid is net zo aanwezig als het papier waarop ik deze woorden schrijf. De fysieke gewaarwordingen en mijn gevoelens en gedachten die door me heen stromen zijn uitdrukkingen van alomtegenwoordige Eenheid. Zelfs de bewering dat ze “uitdrukkingen” zijn van Eenheid is een beetje misleidend, omdat dat een scheiding suggereert tussen zowel ruimte en tijd; tussen dat wat daarmee wordt uitgedrukt en de uitdrukking zelf. Het is niet belangrijk om dit verstandelijk re kunnen begrijpen. Hoewel het grappig zou kunnen zijn als je van metafysische speculaties houdt. Wat belangrijker voor mij is geweest is om dit mysterie op te laten gaan in mijn moment-tot-moment ervaring.

Ik zal proberen uit te leggen hoe mij dat overkwam, zo kort en zo eenvoudig als ik kan, in de hoop dat dit ook nuttig voor jou zou kunnen zijn. Als ik naar mijn moment-tot-moment ervaring kijk, ondervind ik dat het onscheidbare van dit moment mijn bewustzijn ervan is. En mijn aanwezigheid erin. Mijn bewuste aanwezigheid ligt niet buiten dit moment. Het is precies hier. In feite kan ik niet beweren dat het “mijn” bewuste aanwezigheid is – alles dat wat dan ook uniek zou kunnen zijn voor mij als mens – mijn eigenheid, gevoelens, gedachten, herinneringen – maken deel uit van het mysterie van bewuste aanwezigheid.

Als ik kijk naar wat bewuste aanwezigheid eigenlijk is, vind ik niets definieerbaars op de manier waarop de dingen die in de wereld verschijnen definieerbaar zijn. Bewuste aanwezigheid is niet op dezelfde manier waarneembaar. En wat het ook moge zijn, het is duidelijk en vanzelfsprekend: bewuste aanwezigheid is altijd hier en nu. De dingen die ik waarneem veranderen voortdurend, terwijl ze noch  bewegen, noch stilstaan. Ze maken eenvoudig geen deel uit van ruimte of tijd waarin de dingen wèl bewegen of statisch zijn.

Het is hier steeds innig aanwezig in de steeds-veranderende verschijnselen. En er wordt niet van ons verwacht om afstand te doen van de wereld van de Veelheid om de Eenheid waar te nemen. We zijn het al.

Als je mij tot hier kunt volgen heb je ongeveer een beeld van wat ik “bewuste aanwezigheid” noem. Dit ondefinieerbare maar voor de hand liggende veld waarin alles verschijnt is identiek aan de Eenheid waar ik als jonge zoeker naar verlangde. Het “Ene” dat ik probeerde te benaderen stond niet aan het eind van de spirituele zoektocht op me te wachten. Het is hier steeds innig aanwezig in de steeds-veranderende verschijnselen. En er wordt niet van ons verwacht om afstand te doen van de wereld van de Veelheid om de Eenheid waar te nemen. We zijn het al.

Ik haast me om hier de volgende vanzelfsprekendheid aan toe te voegen: we zijn niet alleen de Eenheid die door onze bewuste aanwezigheid wordt onthuld, we zijn ook wezens van de Veelheid – ieder van ons zo uniek en bijzonder, ieder van ons verschijnend in deze levende veranderingen, van moment tot moment, ieder van ons vergankelijk en dierbaar.

Het lijkt misschien een tegenstrijdigheid – onze ervaring als vergankelijke en menselijke wezens (de Vele) en onze ervaring dat we onze persoonlijkheid overstijgen (de Ene) – maar zijn deze twee echt tegenstellingen? Zijn ze misschien op de een of andere manier met elkaar “verbonden”? Zoals de beroemde vraag van Yeats: “Hoe kunnen we de danser van de dans kennen?”

Als we over deze dingen spreken bestaat altijd het risico ons in abstracties te verliezen. Zoals ik hier al heb opgemerkt, dat het belangrijkste voor me was om het mysterie in de moment-voor-moment ervaring in me op te nemen, en me blijvend en steeds opnieuw te openen voor de intieme openbaring.

Het is altijd verrassend, altijd fris. De dans van de Ene en het Vele, van bewuste aanwezigheid en steeds veranderende ervaringen, is geen abstracte oefening- in tegendeel. Het is het meest intieme en liefdevolle spel dat we kunnen ervaren, hier en nu.

 

Iedereen is verlicht

Teisho’s uitgesproken door Maurice Genko Knegtel Roshi tijdens de Izen Intensive 2018 in Eerbeek. Deel 3

 

‘Geen enkel persoon in dit gezelschap is niet verlicht. Hier en nu zitten jullie allemaal voor mij als Ontwaakten.’ Dat zegt Bankei.

Nu ga ik jullie, als Ontwaakten, als Boeddha’s, vragen stellen. Ga eens als een Boeddha zitten, rechtop, met kracht in je onderbuik.

Meester! Ja.

Is elke meester daar ook echt? Meester ben je daar? Jaa!

