De laatste tijd komen er opvallend veel mannen voor een energetisch consult.
Het is altijd eervol wanneer iemand wat van zichzelf laat zien. Zowel in het echt als tijdens een energetisch consult. Voor veel vrouwen is de ‘ongeziene’ wereld vertrouwd terrein en zij weten er vaak aardig de weg. Voor mannen is dat anders en ik begin steeds beter te begrijpen waarom. Naast dat het angstig kan zijn als je ergens niet zo goed de weg weet, geeft het je ook het gevoel dat je tekort schiet. Omdat je dan afhankelijk bent van de welwillendheid van anderen om je te ‘gidsen’. Dat is voor veel mannen een onmogelijke positie om comfortabel mee om te gaan.
Van jongs af aan dien je ‘het’ als man zeker te weten en als je ‘het’ niet zeker weet moet je toch tenminste laten zien dat je er alles aan doet om tot een eindconclusie te komen. Het ontkennen van ongeziene dimensies van onze realiteit is by far de snelste manier om tot zo’n eindconclusie te komen. De mannen die ik spreek, willen dat echter niet (meer). Meestal komt deze wens op een punt dat er eindelijk rust en ruimte is om tijd alleen door te brengen, in stilte met zichzelf. Zoals na de verkoop van een bedrijf, na een scheiding, na een pensioen, na een ziekteperiode… etc.
Wat me opvalt is dat veel mannen kampen met een schaamte over wie ze nog meer zijn. Een schaamte over de persoonlijke delen die nog niet helder, afgebakend, gedefinieerd, of hapklaar zijn. Het gevolg is dat deze mannen een maatschappelijk masker hebben doorontwikkeld dat functioneert en waaraan een heleboel opgehangen is. Het masker is slechts een kopie van zichzelf. Ze laten de wereld een papieren versie van zichzelf zien; alsof die uitklap-poster hem op ware grootte voorstelt. Op het moment dat ze niet langer kunnen ontkennen dat ze het contact met hun echtheid missen, zit er niets anders op dan op zoek te gaan… Rugdekking voor het moment dat de uitklap-poster in elkaar zakt.
De ‘reparatie economie’ bestaat voornamelijk uit vrouwen maar de meeste vrouwen zijn helemaal niet in staat om mannen bij hun eigen hart te brengen. (De plek waar zij hun ‘echtheid’ kunnen vinden.) Zonder papieren versie van zichzelf kunnen mannen pas tot volle grootte komen.
De angst dat het ware mannen-‘ik’ een klein, onzeker jongetje is, dat niets voorstelt, weerhoudt veel mannen ervan om zichzelf volledig te laten kennen. Terwijl de mannen die ik zie juist prachtig, veelkleurig, multidimensionaal en warmhartig zijn, met een grote innerlijke diversiteit en diepgang. Veel meer dan ze in hun dagelijkse leven tonen aan de buitenwereld. Hun poster versie verbleekt naast die héle man.
De wereld heeft de héle man nodig. De man die contact met je maakt vanuit zijn volledigheid. De man die zich zonder zijn uitklap-poster groot voelt. Veel mannen hebben nog veel meer te geven dan ze denken.
Mijn leven lang stel ik mezelf de vraag: “wáár kijk ik nou eigenlijk naar?” Het is een ergerlijke vraag want het antwoord is nooit volledig noch bevredigend en vaak overweldigend. Het is ook de startvraag bij elke energetische vraag. Hoe meer ik de grootsheid van het antwoord durf te erkennen, hoe kleiner ik me voel en hoe minder toereikend mijn gewone intellect blijkt als verwerkingssysteem. De gelaagde informatie die je op een dergelijke vraag kunt ontvangen, is veel te gecomprimeerd om netjes door je denken te laten sorteren. En voordat je de boel van ‘instant weten’ naar ‘denken’ hebt overgeheveld, is het antwoord weer vervlogen….
Verwant aan deze vraag is: “wat is hiervan de bedoeling?” Gaandeweg ben ik die vraag gaan herformuleren naar “wat kàn een bedoeling zijn geweest?” zodat ik mezelf ruimte gaf om op zoek te gaan naar de oorsprong van hetgeen ik waarnam. De zogenaamde bron. Het ontstaanspunt van de uiteindelijke verschijning. Op dit beginpunt vind je ook het beste antwoord op je vraag.
WETENSCHAP ALS WAARHEID?
De plek waar ik dergelijke grote vragen hoopte te stellen en beantwoorden was in eerste instantie de universiteit. De manier waarop ik kennismaakte met de wetenschap, o.a. via psychologie, meetmethodieken en wetenschapsfilosofie, voelde helaas verre van bevredigend. Onbewust schakelde ik wetenschap gelijk aan waarheid maar ik zag na mijn afstuderen geen mogelijkheden voor mezelf binnen de muren van de universiteit. Het voelde te krap, te bevoogdend en eigenlijk daarmee te dogmatisch. Alsof een onzichtbare en eensgezinde macht aanstuurde op één geaccepteerde weg richting de waarheid. De weg van het controleren van omstandigheden, het isoleren van vraag en context en het reproduceren van resultaten. Dat kon ik helemaal niet en dus ging ik wat leukers doen. Inmiddels zien we vele wetenschappers de academische grenzen opzoeken, over de schreef gaan en in zichzelf wetenschappelijk onverenigbare tegendelen samenbrengen. Innerlijke (en uiterlijke) vereniging van tegendelen vereist het overstijgen van de tegendelen vanuit een steeds ruimere waarheid.
Na mijn afstuderen ging ik op zoek naar zo’n omvattende waarheid en ik heb me sindsdien toegelegd op het bestuderen van energie. Ik wilde tegendelen leren verenigen en verwoorden via het intellect omdat het wat mij betreft onbestaanbaar is dat er iets ontkent of uitgesloten moet worden om een bruikbare waarheid te kunnen beschrijven.
IS ENERGIE WAARHEID?
Wanneer je energie beschrijft, beschrijf je eigenlijk de vormvrije dimensie van het leven, het fluïde aspect van de werkelijkheid. Met wetten, patronen en werking. Het deel van de realiteit dat altijd in beweging is en waar enerzijds-anderzijds de wetmatigheid is die alles beïnvloedt. Denken in goed en kwaad of waar en onwaar helpt je niet wanneer je energie beschrijft. Je moet het hebben over waardevol en beperking, mogelijkheid en remming, creatie en afbreuk of potentie en manifestatie. Het één leidt tot het ander. De ene kant creëert de andere kant. De angst maakt de motivatie mogelijk. De liefde maakt de pijn van verlies mogelijk. Unieke identiteit maakt afwijzing mogelijk. De aanwezigheid van iets toont de afwezigheid van al het andere. Dwangmatige wenselijkheid van het één duwt al het andere in de hoek van onwenselijk. Behoefte aan controle maakt afhankelijkheid, onbetrouwbaarheid en machtsmisbruik mogelijk. Wanneer je energie in kaart brengt gaat het altijd om een vollediger perspectief dan de waarneembare feiten. Het gaat over de beweeglijke realiteit die de feiten heeft voortgebracht en voortdurend zal veranderen.
Wanneer je energie beschrijft, beschrijf je eigenlijk de vormvrije dimensie van het leven, het fluïde aspect van de werkelijkheid. Met wetten, patronen en werking.
Aan de energetische kant van de realiteit kun je bovendien een hiërarchie van beweeglijkheid of snelheid onderscheiden; (intuïtief) weten is sneller dan denken, het zijn flitsen van informatie. Denken is sneller dan voelen en voelen is sneller dan handelen. Via voelen kun je in een enkel moment zeer veel ervaringsdetails opnemen. Je voelt weerstand, vaak ook redenen, wanneer iemand geen zin heeft om naar je te luisteren of je instructies op te volgen. Je voelt direct de hele karakterstructuur die achter de weerstand schuilgaat; vermoeidheid, rebellie, eigenwijsheid, arrogantie etc. Iedereen ontvangt op alle lagen informatie over de realiteit maar iedereen heeft zo zijn of haar ‘voorkeursingang’.
Mensen die graag en snel kunnen denken ergeren zich vaak aan de traagheid van voelers en doeners. Voelers en doeners houden meer rekening met de (on)mogelijkheden van het moment. Ze herkennen aspecten van de weerbarstige realiteit omdat ze degenen zijn die de immateriële plannen en ideeën moeten realiseren; materialiseren. ‘Weters’ hebben vaak ontzettend veel woorden en ‘werkgeheugen’ nodig om de grote hoeveelheden informatie te ‘vertragen’ naar woorden, zodat de informatie via het intellect met anderen gedeeld kan worden. Voelers voelen zich vaak opgejaagd door denkers en weters. Ze houden alvast rekening met de weerstand die ze al aanvoelen. Gedachten en verbeelding zijn nog zonder consequenties. Weerstand uit de realiteit vertraagt vervolgens de ‘informatiesnelheden’ die je kunt bereiken in de dagelijkse wereld.
Kortom, op het werkelijkheidsniveau van de voelers en de doeners, ontmoeten de materiële en de immateriële snelheden van de realiteit elkaar. Dat geeft frictie omdat de immateriële wereld veel sneller beweegt dan de materiële.
Om deze beweeglijke kant van de realiteit te kunnen beschrijven en te delen met elkaar, gebruiken we sinds mensenheugenis symbolen; archetypes, goden en godinnen, mythologie, metaforen, analogieën, spreekwoorden. Zodat ons intellect deze niet-logische, gelaagde en vaak chaotische dimensie van het bestaan kan volgen. Het symbool bevat een veel groter deel van de realiteit en kan vervolgens door het intellect rustig worden ‘uitgepakt’.
DE WAARHEID IN JE HART
Gelukkig kunnen we ons als mens in beide ‘kanten’ van de realiteit bevinden. Je hart vertegenwoordigt het bewustzijn in onszelf waar je zowel de beweging als de vorm kunt leren verdragen. Je hart combineert de materiële met de immateriële kanten van het leven. Het weten van je geest en de behoeften van je lichamelijke vorm. Je hart heeft respect voor de uniciteit van de ziel enerzijds en voor de behoefte aan zekerheid en wereldse erkenning van het ego anderzijds. Voor je spirit en voor je mens-zijn. Je hart gunt je de liefde en de lessen van je pijn. Je hart is potentieel in staat om alles te verenigen zodat niets en niemand meer ontkent hoeft te worden om je ‘veilig’ te voelen. Door je liefdeskwaliteiten te ontwikkelen, kun je in je hart innerlijk ruimte maken voor een steeds grotere waarheid. Een innerlijke ruimte die plaats biedt aan talloze perspectieven op de realiteit en deze verenigt.
En daar zouden we collectief bij gebaat zijn. Vanuit een ruim hart en vanuit ruimhartigheid kunnen we bijvoorbeeld de recente verkiezingsuitslag zien voor wat ze nog méér is en de vraag blijven stellen: “waar kijken we nou eigenlijk ècht naar?” Ik zie de uitslag als symbool voor o.a. de uitsluiting, angst voor tekorten en het gebrek aan invloed op het eigen leven die grote groepen mensen binnen onze samenleving ervaren. Bovendien zou je er het gedrag van ontevreden kinderen in kunnen herkennen. Kinderen die zich nog individuele rechten toe-eigenen en zichzelf als middelpunt van het universum beschouwen. Tot een bepaalde leeftijd natuurlijk helemaal ok maar als je daarna niet verder emotioneel opgroeit, blijf je de rest van je leven stampvoetend eisen stellen. Op een abstracter niveau zie je hoe sinds de tweede wereldoorlog machtsstructuren veranderen; de kernboodschappen van religies en grote leiders worden bekender en toegankelijker. Individuen kunnen daardoor innerlijke autoriteit opbouwen en ontsnappen aan controle systemen. Degenen die willen, worden zich bewuster van hun vermogen om zelf vorm te geven aan hun leven en daarmee zelf de verantwoordelijkheid te dragen voor hun realiteit. Als je jezelf niet zo capabel voelt, zoek je echter altijd naar iets of iemand buiten jezelf om de schuld te geven.
Je zou deze groepen de symbolische spreekbuis kunnen noemen voor hen die deze verantwoordelijkheid niet kunnen, willen of durven dragen. Uitsluiting en tekorten waren er altijd al maar deze groep draagt impliciet deze boodschap uit namens hen die ook veiligheid, liefde, zorg, koestering en financiële zekerheid zouden willen ontvangen maar er geen toegang meer toe hebben. Deze spreekbuis groep is bovendien fysiek en geestelijk fit. Angstaanjagend dus! Als je goed luistert, hoor je voor- en tegenstanders dezelfde energetische noodkreet verkondigen.
Je hart vertegenwoordigt het bewustzijn in onszelf waar je zowel de beweging als de vorm kunt leren verdragen. Je hart combineert de materiële met de immateriële kanten van het leven. Het weten van je geest en de behoeften van je lichamelijke vorm.
BEWEGING ALS WAARHEID?