Niet echt overtuigend. Meester, ben je daar? Jaaa!!

Ben je wakker? Jaa!

Mooi. Waar ben je? Hier!!

Meester, wat is dat wat deze woorden hoort?

Meester, als een vogel tjilpt wat hoor je dan? Tjilp, tjilp

Meester, als de kraai kraait, wat hoor je dan?  Kraa, kraa.

En waar komt dat ‘kraa’ vandaan?

Als het brandalarm ‘wehweh’ gaat, waar komt het vandaan? Niet uit kamer 6 of 7.

Waar gaat het ‘wehweh’ heen? Het gaat nergens heen. Het ‘is’.

Meester, wat is het dat deze woorden hoort? Wat is het dat spreekt? ‘Ik’

Ho, ho, wie zei daar ‘ik’? Wat is het dat spreekt? Wat is het dat gedachten heeft? Wat is het dat ademt? Meester, waar kom je vandaan? Nergens, overal.

Ga er nu eens zitten als een Boeddha. Waarom lijken jouw handen op die van de Boeddha?

Laat ze eens zien! Kijk, dat zijn de handen van de Boeddha.

Ben je er nog, Meester? Ben je er altijd?

Wat is het gelaat van de Boeddha? Laat het eens zien! Ja, dit is een lastige. Kun je mij de rug van de Boeddha laten zien? Ok! Is iemand het daar niet mee eens? Nu een tricky vraag: kun je mij Boeddha’s wonderlijke werkzaamheid laten zien? Geneer je niet. Toon het aan de wereld.

Iemand fluit, een ander zwaait.

Wat is datgene dat handelt? Alles, elk knipperen van het oog, elk gesnotter, elke opmerking, dat is Boeddha’s wonderlijke werkzaamheid. Is het niet heel gewoon? Elke handeling, hoe minimaal ook, is de hoogst persoonlijke expressie van jou, Meester. Alles wonderlijke werkzaamheid.

Pagina 40 van The Unborn. ‘The Master addressed the assembly: “Among all you people here today there’s not a single one who’s an unenlightened being. Everyone here is a buddha. So listen carefully! What you all have from your parents innately is the Unborn Buddha Mind alone. There’s nothing else you have innately. This Buddha Mind you have from your parents innately is truly unborn and marvelously illuminating.’

‘That which is unborn is the Buddha Mind; the Buddha Mind is unborn and marvelously illuminating, and, what’s more, with this Unborn, everything is perfectly managed. The actual proof of this Unborn which perfectly manages [everything] is that, as you’re all turned this way listening to me talk, if out back there’s the cawing of crows, the chirping of sparrows or the rustling of the wind, even though you’re not deliberately trying to hear each of these sounds, you recognize and distinguish each one. The voices of the crows and sparrows, the rustling of the wind – you hear them without making any mistake about them, and that’s what’s called hearing with the Unborn. In this way, all things are perfectly managed with the  unborn. This is the actual proof of the Unborn. Conclusively realize that what’s unborn and marvelously illuminating is truly the Buddha Mind, straightaway abiding in the Unborn Buddha.’

‘Mind just as it is, and you’re a living tathagata from today forever after. Since, when you realize conclusively, you abide like this in the Buddha Mind from today on. My school is called the School of Buddha Mind.’

Wat bedoelt hij daarmee? Als een kraai kraait, wat is er dan? Kraa, kraa! Geen kraai, geen geluid, het is precies wat er is op dat moment. Kraa! Volmaakt opgelost.

‘Well, then, while you’re all turned this way listening to me talk, you don’t mistake the chirp of a sparrow out back for the caw of a crow, the sound of a gong for that of a drum, a man’s voice for a woman’s, an adult’s voice for a child’s—you clearly recognize and distinguish each sound you hear without making any mistake. That’s the marvelously illuminating dynamic function. It’s none other than the Buddha Mind, unborn and marvelously illuminating, the actual proof of the marvelously illuminating [nature of the Buddha Mind].’

‘I doubt there’s anyone among the people here now who’d say: I heard [what I did] because I was deliberately trying to hear it. If anyone says he did, he’s a liar. Wondering, What’s Bankei telling us? all of you are turned this way, intent only on hearing what I’m saying; no one’s deliberately trying to hear the various sounds coming from out back. That’s why, when all of a sudden these sounds appear and you recognize and distinguish them, hearing them without any mistake, you’re hearing with the Unborn Buddha Mind. Nobody here can claim he heard these sounds because he’d made up his mind beforehand  to listen for them when they were made. So, in fact, you’re listening with the Unborn.’

De nieuwe Zen Cirkel in Utrecht begint op maandagavond 11 maart 2019. Informatie en opgave via https://izen.nl/zen-meditatie/

Maurice Knegtel is op zondag 24 februari te zien in de NCRV / KRO documentaire ‘Zie mij’ van regiseur George Schouten, over de betekenis van selfies. Voor een voorbeschouwing, klik https://bodhitv.nl/2019/01/31/kijk-mij-het-fenomeen-selfie-onder-de-loep/