Onze leermodellen, zowel vanuit academische als religieuze voorschriften, hebben als vertrekpunt dat er een te kennen waarheid bestaat. Om deze te leren kennen volg je bepaalde richtlijnen en leefregels. Dit in tegenstelling tot de weg van de mysticus die ervan uitgaat dat er een niet-te-kennen waarheid bestaat. De mystieke tradities wijzen daarmee naar de eeuwig durende verandering als enige waarheid en leggen de nadruk op jouw innerlijke relatie tot die verandering. Deze relatie is door niemand anders te kennen noch te verifiëren. Deze relatie verdiept niet via regels maar via leegte, stilte en fases. Het steeds opnieuw afstand nemen van wat je denkt dat waar is zodat je het steeds opnieuw te weten kan komen.
Wanneer we deze fundamenteel verschillende zienswijzen toepassen op de huidige versplintering in de maatschappij, zien we dat we geen bewustzijnsmodel hanteren waarin waardering is voor ieders waarheid. Laat staan politieke, economische of spirituele besturingsmodellen. Vanuit mijn individuele perspectief kan ik verschrikkelijk dankbaar zijn dat ik nu niet in Mozambique leef en daarmee ieder ander die zeurt als ‘verwend’ bestempelen. Maar dat telt niet niet als je in je huidige individuele menselijke perspectief tekorten ervaart, zoals gebrek aan liefde, waardering, geld, veiligheid, vrijheid, aandacht, kansen, creativiteit, zelfexpressie etc etc. Dan is dat je waarheid en je perspectief. Vanuit het perspectief van tekort, heb je niets aan de ethiek van een ander, de verheven opvattingen van een wetenschapper of de strenge intellectuele dooddoeners van een politieke elite. Dat zijn ceremoniële dansjes die jouw realiteit niet verbeteren en je niet helpen. Het model van waar en onwaar, goed en slecht, verifieerbaar of herhaalbaar voegt niets toe wanneer er niet integraal gekeken wordt naar de niet verifieerbare beleving van mensen als reële vormkracht achter de feiten.
Wanneer we deze fundamenteel verschillende zienswijzen toepassen op de huidige versplintering in de maatschappij, zien we dat we geen bewustzijnsmodel hanteren waarin waardering is voor ieders waarheid.
DE HOLOGRAFISCHE WAARHEID
Ik pleit daarom voor een herdefiniëring van het bewustzijnskader waar en onwaar naar het zichtbare en onzichtbare deel van de werkelijkheid; beide kanten zijn tegelijkertijd waar èn incompleet. Enkel door ook de onzichtbare en altijd beweeglijke realiteit voor ‘waar’ aan te nemen, kun je de dynamiek van deze realiteit bestuderen en positief beïnvloeden. We hebben allemaal zintuigen die met deze onzichtbare kant contact maken en ik ben van mening dat we het aan onszelf verplicht zijn deze serieus te nemen en te ontwikkelen. Immers, enkel wanneer je bewustzijn en de energetische kant van het bestaan onderkent, kun je er in onderwezen worden. Dit gegeven maakt waarheid voor mij holografisch en dat betekent toch ten minste dat we als mens vanuit een 4e dimensie van waarnemen naar de immer veranderlijke 3D realiteit kunt kijken.
Tijdens energetische sessies werkt het precies zo. Ik spreek nooit namens dè waarheid en hetgeen ik vertel heeft als enige referentie naar waarheid de ‘resonantie’; herken je het en helpt het je? Helpt het je om een ander perspectief toe te voegen aan je huidige verhaal? Zodat je meer mogelijkheden gaat zien? Alleen door iemands verhaal uit te breiden, i.p.v. te ontkennen, krijgen emoties, frustraties, motivaties etc. een andere en hopelijk meer constructieve i.p.v. destructieve waarde voor iemand. Iemand verruimt daarmee zijn of haar hart en kan dan meer aspecten van het leven zonder weerstand ervaren. Zo blijft er meer energie over voor het ‘zelf’ en stroomt er minder weg naar het in stand houden van weerstand. Zo nemen uiteindelijk ook eigenwaarde en zelf-liefde toe. Iemand die zichzelf gelukkig kan maken, gunt dat anderen ook.
Ruimhartigheid, en ruimte voor andermans realiteit, begint als eerste bij jezelf. Niet bij anderen veroordelen omdat ze iets anders vinden of stemmen dan jij. Bijna iedereen heeft een goede reden om, vanuit hun individuele perspectief, bang, controlerend, haatdragend, verwond of beperkt naar het leven te kijken. Vanuit ruimhartigheid kun je vervolgens herkennen wat iemand kan helpen om het eigen tekort en gebrek aan te vullen. Ieder vredesaanbod in oorlogstijden begint met een gift, een cadeau, een zoenoffer om vereniging überhaupt mogelijk te maken.
Bijna iedereen heeft een goede reden om, vanuit hun individuele perspectief, bang, controlerend, haatdragend, verwond of beperkt naar het leven te kijken. Vanuit ruimhartigheid kun je vervolgens herkennen wat iemand kan helpen om het eigen tekort en gebrek aan te vullen.
Het is een collectief ‘verhaal’ dat we in strijd met onszelf en anderen moeten leven en niet als één soort, één geheel en in één waarheid met vele verschijningsvormen zouden kunnen samenleven. Het staat ons vrij om alles en iedereen vanuit goede intenties tegemoet te treden. Accepteren dat iets of iemand een onderdeel is van de huidige realiteit, ook als je het zelf liever anders ziet. Dat is niet naïef of romantisch; je hoeft de ander niet te wòrden, aan te moedigen of goed te keuren. Dat is wijsheid; een bewuste handeling om van daaruit de realiteit te beïnvloeden. Dat moet je niet alleen denken, dat moet je ook voelen en doen. Je moet het tot zichtbare realiteit maken. Daarmee draag je bij aan het herschrijven van het individuele en collectieve verhaal over de onverenigbare tegendelen. Energetisch kan het een niet zonder het ander bestaan. De groepsbundeling van woede kan niet voortbestaan als de ‘andere’ kant niet terug vecht maar oplossingen biedt. Diep luisteren naar de onderliggende individuele behoefte, nieuwsgierigheid en je afvragen waar je nou werkelijk naar kijkt, zorg dragen voor de ander zoals je voor jezelf zou willen zorgen geeft haat en polarisatie minder voeding. Zo werkt de energetische wet van communicerende vaten.
Dit is niet een loze belofte van een politicus tijdens een EU-top, maar de boodschap van Hans Andeweg. Met zijn organisatie Center for ECOintention brengt hij de energie van allerlei plekken weer in balans. Een praktisch voorbeeld van mind over matter op grote schaal.
Als hij de kamer binnenkomt gebeurt er iets. Of is het maar verbeelding? Deze vriendelijke man met indringende ogen en een aanstekelijke lach voelt niet alleen de energie van zijn omgeving, maar hij helpt ook om deze te verbeteren. Op de vraag wat hem dagelijks bezighoudt, krijgen we een ogenschijnlijk ambitieus antwoord. ‘Het gaat erom dat we de wereld waarin we leven weer energetisch in balans brengen. Dat kan op verschillende manieren. ECOintention, de methode die wij ontwikkeld hebben, is daarvoor een goed middel.’
Andeweg vertelt hoe ECOintention is voortgekomen uit ECOtherapie en Resonantietherapie. De methode is ontwikkeld om natuurgebieden en bedrijven energetisch in balans te brengen. Hij legt uit: ‘Alles is energie. Alle oude culturen hadden een naam voor deze levensenergie: Ch’i, prana, mana, ki enz. De wetenschap spreekt van nulpuntenergie. Energie straalt uit. Alles heeft daarom een uitstraling; een mens, een dier, een boom, een bodem en gewas. Bij de mens noemen we deze uitstraling de aura. De grootte van de uitstraling is een maat voor gezondheid en vitaliteit. Ook een gebouw heeft een uitstraling. Deze beïnvloedt de stemming en de gezondheid van iedereen die daar woont of werkt.’ Hij vervolgt: ‘Het gaat erom die energie te harmoniseren, te herstellen of te verbeteren. Levensenergie wordt gevoed door aandacht en gericht door intentie. Zo kan iedereen de gezondheid van bedrijven en de natuur verbeteren. De kern is de mens zelf. We beschikken over een “energetische huisapotheek”, want het is fijn om goede hulpmiddelen te gebruiken om te kunnen healen. Denk daarbij aan Reiki, Bachbloesems, mandala’s kleuren, muziek, symbolen, graancirkels, de Flower of Life en nog veel meer. In de opleiding tot ECOintention Practitioner leer je dit gereedschap bewust, bezield en beheerst in te zetten, omdat alles anders werkt en elk ‘medicijn’ een gericht effect heeft.’
Dat klinkt als een doordachte aanpak. Maar hoe kom je erachter wat het beste werkt? Andeweg verklaart: ‘Alles is energie en alles heeft bewustzijn. Het klinkt wellicht gek, maar het is mogelijk om aan een bos of bedrijf te vragen wat het nodig heeft om weer gezond te worden. Dat kan energie zijn, of meer gronding, of dat er blokkades opgelost moeten worden. Zo’n “gesprek” met het veld van een bedrijf doen we nooit alleen, maar altijd met andere ECOintention Practitioners, die het proces borgen en controleren. Het lijkt een beetje op het proces bij een familie- of bedrijfsopstelling. Daar hebben tegenwoordig veel mensen ervaring mee. Enerzijds werken we met de energie van het hele bedrijf. Daarnaast begeleiden we het managementteam. We leren hen hoe ze zelf het bedrijf goed in zijn energie kunnen zetten, hun doelen kunnen realiseren en blokkades kunnen transformeren. Dat maakt onze aanpak uniek.’
Oorsprong
Een van de grondleggers van dit gedachtengoed was natuurgenezeres lrene Lutz, die jarenlang Prins Claus behandelde in haar praktijk in Frankfurt. Andeweg heeft nauw met haar samengewerkt. Zij voelde al in de jaren tachtig van de vorige eeuw, dat onze omgeving vitaal zwakker werd. Van een gezond bos en gebouw krijg je energie, maar tegenwoordig neemt het energie omdat onze leefomgeving uit balans is. Toen bedacht ze dat ze haar helende gaven beter kon besteden aan het genezen van de natuur en onze steden. Wat heb je er aan als je mensen geneest en ze komen in een negatief milieu? Op dat moment was er nog geen methode waarmee dat op grote schaal kon. Samen ontwikkelden we de resonantietherapie. Hieruit kwamen de ECOtherapie en ECOintention voort. Bij elke stap werd de methode krachtiger en werden de mensen ter plekke er meer bij betrokken.’
Het Europese project vindt zijn oorsprong zo’n twintig jaar geleden. ‘Lutz zag Europa als een organisme dat uit elkaar viel. De Europese landen vormden in de 19e eeuw nog een energetisch geheel, maar in haar dagelijkse meditaties ervoer ze, dat er veel plekken waren waar de energie lekte of blokkeerde. De huidige vluchtelingenstromen en spanningen in Europa heeft Lutz begin jaren ’90 al voorspeld. In die periode vonden haar spirituele inzichten bij Europese leiders endaarbuiten gehoor. Zo hebben we toen een project gedaan met voormalig president Gorbatsjov. Hij wilde een project op een belangrijk “acupunctuurgebied” in Rusland. Door dat gebied te helen kon de uitstraling transformerend werken op grote delen van de omgeving. Het was het Niznesvirsky Reservaat van 40.000 ha ten noorden van St Petersburg. Mijn boek Scheppend Leven begint met dit project.’
Van een gezond bos en gebouw krijg je energie, maar tegenwoordig neemt het energie omdat onze leefomgeving uit balans is.
Mensenwerk
‘Eind jaren negentig zijn we met het Europese project gestopt omdat de methode nog niet ver genoeg ontwikkeld was. Tevens waren er onvoldoende mensen opgeleid om mee samen te werken. We waren toen maar met z’n zessen. Dat is een beetje weinig voor heel Europa’, zegt hij met een grijns.
‘Het healen van Europa is mensenwerk. Dat doe je met elkaar. We hebben het werk in 2016 voortgezet. De methode is nu uitgerijpt. We balanceren jaarlijks meer dan honderd natuurgebieden en bedrijven over de hele wereld. Er zijn significante verbeteringen en er is een groot veld met gemotiveerde afgestudeerden. We hebben hen gevraagd of ze mee wilden doen aan dit Europaproject. Ze antwoordden unaniem “ja!”. Dat was een ontroerend moment na zoveel jaren voorbereiding. We zijn nu zover dat we met elkaar, en in samenwerking met bevolkingsgroepen ter plekke, kunnen bijdragen aan het helen van Europa. Gelukkig staan we als Center for ECOintention niet alleen. We werken daarbij samen met bijvoorbeeld de Club van Budapest, de Ubiquity University uit de VS en de Integrale Beweging van Ken Wilber.’
De vraag rijst hoe dat in z’n werk gaat, zo’n Europees project. ‘We hebben samen met onze ECOintention Practitioners een energiescan van Europa gemaakt om de huidige situatie beter te begrijpen. We ontdekten dat Europa energetisch verdeeld is in 33 verschillende delen, zogenaamde “holonen”. De meeste holonen hebben een (zeer) lage energie; er zijn veel desintegrerende krachten aan het werk. De holonen vormden de basis van onze energetische zoektocht, omdat we de belangrijkste “acupunctuurgebieden” wilden vinden om dit ambitieuze project te starten. Waar kan het herstel van het energetisch evenwicht het meeste effect hebben op lokaal, nationaal en internationaal niveau? In welke holon is healing als eerste nodig om het gehele systeem te voorzien van goede energie?’
‘De Europese energetische hotspot blijkt holon 29 te zijn. Het nummer betekent niets. Holon 29 beslaat delen van Hongarije, Slowakije, Polen en Roemenië. Hierbinnen zijn wij drie projecten gestart in belangrijke energetische gebieden; twee in Hongaarse nationale parken en een in Polen, vlakbij Krakau. We werken daar samen met de lokale bevolking, met mensen die zich van harte betrokken voelen bij het wel en wee van hun bossen, hun land en van Europa. Wij zorgen vanuit Nederland voor de energie en ter plekke richten zij hun intentie op de doelen die zij voor ogen hebben. Die spreken ze dus onderling af’. Zodra de energie in deze drie gebieden is hersteld, gaat Andeweg met zijn team aan de slag om de geheelde plekken energetisch met elkaar te verbinden. Hun transformerende werking wordt daardoor nog groter. Daarnaast worden er projecten in andere Europese holonen ontwikkeld.
‘Het sturen van positieve gedachten kun je vergelijken met een gebed. Wie kan je kwalijk nemen dat je bidt voor het herstel van een gebied?’
Boerenverstand
In 1999 trainde Andeweg zijn eerste groep geïnteresseerden: boeren. ‘Ik heb een achtergrond als bioloog en kende veel boeren. Het mediteren en energetisch werken met hen functioneerde fantastisch. Ze hadden hogere opbrengsten en gezonde koeien. Simpelweg omdat ze leerden hun gewas en dieren te vragen wat ze nodig hadden. Dat was het startschot om een opleiding voor ECOintention Practitioner op te zetten. We hebben inmiddels veel mensen opgeleid. De methode zit goed in de vingers en is erkend door de Nederlandse overheid.’
Hans Andeweg is enthousiast over zijn werk: ‘ECOintention verbindt oude wijsheid met moderne wetenschap tot een praktische methode. We hebben al twintig jaar goede resultaten en werken onder andere met grote bedrijven in het Midden-Oosten en Scandinavië. Afstand speelt geen rol. Het is wetenschappelijk te verklaren en te leren hoe je via een plattegrond op afstand energie kunt sturen. Er moet wel een ontvangststation zijn, dat ter plekke de energie richting geeft. Bijvoorbeeld de CEO, die de energie met zijn intentie op zijn doelen richt. Je kunt dus wereldwijd werken. We weten inmiddels dat iedereen energie kan voelen, meten en verbeteren. Echter, het is geen koud maar een warm kunstje. Je doet het met hart en ziel. Tegelijkertijd ben je helemaal neutraal.’
Wat is de achterliggende gedachte achter al die inspanning? ‘leder mens is op weg naar zijn bestemming, zijn hogere doel. We zijn op aarde om onszelf te “verwezenlijken”. Dat geldt ook voor een boom, een dier, misschien zelfs voor een land, een werelddeel en onze planeet. Alles leeft zijn verhaal, maar het hangt in grote mate van onze omgeving af, of dat een nachtmerrie of een sprookje is. Iemand met honger en angst vertoont een ander gedrag dan als hij doorvoed en ontspannen is. Energetisch geldt het zelfde; als het energieniveau laag is, krijg je andere gedachtes, andere gevoelens. Er ontstaat behoefte om je af te sluiten. Je gaat je terugtrekken op jezelf. Veel energie geeft win-win. Weinig energie min-min. In de natuur ontstaat dan de strijd om het bestaan. Maar in gezonde ecosystemen is er altijd een ontwikkeling naar een hogere diversiteit, naar meer samenwerking. In een ecosysteem waar de energie weer in balans en coherent is, is alles meer zichzelf. De uitnodiging tot samenwerking is groter. Je hoeft niet samen te werken, iedereen is vrij om te kiezen, maar de kans op meevallers neemt toe. Samen ben je immers sterk. Een plus een is drie. Wat heb je liever? Dat het toeval meevalt of tegenvalt? Dat kun je met energie beïnvloeden.’
En hoe zit het dan met dwarsliggende politici, vragen we ons hardop af. Ook daar heeft Andeweg een antwoord paraat. ‘Neem nou Hongarije, dat gaat binnen Europa z’n eigen gang. Je kunt het gedrag van de Hongaarse president Orban afkeuren, maar het is wel verklaarbaar. Hij zit op een van de plekken waar de energie het laagst is binnen Europa. Dan krijg je angst en ga je je afsluiten. Het wekt bij mij eerder een gevoel van mededogen op dan een gevoel van afweer. Hoe kan je de mensen in Hongarije helpen? Dat is de centrale vraag.’ ‘Het gaat niet om goed of slecht. Ik zeg altijd: wil je helen, stop dan met oordelen. Er geldt eco boven ego. Stijg boven het persoonlijke uit, verbind je met het grote geheel en oefen neutraliteit. Je vraagt altijd eerst aan het hogere bewustzijn van het bos of bedrijf: Mag het geheeld worden? Daarna onderzoek je of de doelen van het management bereikt kunnen worden. Dat lukt niet als het “egodoelen” zijn. Wel als ze in overeenstemming zijn met de bestemming van de organisatie.’
De praktijk
Op de vraag hoe dat helen in z’n werk gaat, krijgen we een praktisch antwoord. ‘ We praten hier over grote gebieden, van zo’n 10.000 hectare per stuk. Die zijn niet op een zonnige namiddag geheeld. Dat duurt wel zo’n acht tot twaalf maanden. Ze hebben een groot, complex veld met veel blokkades uit het verleden. Je vraagt altijd: wat is er nodig? Waar is de energetische naald in deze hooiberg? Hoe doe ik meer met minder? Energie is heel snel maar de materie is traag. Er is tijd nodig om tot tastbare resultaten te komen. Daarentegen doen we de balanceringen, onze healings, maar vijf keer in de week en ook nog heel kort, slechts twee minuten per keer. Zo krachtig is het.’
Onze healer vertelt verder. ‘We maken daarvoor eerst een speelveld, een heilige plek, een coherent veld. De plattegrond van het gebied leg je hierin en je draait hem als een soort antenne. Zo stem je af op het veld van het gebied. Stel nu dat er blokkades zijn, dan gebruiken we bijvoorbeeld de Flower of Life. Dit symbool opent acupunctuurpunten. De Flower of Life heeft ook een veld en zodra ik het symbool op de plattegrond leg en draai, wordt er verbinding gemaakt tussen de twee velden. De zogeheten morfische velden klikken in elkaar en de informatie om de geblokkeerde punten te openen wordt als het ware door bet bos “gedownload”. Je kunt vervolgens de voortgang van het proces checken, want de energetische verbetering is meetbaar met behulp van energetische parameters, zoals de Boviswaarde.’
Hoe objectief is dat ‘checken’? ‘ Een Practitioner werkt op afstand met een plattegrond van het te helen gebied. We werken daarbij in teams; de een maakt contact, de ander houdt het in de gaten. Zo houden we elkaar scherp en blijven we zuiver in onze uitvoering. Is er behoefte aan gronding? Heb je energie nodig? Dat kan via Reiki of reconnective healing. ls er oude energie die dwars zit? Dan bieden harmonizers zoals de shri-yamra uitkomst.’
Andeweg ziet dat het mij begint te duizelen en keert terug naar de eenvoud: ‘Dit is het gespecialiseerde werk van de ECOintention Practitioner, maar eigenlijk werkt elke positieve gedachte. Op het moment dat we als groep een gemeenschappelijke intentie hebben, is er nog meer effect. De Power of Eight van Lynne McTaggart werkt op een vergelijkbare manier. Daar maken we ook gebruik van. Het sturen van positieve gedachten kun je vergelijken met een gebed. Wie kan je kwalijk nemen dat je bidt voor het herstel van een gebied? Wij sturen de energie en ter plekke stellen de mensen zich gezonde bomen voor. Het is hun land, zij geven richting. Je kunt zeggen: Wij zetten een tent op maar zij bepalen of het een feest- of circustent wordt. Het draait allemaal om vertrouwen en samenwerking.’
Eigen energie
Voordat het te technisch wordt vragen we Hans Andeweg naar zijn persoonlijke ontwikkeling en drijfveren. Is hetgeen hij nu doet een ‘roeping’ die hij altijd al heeft willen vervullen? ‘Ik wist vroeger nooit wat ik later wilde doen. Ja, muziek maken en liedjes schrijven. Ik heb nog steeds veel muziek in mijn hoofd, speel gitaar, heb cabaret gedaan, op de Kleinkunst academie gezeten, maar ook biologie in Wageningen gestudeerd. lk werkte als onderzoeker in de biologische landbouw bij het Louis Bolk Instituut en leerde in 1989 lrene Lutz en Marion Hoensbroech kennen. Dat was het begin, ik leerde energie waarnemen. Toen werd ik mij bewust dat ik dat eigenlijk altijd al deed, maar tot dan kon ik er niks mee.’
Hij is af en toe verbaasd over zijn huidige mogelijkheden. ‘lk ben blij dat ik toen daarvoor gekozen heb en ben verwonderd over wat er is ontstaan; een methode om op grote schaal de aarde te kunnen helen. Kijk, er zijn veel mensen die mooier zingen en betere liedjes schrijven dan ik, maar wat wij doen met het energetisch balanceren is uniek, dit gaat dieper. Het is ontzettend dankbaar werk. Bovendien is het heel leuk om te doen. Na twintig jaar is dat wel een voorwaarde, want aIleen met plezier hou je het vol.’
En dat plezier straalt hij uit, al verder pratend. ‘Nog een voorbeeld; ECOintention Practitioners hebben in Nederland een imker met 800 bijenvolken en het natuurgebied de Sallandse Heuvelrug van Staatsbosbeheer gebalanceerd. Hoe zij dat doen is te verklaren, te leren en het werkt, maar fysiek gezien vind ik het nog steeds een wonder; ze hebben geen grote apparaten, maar werken met een plattegrond en een symbool. Die twee papiertjes leggen ze in een bepaalde stand op elkaar en dat werkt honderden kilometers verderop. Daar gebeurt het: de natuur floreert. Materieel doen we bijna niets. We zijn als het ware matchmakers, we brengen energetische velden hij elkaar en laten die met elkaar communiceren.
Het is mind over matter in de praktijk. Of zoals wij zeggen: mind moves matter.’ Maar als je de energie zo kunt sturen, is het dan ook mogelijk om bepaalde voorspellingen te doen? ‘De energetische ontwikkeling van een bos of bedrijf is een soort weerbericht. Als de energie goed is, neemt de kans op mooi weer toe. Je hebt dan minder last van misverstanden en “donderwolken” bij de medewerkers. Als we managers coachen, kunnen we bijvoorbeeld zeggen: over een paar weken komt de energie in balans, wacht nog even met die lastige mededelingen. Straks kunnen ze op de werkvloer beter gehoord en ontvangen worden.’
Andeweg is praktisch, energievol en spiritueel. ‘lk geloof dat ieder mens een bestemming heeft. Als ik mediteer en contact maak met mijn hoger zelf, vraag ik regelmatig of ik op het goede pad ben. Tot nu toe krijg ik een volmondig “ja” te horen. Ik ga dus nog even door want daar krijg ik weer energie van. En onderweg zing ik een nieuw liedje.’ •
♥
ECOintention is het waarnemen, interpreteren en verbeteren van (levens)energie in organisaties en natuurgebieden. Het is een methode om gezonde energie en ‘flow’ in organisaties en natuurgebieden terug te brengen. Center for ECOintention past deze methode al meer dan vijfentwintig jaar succesvol toe in talrijke projecten en biedt een opleiding aan tot ECOintention Practitioner.
De natuurgeneeskundige Irene Lutz en Dr. Marion Gräfin Hoensbroech waren de grondleggers van de Resonantietherapie en de oprichtsters van het lnstituut voor Resonantietherapie(IRT). Hans Andeweg leerde hen in 1989 kennen. Hij schreef de boeken Scheppend Leven en In Resonantie met de Natuur. Hierop is ECOintention gebaseerd. Meer informatie: www.ecointention.com
Tijdens energetische waarnemingen kun je altijd de informatie achter de zichtbare realiteit opvragen. Cliënten willen bijvoorbeeld voor, tijdens of na een scheiding beter begrijpen wat er is gebeurd, en waarom. Energetisch kun je daarop ‘in- en uitzoomen’ en bekijken wat er tijdens de relatie mogelijk is geweest en waarom zich een keerpunt heeft aangediend.
Zo was er een man die dolgraag zijn relatie wilde herstellen maar binnen de relatie zo’n stevige en daardoor vaderlijke energie neerzette, dat zijn vrouw eigenlijk altijd tekort schoot. Zij kon hem gewoonweg niets op zijn niveau aanbieden dat hij waardevol vond. Tijdens de relatie had zij stevigheid en zelfvertrouwen opgebouwd en het was nu tijd om deze te toetsen in nieuwe omstandigheden, te ervaren hoe ver ze was gekomen. Hij op zijn beurt had geen idee hoe emotioneel kwetsbaar hij in feite was en hoe hij het nodig had gehad om op handen gedragen te worden. Zijn vrouw zou nooit van hem verlangen dat hij dit zou laten zien. Die complexiteit kon ze helemaal niet aan. Bij haar zou hij zijn hele leven lang de controle kunnen houden zonder ooit zijn innerlijke angst voor tekortschieten te integreren.
Hieronder volgen vijf willekeurige keuzemotieven die kunnen spelen in relaties. Elk motief biedt psychologische mogelijkheden en ruimte voor specifiek gedrag. En elke relatie kan in meer of minder mate deze motieven vertonen.
1. De behoefte om niet te hoeven groeien
Een partner ‘kiezen’ die op meerdere gebieden niet aan jouw kan tippen. Het ontbreekt hem of haar aan verbale of emotionele intelligentie om jou achter je maskers te ontmoeten. Of hij of zij heeft minder lef waardoor je altijd het tempo van de relatie kunt bepalen. Je beschermingsmechanisme is je ‘meerwaarde’.
Zolang de ander niet je gelijke is, hoef jij niet van je troon af en houd je de controle over je relatie en daarmee over je zelfbeeld. De macht die je in deze relaties inzet gaat over het beschermen van de pijn van tekortschieten die je voelde op momenten dat je ouders meer van je verwachtte dan je kon laten zien. Je bent er dus in feite op uit dat er niets verwacht wordt waaraan je niet kunt voldoen. Een partner die van je onder de indruk is, weet bijvoorbeeld niet wat hij of zij nog meer van je zou willen zien. Je bent dan altijd goed genoeg in zijn of haar ogen, misschien zelfs perfect. Niet vanuit liefde maar vanuit verschil in niveau. Echter, je partner moet jou dan ook willen ontzien en aanvoelen op welk gebied hij of zij niet teveel van je mag verwachten omdat je dan getriggered wordt in oud gedrag.
Een andere reden om een dergelijke partner te kiezen is omdat je tijd en ruimte nodig hebt om tot jezelf te komen. In een energetisch consult zie ik soms hoe cliënten na een jeugd met mishandeling of verwaarlozing een deel van hun gemiste koestering herstellen tijdens een relatie. Door een heel veilige en verwachtingsloze relatie aan te gaan kunnen ze eindelijk zichzelf ervaren zonder angst, pijn of constante alertheid. Daardoor ontstaat ruimte om bepaalde emoties zoals verdriet, woede, afkeer, eenzaamheid toe te laten zonder dat direct je hele basis onderuit gaat.
Omgekeerd geldt dat een partner die in bijna alles je meerdere is, je de drang ontneemt om op gelijke voet te komen. Het is dan lekker om gered of verzorgd te worden en toch toegang te hebben tot de ‘grootsheid’ van de ander. Je behoefte om niet te hoeven groeien, vul je in door een capabele partner te zoeken die niets van je verwacht omdat hij of zij alles wel alleen kan.
Een dergelijke relatie kan voor beide partners zeer ontkrachtend uitpakken omdat elke persoonlijke poging tot groei het evenwicht in de relatie verstoort.
2. De behoefte om een vertrekbasis te hebben; een trampoline richting andere levensgebieden.
Met dit relatiemotief wil je je geen zorgen hoeven maken over de relatie. In tijden dat je weinig tot niets te investeren hebt in de ander, hoef je je niet druk te maken over je veilige basis.
Je kiest een partner die niet veel van je eist of verwacht omdat hij of zij die vrijheid ook wel lekker vindt. Het diepe contact en het ontmoeten van elkaars kwetsbaarheid komen dan zelden tot nooit tot stand. Totale overgave aan de ander en je daarin veilig leren voelen is geen drijfveer op het moment dat de relatie tot stand komt. Je persoonlijke groei vindt plaats op andere levensgebieden of buiten de relatie en via affaires.
Het komt er vaak op neer dat je de ander ontziet en daarmee jezelf. Je beweegt op veilige afstand om elkaars emoties heen en regelt samen met name de structuren waarmee je jullie levens vormgeeft. Wat je elkaar in feite biedt is stabiliteit, duidelijkheid en zekerheid. Gezamenlijke doelen of een gedeeld toekomstbeeld zijn de verbindende factoren in een dergelijke relatie.
Door de stabiliteit in de relatie weten beide partners wat er van hen verwacht wordt en kunnen ze bijna blind vertrouwen op de ander. Het nadeel van een dergelijke relatie is dat je een bepaalde intensiteit of gevoelsdimensie niet kunt ervaren binnen de relatie. Je komt op dit vlak dus tekort en om de relatie niet in gevaar te brengen dien je deze behoeftes te onderdrukken en te rationaliseren.
Er is natuurlijk een dieper liggende reden waarom je voor zo’n veilige relatie kiest. Grote kans dat er een moment komt dat je deze reden wel wilt onderzoeken. Je relatiemotief verandert dan. Vaak is dat onderzoek niet mogelijk met de partner die destijds juist zo geschikt was omdat je met rust gelaten werd.
3. De behoefte om pijn op te rakelen zodat je het kunt healen
Persoonlijk ‘pijn’ of ‘weerstand’ kan in relatie met een ander bewust gemaakt worden en van alle kanten worden ervaren. Door bewustwording kun je jezelf verlossen van automatische piloten die door deze pijn worden opgestart. Dit relatiemotief kom je zowel in verstarde als in veerkrachtige relaties tegen. Het ontstaat door een intense behoefte een groter deel van jezelf te leren kennen en te ervaren.
Er zijn altijd periodes in je leven waarin je helemaal klaar bent voor het aangaan van nieuwe gevoelens en een verdieping in jezelf. Vaak trek je dan een nieuwe partner aan die bewust of onbewust een vergeten of onderdrukte energie in je ‘wakker’ maakt. Het gevolg hiervan is in eerste instantie een intense verliefdheid. De nieuwe partner is in staat om je op een andere manier of dieper niveau te ‘zien’. Totaal anders dan je tot dan toe gewend was.
De nieuwe (of extra) partner kan bijvoorbeeld in staat zijn om al je emoties te verdragen en ze niet op zichzelf te betrekken. Hij of zij kan met grotere aandacht aanwezig blijven terwijl je moeilijke kanten van jezelf laat zien. Dat is ook de reden dat je meestal geen spijt kunt hebben van een affaire, maar slechts van de pijn die je daarmee bij de partner veroorzaakt.
Als dit relatiemotief het enige motief was dat speelde bij de start van een relatie, is de relatie meestal snel voorbij. De ‘rol’ van de nieuwe partner is eenvoudig want eenmaal ‘wakker gekust’ zul je het echte huiswerk zelf moeten doen.
4. De behoefte om risico’s in te leren schatten
Mensen die bewust of onbewust bang zijn voor hun eigen pijn, kunnen een partner uitzoeken die in staat is om een transformatie of groei aan te gaan terwijl zij toekijken. Als toeschouwer kunnen ze het spektakel waarnemen en uitvinden of je min of meer ongeschonden uit zo’n (innerlijke) strijd kunt komen.
De ‘bange’ partner blijft zelf buiten schot terwijl de ‘verwerker’ het zware werk doet, zoals het oprakelen, aangaan en verteren van gevoelens, emoties, weerstanden etc totdat er nieuwe helderheid en meer innerlijke vrijheid ontstaat.
De intensiteit van de verwerker kan desalniettemin de toekijkende partner teveel worden waardoor hij of zij tijdens of na de transformatie alsnog besluit een einde aan de relatie te maken.
Dit motief herken je wanneer iemand het bijvoorbeeld heel spannend vindt om gevoelservaringen zelf aan te gaan en steeds gaat rationaliseren, concretiseren, beschouwen, duiden, wegwuiven of zelfs bekritiseren. Toekijkende partners willen de ervaring bij de ander liefst afbakenen en via de mentale dimensie waarnemen zodat ze weten dat het bestaat. Ze zijn goed in het vertellen van het verhaal achter de emotie. Tegelijkertijd beschuldigen ze de partner vaak van emotionele drama’s en het verstoren van de harmonie.
Wanneer bijvoorbeeld de ene partner de ander keer op keer afwijst en afstandelijk wordt, kan er een dergelijk patroon onder liggen. De afwijzende partner wil graag van veilige afstand zien hoe je met afwijzing kunt omgaan. Daarvoor moet hij of zij wel eerst een situatie creëren waarin dit kan plaats vinden. Met iemand die steeds opnieuw toenadering zoekt. Hetzelfde geldt voor het toelaten van de diepte van eenzaamheid.
Tijdens een energetische sessie kun je waarnemen hoe beide partners elkaar op andere niveaus van de relatie in feite een dienst bewijzen en persoonlijk groeien in bewustzijn.
Op een later moment in hun leven, wanneer ze zich sterk genoeg voelen, kunnen toeschouwers soms alsnog gevoelservaringen op lichamelijk niveau toelaten. Andersom heb je hier dus te maken met een ‘verwerker’ die bereid is om het ‘voor te doen’ zoals je van een ouder zou kunnen verwachten.
5. De behoefte om te voelen waartoe je al in staat bent in relatie tot een ander.
Je maximale zelf leren kennen in relatie tot een ander, bv seksueel, emotioneel, spiritueel, zodat je de grenzen van je kunnen ervaart. In dit geval ga je op zoek naar een nieuwe, grotere spiegel. Iemand die zichzelf ontwikkeld heeft, stevig op eigen benen staat en jou via meerdere invalshoeken kan ‘zien’. Iemand die zich vanuit autonomie en zonder medelijden of behoeftigheid met je kan verbinden. Deze ‘grotere spiegel’ gunt je tijd en ruimte om steeds meer van jezelf te laten zien en te ervaren via het contact.
Met dit relatiemotief zoek je als het ware een partner ‘op de groei’, waar je langzaam in groeit. Doordat beide partners hun eigen groei beheren en dat ook in de ander waarderen, lukt het om elkaar iets aan te bieden waar je in je eentje niet toe in staat bent. De een kan de ander spiegelen op punten die hij of zij zelf nog niet ziet. Omdat de basis van de relatie ‘verwondering’ is, kun je zonder gevoelens van tekortschieten, de andere ‘eren’ in wie hij of zij aan het worden is. Dat ondersteunt de groei en ontwikkeling van beide partners.
Veiligheid creëren is de basis van alle relatiemotieven. Wanneer er veiligheid is, kun je je veroorloven om iets van jezelf in ontwikkeling te brengen. De manier waarop veiligheid ontstaat is echter een-op-een te relateren aan het bewustzijnsniveau van de partners.
Wanneer je nog jong bent als je een relatie aangaat, bouw je op een heel andere manier aan veiligheid dan wanneer je na een aantal relaties, kinderen of scheiden voelt dat je toe bent aan emotionele rijpheid i.p.v. aan financiële zekerheid. De rol van ‘liefde’ in je leven verandert als je grote gebeurtenissen weet te verwerken.
Veiligheid en ontwikkeling komen in botsing wanneer veiligheid synoniem wordt voor stabiliteit en afstandelijkheid. Emotionele veiligheid wordt dan voorspelbaarheid i.p.v. veerkracht.
Tijdens een energetische relatie consult kun je antwoorden krijgen op vragen als:
Wat hebben we elkaar materieel, emotioneel, mentaal en spiritueel te bieden?
Wat hebben we nog samen te doen?
Op welke onderdelen spreken we (nog) dezelfde taal?
Op welke gebieden zijn we elkaars gelijken?
Waarin vinden we elkaar niet?
Welke ontwikkeling hebben we samen doorgemaakt?
Welke thema’s is ieder van ons aan het uitwerken en hoe draagt de ander daar aan bij?
Waarom zijn we samen?
Waarom gaan we uit elkaar?
Nb. Uiteraard krijg je geen sluitende of eendimensionale antwoorden. Zo werkt energie niet. Bovendien kun je NOOIT voorspellen, alleen aanduiden welke bewegingen je waarneemt die misschien of waarschijnlijk tot een bepaald resultaat leiden. Het is een illusie dat je niet zelf aan het roer staat en onderweg steeds een andere keuze kunt maken. “Dan is het waarschijnlijk de bedoeling” betekent hetzelfde als “‘ik zie niet alle informatie die bijdraagt aan de huidige situatie”; het betekent dus niet dat je geen invloed hebt!
Met toestemming overgenomen.
Zie voor meer informatie: https://aukjevandevorstenbosch.com/
Om ervoor te zorgen dat onze site goed werkt, deze te kunnen analyseren en verbeteren, gebruiken wij cookies. Hierdoor kunt u informatie delen via social media en kunnen we de inhoud van de site en advertenties afstemmen op uw voorkeuren. Wilt u liever niet dat wij cookies plaatsen, pas dan uw instellingen aan of klik op weigeren. Lees ook ons privacystatement.
